ขอเกริ่นข้อดีข้อเสียของเราก่อนนะคะ
ข้อดี : เราเป็นคนง่ายๆ สบายๆ อยู่ง่าย กินง่าย
ไม่เรื่องมาก พอมีลูกมีสามีก็ ไม่จิก ไม่ตาม
ไม่เช็ค ไม่วีน ไม่งอแง ไม่งี่เง่า ไม่เอาแต่ใจ
ชวนไปไหนไป เราไปหมด อดทนกับทุกๆเรื่อง
แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งทึ่เราทนไม่ได้
" นั่นก็คือ บ่น จุกจิก จู้จี้ " ซึ่งอาการนี้
แม่ กับ สามีเราเป็นค่ะ ไม่ได้เป็นธรรมดานะคะ
เป็นเอามากกกกเลยค่ะ
ค่ะ ส่วนข้อเสียของเราคือ : ใจร้อน ก้าวร้าว
ปากไว มือไว ประมาณว่า โดนสกิดไม่เข้าหูเข้าตานิดๆหน่อยๆคือ มีเรื่องทะเลาะวิวาท
ปากหมา หยาบคาย ไม่เรียบร้อย ไม่กุลสตรี
เหล้า บุหรี่ ยา การพนัน เอาหมด
ปัจจุบันนี้ เลิกเกือบหมดแล้ว ส่วนที่ยังไม่เลิก
นั่นก็มี เหล้า เบียร์ บุหรี่
ก็...ค่ะ...เราก็ได้เล่าในส่วนของข้อดีข้อเสีย
ของเราไปแล้ว งั้นเราขอเล่าเรื่องที่เรามักจะเจอ
ในชีวิตประจำวันเราดีกว่า
เรื่องมีอยู่ว่า แม่เรา กับ สามีเรา นั้นขี้บ่นมากก
คือนึกจะบ่นก็บ่น โดยที่ไม่ได้ดูซ้ายดูขวาเล้ยย
ว่าอะไรเป็นอะไร นั่นถูกมั้ย นี่ผิดรึเปล่า
ง่ายๆเลยคือ อารมณ์พวกเค๊าจะประมาณว่า
ก็กรูจะบ่นอ่ะ ใครจะทำไม? นั่นไง มีใครจะทำไม
ด้วย ซวยมั้ยละตู เกิดมามี แม่ และ ผัว แบบนี้
ฮึ ฮึ 😁😁
ไอเรามันก็คนเชื่อเรื่อง บุญ บาป เวรกรรม
กตัญญู อักตัญญู เนรคุณ
อะไรประมาณนี้อ่ะเนอะ เราก็เลยแบบ เอ้อ
ช่างพวกเขาเถิด พวกเขาคงอยากจะระบาย
หรือไม่ พวกเขาอาจไม่มีไรทำ ถึงได้ว่างจัด
มาบ่นมาด่าเราแบบนี้ ไอเราก็ทนๆฟังไปค่ะ
กะว่า จ้า สักวันนึง ฉันจะต้องชินกับคำบ้น
ทั้งหลายแหล่นี่ให้ได้ แต่ก็ ฮึ เปล่าเลย
กลับกันเรากลับรำคาญมากขึ้นทุกวันๆ
จนกระทั่งเราไม่ไหว เราจึงได้ทำการระเบิด
ปรมณูออกไป ตู้มมม !!!! กลายเป็นโกโก้คั้น
( อ้าว ไม่ใช่ละ 555 ) พอแม่กับสามีเจอเรา
ระเบิดแตกตุ้มแบบนี้ พวกเค๊าก็พากันอึ้งเล็กน้อยถึงปานกลาง จากนั้นไม่นานพวกนางก็ถล่ม
ด่าเราแบบเละตุ้มดป๊ะเลยจ้า อีเอี๊ย อีสั_ส
เมิง นั่นนุ่นนี่ นี่เมิงเถียงกรูเรอะ อีลูกอักตัญญู
อีเนรคุณ ส่วนสามี : เมิงเป็นเมียภาษาไรวะ
พูดแค่นี้ทำไมต้องขึ้นขนาดนี้
(เอิ่ม !! พูดแค่นี้? แน่ใจ๊) นี่ถามจริง ยังรัก
ยังแคร์กันอยู่มั้ย ทำไมต้องเกิดเหตุการณ์
ทะเลาะกันจนได้ !!! เอ่อ....ทะเลาะหรอ
เกิดเหตุการณ์ทะเลาะ แล้ว ใครกันล่ะ
เป็นคนจุดชนวน แม่ หรือ สามี หรือว่า เรา
ใครกันวะเฮ๊ยย ? ทีนี้เราก็เลยแบบ เครๆ
เราก็ขอโทษละกัน คือ เราก็ได้ทำการขอโทษ
พวกเขา ก็....ค่ะ กว่าพวกเขาจะสงบลง
ตัวเราเองก็แทบจะช็อคหมดสติละ 555
นั่นก็เพราะเราได้ทนอะไรแบบนี้มานานแสนนานเหลือเกิน จะหันหน้าไปปรึกษาใครก็ไม่ได้
จะระบายกับลูก ลูกก็ อือ เออ ครับ อืม
เอ้อ ไอ้นี่ดีจริงๆ มันรับฟังกรูจริ๊งงๆๆ อ่าเคร
ยังไงก็ขอบคุณคุณลูกชายที่น่ารัก ปลื้มใจจริงๆ
แต่...!!! การระบายแค่นั้นมันไม่สุดติ่ง
เราต้องการระบายกับคนที่แบบ รับฟังเราไปด้วย ให้คำปรึกษาไปด้วย แต่ ประเด็นคือ
เราไม่มีเพื่อนนี่สิ ก็ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครคบนะคะ
คือ สามีไม่ให้เราคบค้าสมาคมกับใครเลยค่ะ
ไม่ว่าจะ เพื่อนหญิง เพื่อนชาย ยกเว้น
ญาติพี่น้อง แต่เราดั๊นน!! ไม่ถูกกับพวกญาติ
พี่น้อง นั่นก็เพราะเมื่อหลายปีก่อนเราได้มี
เรื่องทะเลาะวิวาทจนขึ้นโรงพักกันมาแล้ว
เลยส่งผลให้เกิดการเกลียดขี้หน้ากันจนถึง
ทุกวันนี้ เฮ้อ...!!! เหนื่อยค่ะ เหนื่อยใจ
เหนื่อยกาย เหลือเกินค่ะ ทำไมนะ
ทำไมแม่ต้องบ่นนั่นบ่นนี่ตลอด คือ ไม่ใช่
ไม่เข้าใจและไม่ทำตามแกนะ แต่ แม่แกจะ
แบบนึกจะบ่นก็บ่น นึกจะแช่งก็แช่ง
วันดีคืนดี เอ้า มีดราม่าใส่เราอีก
งานน้ำตานางก็มา ส่วนสามีก็โรคจิต จ้องจับผิด
ชอบกล่าวหา หาว่าเรามีคนอื่น ทั้งๆที่หนังหน้า
เราก็จัดได้ว่าเฮี๊ยมาก ไม่ได้มีความสวย
ความน่ารัก น่าถนุถนอมตรงไหนเล้ยยย
ซ้ำยังไม่พอยังปากหมา ด่าไม่เลือกอีกต่างหาก
คือ เราอุบาท์
ขนาดนี้นางก็ยังตามหึง
ตามหวง เช็คนั่น เช็คนี่ !! แต่ เราก็รู้นะคะว่า
สามีรักเรา เขาจึงทำแบบนั้น เอ่อ แต่ว่า คุณคะ
ถ้าเป็นคุณๆ คุณจะโอเคมั้ยละ ถ้ามีคนมา
หึงหวงจนชวนทะเลาะ แต่ ถ้าถามเรา
เราไม่โอเคค่ะ รู้ค่ะว่ารักจึงหึงจึงหวง
แต่นี่ก็เยอะเกินไปค่ะ หึงหวงจนเป็นเรื่อง
เป็นราวทะเลาะกันจนบ้านแตกสาแหลกขาด
ครั้งเราสองคนผัวเมียทะเลาะกันไม่พอ
ถ้าคุณแม่ท่านมาได้ยินอีก ก็ จะ แบบ
เอาล่ะเอ๊ยย งานนี้มียาวแน่ มันยาวยังไง
น่ะเหรอ? ก็ท่านแม่เราท่านจะมาด่าเราอีกคน
ล่ะสิ ประโยคหลักที่เราได้ยินคือ
แม่ : เมิงมันเนรคุณ ชั่วช้า มิน่าล่ะ เมิงถึงได้
โดนผัวบ่นผัวด่าแบบนี้ สมน้ำหน้า
แล้วก็เชียร์สามีเราว่า : เอาเลยลูก ด่ามันให้
หนักๆ อีนี่มันสอนอะไรไม่เคยจำ คนอย่างมัน
ต้องด่าซะให้เข็ด !!! จ้า คุณแม่ คุณสามี แหม !!
ไม่ได้สงสารกรูกันเล้ยยย !! มากระหน่ำด่ากรู
กันทำม๊ายย โอ๊ยย พอแล้วจ้า พอแล้ว
อย่าด่าพี่เยอะ พี่สำนึกผิดไม่ทัน เอ้อออ!!!
ก็....ค่ะ นี่ก็เป็นตัวอย่างเหตุการณ์ในชีวิต
ประจำวันของเรา ถามว่าเรารัก แม่ รัก สามีมั้ย เราขอตอบได้เลยค่ะ ว่ารักมาก
แม่คือชีวิต ลูกคือลมหายใจ สามีคือหัวใจ
เรารักพวกเขามากค่ะ แต่ด้วยความที่เรา
ยังเป็นปุถุชนคนธรรมดามีกิเลสรักโลภโกรธหลง มันก็ เป็นธรรมดาที่เราจะรู้โกรธ รำคาญ
ที่พวกเขาบ่นๆ ด่าๆ แช่งๆ กันบ้าง
แต่ก็ไม่ถึงกับต้องมาตัดขาดอะไรขนาดนั้น
เราเองก็คิดซะว่า ถ้าเลี่ยงได้ ก็เลี่ยงไป
และแล้ว เราก็เลี่ยงปัญหาพวกนั้นมานั่ง
พิมพ์ระบายในพันทิปนี่ไง 555
ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคนนะคะ
ที่อดทนเข้ามาอ่านเรื่องของเราจนจบ 😁😁
ถ้าใครมี คำแนะนำ คำปรึกษา อะไรยังไง
ก็บอกเราได้นะคะ บ๊าย บาย 😊😊 สวัสดีค่ะ
ขอระบาย + ขอคำปรึกษาด้วยค่ะ
ข้อดี : เราเป็นคนง่ายๆ สบายๆ อยู่ง่าย กินง่าย
ไม่เรื่องมาก พอมีลูกมีสามีก็ ไม่จิก ไม่ตาม
ไม่เช็ค ไม่วีน ไม่งอแง ไม่งี่เง่า ไม่เอาแต่ใจ
ชวนไปไหนไป เราไปหมด อดทนกับทุกๆเรื่อง
แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งทึ่เราทนไม่ได้
" นั่นก็คือ บ่น จุกจิก จู้จี้ " ซึ่งอาการนี้
แม่ กับ สามีเราเป็นค่ะ ไม่ได้เป็นธรรมดานะคะ
เป็นเอามากกกกเลยค่ะ
ค่ะ ส่วนข้อเสียของเราคือ : ใจร้อน ก้าวร้าว
ปากไว มือไว ประมาณว่า โดนสกิดไม่เข้าหูเข้าตานิดๆหน่อยๆคือ มีเรื่องทะเลาะวิวาท
ปากหมา หยาบคาย ไม่เรียบร้อย ไม่กุลสตรี
เหล้า บุหรี่ ยา การพนัน เอาหมด
ปัจจุบันนี้ เลิกเกือบหมดแล้ว ส่วนที่ยังไม่เลิก
นั่นก็มี เหล้า เบียร์ บุหรี่
ก็...ค่ะ...เราก็ได้เล่าในส่วนของข้อดีข้อเสีย
ของเราไปแล้ว งั้นเราขอเล่าเรื่องที่เรามักจะเจอ
ในชีวิตประจำวันเราดีกว่า
เรื่องมีอยู่ว่า แม่เรา กับ สามีเรา นั้นขี้บ่นมากก
คือนึกจะบ่นก็บ่น โดยที่ไม่ได้ดูซ้ายดูขวาเล้ยย
ว่าอะไรเป็นอะไร นั่นถูกมั้ย นี่ผิดรึเปล่า
ง่ายๆเลยคือ อารมณ์พวกเค๊าจะประมาณว่า
ก็กรูจะบ่นอ่ะ ใครจะทำไม? นั่นไง มีใครจะทำไม
ด้วย ซวยมั้ยละตู เกิดมามี แม่ และ ผัว แบบนี้
ฮึ ฮึ 😁😁
ไอเรามันก็คนเชื่อเรื่อง บุญ บาป เวรกรรม
กตัญญู อักตัญญู เนรคุณ
อะไรประมาณนี้อ่ะเนอะ เราก็เลยแบบ เอ้อ
ช่างพวกเขาเถิด พวกเขาคงอยากจะระบาย
หรือไม่ พวกเขาอาจไม่มีไรทำ ถึงได้ว่างจัด
มาบ่นมาด่าเราแบบนี้ ไอเราก็ทนๆฟังไปค่ะ
กะว่า จ้า สักวันนึง ฉันจะต้องชินกับคำบ้น
ทั้งหลายแหล่นี่ให้ได้ แต่ก็ ฮึ เปล่าเลย
กลับกันเรากลับรำคาญมากขึ้นทุกวันๆ
จนกระทั่งเราไม่ไหว เราจึงได้ทำการระเบิด
ปรมณูออกไป ตู้มมม !!!! กลายเป็นโกโก้คั้น
( อ้าว ไม่ใช่ละ 555 ) พอแม่กับสามีเจอเรา
ระเบิดแตกตุ้มแบบนี้ พวกเค๊าก็พากันอึ้งเล็กน้อยถึงปานกลาง จากนั้นไม่นานพวกนางก็ถล่ม
ด่าเราแบบเละตุ้มดป๊ะเลยจ้า อีเอี๊ย อีสั_ส
เมิง นั่นนุ่นนี่ นี่เมิงเถียงกรูเรอะ อีลูกอักตัญญู
อีเนรคุณ ส่วนสามี : เมิงเป็นเมียภาษาไรวะ
พูดแค่นี้ทำไมต้องขึ้นขนาดนี้
(เอิ่ม !! พูดแค่นี้? แน่ใจ๊) นี่ถามจริง ยังรัก
ยังแคร์กันอยู่มั้ย ทำไมต้องเกิดเหตุการณ์
ทะเลาะกันจนได้ !!! เอ่อ....ทะเลาะหรอ
เกิดเหตุการณ์ทะเลาะ แล้ว ใครกันล่ะ
เป็นคนจุดชนวน แม่ หรือ สามี หรือว่า เรา
ใครกันวะเฮ๊ยย ? ทีนี้เราก็เลยแบบ เครๆ
เราก็ขอโทษละกัน คือ เราก็ได้ทำการขอโทษ
พวกเขา ก็....ค่ะ กว่าพวกเขาจะสงบลง
ตัวเราเองก็แทบจะช็อคหมดสติละ 555
นั่นก็เพราะเราได้ทนอะไรแบบนี้มานานแสนนานเหลือเกิน จะหันหน้าไปปรึกษาใครก็ไม่ได้
จะระบายกับลูก ลูกก็ อือ เออ ครับ อืม
เอ้อ ไอ้นี่ดีจริงๆ มันรับฟังกรูจริ๊งงๆๆ อ่าเคร
ยังไงก็ขอบคุณคุณลูกชายที่น่ารัก ปลื้มใจจริงๆ
แต่...!!! การระบายแค่นั้นมันไม่สุดติ่ง
เราต้องการระบายกับคนที่แบบ รับฟังเราไปด้วย ให้คำปรึกษาไปด้วย แต่ ประเด็นคือ
เราไม่มีเพื่อนนี่สิ ก็ ไม่ใช่ว่าไม่มีใครคบนะคะ
คือ สามีไม่ให้เราคบค้าสมาคมกับใครเลยค่ะ
ไม่ว่าจะ เพื่อนหญิง เพื่อนชาย ยกเว้น
ญาติพี่น้อง แต่เราดั๊นน!! ไม่ถูกกับพวกญาติ
พี่น้อง นั่นก็เพราะเมื่อหลายปีก่อนเราได้มี
เรื่องทะเลาะวิวาทจนขึ้นโรงพักกันมาแล้ว
เลยส่งผลให้เกิดการเกลียดขี้หน้ากันจนถึง
ทุกวันนี้ เฮ้อ...!!! เหนื่อยค่ะ เหนื่อยใจ
เหนื่อยกาย เหลือเกินค่ะ ทำไมนะ
ทำไมแม่ต้องบ่นนั่นบ่นนี่ตลอด คือ ไม่ใช่
ไม่เข้าใจและไม่ทำตามแกนะ แต่ แม่แกจะ
แบบนึกจะบ่นก็บ่น นึกจะแช่งก็แช่ง
วันดีคืนดี เอ้า มีดราม่าใส่เราอีก
งานน้ำตานางก็มา ส่วนสามีก็โรคจิต จ้องจับผิด
ชอบกล่าวหา หาว่าเรามีคนอื่น ทั้งๆที่หนังหน้า
เราก็จัดได้ว่าเฮี๊ยมาก ไม่ได้มีความสวย
ความน่ารัก น่าถนุถนอมตรงไหนเล้ยยย
ซ้ำยังไม่พอยังปากหมา ด่าไม่เลือกอีกต่างหาก
คือ เราอุบาท์
ตามหวง เช็คนั่น เช็คนี่ !! แต่ เราก็รู้นะคะว่า
สามีรักเรา เขาจึงทำแบบนั้น เอ่อ แต่ว่า คุณคะ
ถ้าเป็นคุณๆ คุณจะโอเคมั้ยละ ถ้ามีคนมา
หึงหวงจนชวนทะเลาะ แต่ ถ้าถามเรา
เราไม่โอเคค่ะ รู้ค่ะว่ารักจึงหึงจึงหวง
แต่นี่ก็เยอะเกินไปค่ะ หึงหวงจนเป็นเรื่อง
เป็นราวทะเลาะกันจนบ้านแตกสาแหลกขาด
ครั้งเราสองคนผัวเมียทะเลาะกันไม่พอ
ถ้าคุณแม่ท่านมาได้ยินอีก ก็ จะ แบบ
เอาล่ะเอ๊ยย งานนี้มียาวแน่ มันยาวยังไง
น่ะเหรอ? ก็ท่านแม่เราท่านจะมาด่าเราอีกคน
ล่ะสิ ประโยคหลักที่เราได้ยินคือ
แม่ : เมิงมันเนรคุณ ชั่วช้า มิน่าล่ะ เมิงถึงได้
โดนผัวบ่นผัวด่าแบบนี้ สมน้ำหน้า
แล้วก็เชียร์สามีเราว่า : เอาเลยลูก ด่ามันให้
หนักๆ อีนี่มันสอนอะไรไม่เคยจำ คนอย่างมัน
ต้องด่าซะให้เข็ด !!! จ้า คุณแม่ คุณสามี แหม !!
ไม่ได้สงสารกรูกันเล้ยยย !! มากระหน่ำด่ากรู
กันทำม๊ายย โอ๊ยย พอแล้วจ้า พอแล้ว
อย่าด่าพี่เยอะ พี่สำนึกผิดไม่ทัน เอ้อออ!!!
ก็....ค่ะ นี่ก็เป็นตัวอย่างเหตุการณ์ในชีวิต
ประจำวันของเรา ถามว่าเรารัก แม่ รัก สามีมั้ย เราขอตอบได้เลยค่ะ ว่ารักมาก
แม่คือชีวิต ลูกคือลมหายใจ สามีคือหัวใจ
เรารักพวกเขามากค่ะ แต่ด้วยความที่เรา
ยังเป็นปุถุชนคนธรรมดามีกิเลสรักโลภโกรธหลง มันก็ เป็นธรรมดาที่เราจะรู้โกรธ รำคาญ
ที่พวกเขาบ่นๆ ด่าๆ แช่งๆ กันบ้าง
แต่ก็ไม่ถึงกับต้องมาตัดขาดอะไรขนาดนั้น
เราเองก็คิดซะว่า ถ้าเลี่ยงได้ ก็เลี่ยงไป
และแล้ว เราก็เลี่ยงปัญหาพวกนั้นมานั่ง
พิมพ์ระบายในพันทิปนี่ไง 555
ยังไงก็ขอบคุณทุกๆคนนะคะ
ที่อดทนเข้ามาอ่านเรื่องของเราจนจบ 😁😁
ถ้าใครมี คำแนะนำ คำปรึกษา อะไรยังไง
ก็บอกเราได้นะคะ บ๊าย บาย 😊😊 สวัสดีค่ะ