ครั้งแรกกับกับกล้องฟิล์ม

ครั้งแรกของการจับกล้องฟิล์มของมนุษย์ป้าใจร้อน และ คำว่าไม่รู้อะไรเลย.... ด้วยความอยากก็ซื้อ Olympus OM10 มาสี่พันกว่าจาก IG  เปิดในยูทูปว่ามันใช้อย่างไง   พอใส่ฟิล์มได้เปิดกล้องเป็นก็ลองสิรออะไร  กล้องที่ใช้ เป็น Olympus OM10 กับฟิล์ม KODAK Color plus 200 ส่วนหลักการไม่มีอะไรเลย ไม่ว่าจะวัดแสง หรือเทคนิคการถ่ายภาพ รู้แค่เพียงว่าเอาให้มันมาเสมอกันให้พอมันก็จะไม่เบลอเท่านั้นแหละ  กล้องพร้อมฟิล์มพร้อม แต่จะถ่ายอะไร เอาที่อยู่ใกล้บ้านที่สุดก็ดงแขกพาหุรัดนี่แหละ ถึงแล้วก็ลุยเลยแล้วกัน
ลงรถเมล์สาย7 ปุ๊บก็เริ่มถ่ายเลย นี่คือรูปแรกของกล้องฟิล์ม
รูปที่ 2 รูปนี้เล็งอยู่นาน แต่ผลที่ได้เบลอสุดๆ
กว่าจะได้แต่ละรูปนอกจากจะเล็งจนตาแตกแล้ว ที่หนักกว่านั้นคือไม่รู้จะถ่ายอะไรสิ
เดินต่อไปในทีสุดก็เจอแขกแล้ว แต่พี่ไม่นิ่งให้น้องเลย
เดินเลาะพาหุดรัดไปเรื่อยเปื่อย
เฮ้ยถ่ายมาตั้งนานเดินมาหลายกิโลก็ยังไม่ยอมหมดม้วน ในใจอยากรีบกดชัตเตอร์ให้มันจบๆ เพราะ อยากเห็นว่าพอล้างออกมาจะเป็นอย่างไร
เดินเลาะมาในซอยชักจะหลง ไม่ได้หลงรักฟิล์มนะ แต่รู้สึกว่าจะหลงทาง เฮ้อ
เดินมาทะลุทางออกมาเจอปากคลองตลาด รอดตายแล้วเว้ย
วนรอบพอหุรัด ทะลุปากคลอง ตาเริ่มลายหิวแล้ว อาหารทีถูกและอร่อยที่สุด ก็ต้องเย็นตาโฟร้านประจำพาหุรัด ด้านฝั่งตรงข้ามเพาะชั่งนี้แหละ
อร่อยเฝ่อก่อนกลับ พี่เค้าก็ยังคงร้องเพลงอยู่ก็ของถ่ายอีกสักรูป กันเบลอ แต่ก็เบลออยู่ดี
เดินมาตั้งนานแต่ก็ยังไม่หมดม้วน แต่หมดแรงกลับบ้านก่อนเถอะ
หลังจากที่ดองฟิล์มมาหลายวันก็ได้ถ่ายต่อแล้ว จะที่ไหนล่ะก็หลังบ้านพี่เอง

แหม่บอกให้หันหน้า พี่ก็หันหลังซะงั้น และก็ดองต่อไป

จนน้องชวนมาล้ง เฮ้อ เป็นที่ที่ไม่มีอะไรซะเลย



บอกแล้วว่าล้งไม่มีอะไร ของกินก็แพงโคตรๆ
แต่ฟิล์มก็ยังไม่หมดม้วน จะเดือนแล้วนะโว้ย

ถ่ายมะหมาต่อดีกว่าสัตว์ เด็ก คือสิ่งที่ไม่อยากจะถ่ายสุดๆ

รูปที่สอง กันเสีย
เอาอีกรูปว่ะ เผื่อเจ๋ง จบด้วยรูปสุดท้าย ที่จะดูดีสุด

พอถึงเวลาล้างสแกรนด์เสียอีก ม้วนละร้อย ถ่อไปถึงเซ็นทรัลลาดพร้าว ใจนึงก็ลุ้นว่ารูปออกมาจะเป็นอย่างไร ใจนึงก็คิดว่าถ่ายดิจิตอลจุถูกและง่ายกว่ามั้ย
เฮ้อ แต่พอล้างออกมา คำเดียวเลย " ชอบว่ะ "