ทำไม? ทำไมผมถึงไม่เคยมีแฟนเลย ตั้งแต่รู้จักกับคำว่าความรัก ผมไม่เคยได้สัมผัสถึงความรักแบบหนุ่มสาวหรือแบบที่เรียกว่าแฟนเลยสักครั้งเดียว.
ผมเคยแอบขอบเคยตกหลุ่มรักมาหลายคนเลยนะ แต่ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จเลย ผมไม่ได้เจ้าชู้ ผมไม่เคบรัดใครพร้อมกัน ผมจริงใจกับทุกคนที่ผมรัก ผมใส่ใจกับคนที่ผมรัก แต่ทำไมผมไม่เคยได้รับสิ่งนั้นตอบแต่กลับมาจากคนที่ผมรักเลย
ครั้งหนึ่งผมเคยคุยกับคนที่ผมชอบเขา ผมค่อนข้างที่จะมันใจว่าครั้งนี้ ผมคงมีแฟนกับเขาสักที่แต่ๆ เราคุยกันทุกวัน เราไปไหนด้วยกันบ่อยมาก แต่สุดท้าย ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน และเขาคนนี้คือคนเดียวที่ผมร้องไห้ ให้กับความรัก
มาตอนนี้ผมเรียนมหาลัยแล้ว และผมก็ฝึกประสบการณ์ในทีที่เรียกว่าเป็นโรงเรียนหมอ ไม่รู้สิ ผมรู้สึกมีความสุขยังไงไม่รู้ ทั้งที่ผมมาฝึกประสบการณ์ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดอยู่แล้ว แต่กลับเวลาที่เห็นหน้าของพี่ๆหมอแล้วกับมีความสุขและรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้ แม้กระทั้งวันที่ผมไม่สบายแต่ต้องแบกร่างมาฝึกประสบการณ์ อันที่จริงแล้ววันนั้นผมแทบไม่มีแรงจะทำอะไรด้วยซำ้ แต่พอมาเจอพวกพี่ๆเขาแล้วมันทำให้ผมมีกำลังใจยังไงไม่รู้555555 ผมไม่รู้หรอกนะว่าพวกพี่ๆหมอเขาจะรู้หรือป่าวว่าผมแอบมองตลอด ค่อยแอบให้กำลังใจเวลาพี่ๆหมอเขาราวด์มาเหนื่อยๆ ไม่รู้สิ ผมชอบยังไง่ไม่รู้เวลาที่เห็นชุดกาวน์ขาวๆของพี่หมอแล้วมันทำให้ผมใจสั่นยังไงไม่รู้สิ55555
ผมไม่รู้นะว่าผมจะมีโอกาศที่จะมีแฟนเป็นๆหมอหรือป่าว แต่เวลาผมมาฝึกประสบการณ์ผมขี่รถผ่านหน้า ผมไม่แน่ใจว่าเรียกว่าอะไร ผมคิดว่าน่าจะเป็นศาลของอะไรสักอย่างหน้าตึกคณะแพทย์ ผมอยากบอกว่าผมขอท่านทุกครั้งที่ผ่าน ขอให้ท่านส่งหมอดีๆมาให้ผมสักคน ผมไม่เลือกหน้าตาขอให้รักผมจริงๆก็พอ จนผมคิดว่าท่านคงเบื่อที่จะฟังคำขอผมแล้วละ55555
มันอาจจะดูมโนหรือเพ้อฝันไปหน่อย แต่ถ้าผมมีโอกาศนั้นจริงๆ ผมจะทำให้ทุกคนอิจฉาที่เขาได้ผมเป็นแฟน ถึงแม้ผมจะไม่ได้หน้าตาดี ถึงแม้ผมจะเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ผมก็มีรักดีๆที่พร้อมมอบให้คนที่รักผมจริงๆนะคับ.
ทำไม? ผมถึงไม่เคยมีแฟน และทำไมผมถึงชอบหมอ?
ผมเคยแอบขอบเคยตกหลุ่มรักมาหลายคนเลยนะ แต่ก็ไม่เคยประสบความสำเร็จเลย ผมไม่ได้เจ้าชู้ ผมไม่เคบรัดใครพร้อมกัน ผมจริงใจกับทุกคนที่ผมรัก ผมใส่ใจกับคนที่ผมรัก แต่ทำไมผมไม่เคยได้รับสิ่งนั้นตอบแต่กลับมาจากคนที่ผมรักเลย
ครั้งหนึ่งผมเคยคุยกับคนที่ผมชอบเขา ผมค่อนข้างที่จะมันใจว่าครั้งนี้ ผมคงมีแฟนกับเขาสักที่แต่ๆ เราคุยกันทุกวัน เราไปไหนด้วยกันบ่อยมาก แต่สุดท้าย ก็ไม่ได้เป็นแฟนกัน และเขาคนนี้คือคนเดียวที่ผมร้องไห้ ให้กับความรัก
มาตอนนี้ผมเรียนมหาลัยแล้ว และผมก็ฝึกประสบการณ์ในทีที่เรียกว่าเป็นโรงเรียนหมอ ไม่รู้สิ ผมรู้สึกมีความสุขยังไงไม่รู้ ทั้งที่ผมมาฝึกประสบการณ์ก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดอยู่แล้ว แต่กลับเวลาที่เห็นหน้าของพี่ๆหมอแล้วกับมีความสุขและรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้ แม้กระทั้งวันที่ผมไม่สบายแต่ต้องแบกร่างมาฝึกประสบการณ์ อันที่จริงแล้ววันนั้นผมแทบไม่มีแรงจะทำอะไรด้วยซำ้ แต่พอมาเจอพวกพี่ๆเขาแล้วมันทำให้ผมมีกำลังใจยังไงไม่รู้555555 ผมไม่รู้หรอกนะว่าพวกพี่ๆหมอเขาจะรู้หรือป่าวว่าผมแอบมองตลอด ค่อยแอบให้กำลังใจเวลาพี่ๆหมอเขาราวด์มาเหนื่อยๆ ไม่รู้สิ ผมชอบยังไง่ไม่รู้เวลาที่เห็นชุดกาวน์ขาวๆของพี่หมอแล้วมันทำให้ผมใจสั่นยังไงไม่รู้สิ55555
ผมไม่รู้นะว่าผมจะมีโอกาศที่จะมีแฟนเป็นๆหมอหรือป่าว แต่เวลาผมมาฝึกประสบการณ์ผมขี่รถผ่านหน้า ผมไม่แน่ใจว่าเรียกว่าอะไร ผมคิดว่าน่าจะเป็นศาลของอะไรสักอย่างหน้าตึกคณะแพทย์ ผมอยากบอกว่าผมขอท่านทุกครั้งที่ผ่าน ขอให้ท่านส่งหมอดีๆมาให้ผมสักคน ผมไม่เลือกหน้าตาขอให้รักผมจริงๆก็พอ จนผมคิดว่าท่านคงเบื่อที่จะฟังคำขอผมแล้วละ55555
มันอาจจะดูมโนหรือเพ้อฝันไปหน่อย แต่ถ้าผมมีโอกาศนั้นจริงๆ ผมจะทำให้ทุกคนอิจฉาที่เขาได้ผมเป็นแฟน ถึงแม้ผมจะไม่ได้หน้าตาดี ถึงแม้ผมจะเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ผมก็มีรักดีๆที่พร้อมมอบให้คนที่รักผมจริงๆนะคับ.