ดิฉันเป็นคนที่พูดไม่มาก สนิทกับคนยาก แต่สามารถคุยได้เรื่อยๆ ดิฉันไม่ใช่คนชอบนินทาใคร ไม่ใช่คนขี้อวดนู่นนี่ และไม่ใช่คนแต่งตัวแต่งหน้า เวลาไปทำงานก็จะแต่งตัวแบบปอนๆ คือ ให้ถูกระเบียบเรียบร้อยก็พอค่ะ  ต้งแต่เข้ามาทำงานในองค์กรนี้ได้ไม่กี่เดือนยังอยู่ในช่วงทดลองงาน ก็เจอสารพัดเลยค่ะตั้งแต่อาทิตย์แรก
   ในที่ทำงานมีแต่เพื่อนร่วมงานที่อายุน้อยกว่าทั้งนั้น และดิฉันอายุมากสุด โดยงานตอนนี้เป็นสายงายที่ดิฉันไม่เคยทำมาก่อน แต่สมัครเพราะเห็นว่าเปิดรับหลายวุฒิ ทำให้หลายอย่างเรื่องเอกสารดิฉันไม่ค่อยเข้าใจเลย ดิฉันก็ถามคนในแผนกค่ะ รู้สึกว่า ถูกหัวเราะเยาะ ถูกนินทาก็บ่อย บางทีก็ถูกตั้งประเด็นดูถูกกันเป็นกลุ่มเลยค่ะ ดิฉันอ่อนใจค่ะ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องดูถูกกัน เพียงแค่ถามนิดหน่อย เช่น เค้านินทาพูดว่า "แค่นี้ยังไม่รู้..." แล้วก็หัวเราะคิกคัก
นอกจากนี้ ดิฉันไม่ได้ไปกินข้าวกับคนในแผนกค่ะและเวลาเค้าพูดอะไร ก็มักไม่มีอะไรจะพูดเลย เค้าชอบพูดกันเรื่อง เสื้อผ้า แต่งตัว ผู้ชาย แล้วเรื่องฮาที่ไม่ขำเลย ไปๆมาๆ ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน จะคุยกันก็เรื่องงานค่ะ ยิ่งตอนกินเลี้ยงพนักงาน ดิฉันถูกทิ้งไม่มีใครสนใจค่ะ เวลาพี่เทรนเนอร์พาขึ้นรถคันเดียวกับพวกนาง พวกนางก็แสดงกริยาไม่พอใจกันให้เห็นเลย
  แล้วยิ่งตอนนี้ยังอยู่ในช่วงทดลองงานอีก ไม่รู้หัวหน้าจะให้ผ่านไหม ยิ่งช่วงนี้หางานยากด้วย
  ไม่เข้าใจค่ะว่าจะให้มาทำงานหรือมาหาพรรคพวกคุยกัน สนุกสนาน ดิฉันไตร่ตรองดีแล้วที่ว่า ยังไงก็ไม่สามารถเป็นแบบพวกนางได้ เพราะทำไมต้องฝืนขนาดนั้นด้วย ฝืนทนเพื่อให้อยู่กับคนแบบนั้นตั้ง 8 ชั่วโมง
   ช่วยบอกและแนะนำทีค่ะว่าควรทำยังไง บ่อยครั้งที่ดิฉันคิดว่า จะมีที่ไหนในโลกนี้ที่ดิฉันสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้