คร่าวๆ ผมอยู่บริษัทนี้มาร่วมๆ 7-8 ปี ตั้งแต่สมัยยุคแรกๆที่บริษัทก่อตั้ง มี พนงแค่ประมาณ 10 กว่าคน จนปัจจุบันนี้มี พนง เกือบ 100 คน
สองสามปีหลังมานี้ ยอดขายและผลประกอบการของบริษัทตกลงมาก เห็นผู้บริหารบอกว่า ขาดทุนมาสองปีแล้ว ร่วมๆปีละหลายสิบล้านบาท
เนื่องจาก ผลประกอบการของบริษัทไม่ดี ทำให้บริษัท ปรับเปลี่ยนนโยบายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นรายได้ต่างๆของ พนง ที่ลดลง(ปกติ จะมีเงิน incentive ให้ทุกไตรมาส) หลังๆมานี้ ก็ได้น้อยลงมาก บางไตรมาสก็ไม่ได้เลย หรือสวัสดิการด้านอื่นๆ เช่น ประกันสุขภาพต่างๆ ก็ถูกลดวงเงินลง
ทำให้ พนง หลายๆ คนเริ่มทยอยลาออก ทั้งน้องๆที่เพิ่มทำงานไม่กี่ปี หรืออายุงานสี่ห้าปี ด้วยความที่เกิดปัญหาสมองไหลในองค์กร ทำให้ พนง หลายๆคนที่เหลือ ก็เริ่มหวั่นไหว เริ่มมองหางานใหม่กัน
ในส่วนของผมเอง เคยคุยเรื่องจะลาออก ไว้ตั้งแต่ต้นปี 2560 ว่าจะขอออกปลายปี แต่เจ้านายก็พยายามไกล่เกลี่ยให้อยู่ช่วยต่อ ด้วยสาเหตุที่บริษัทอยู่ในสภาวะที่ไม่ดีเท่าที่ควร (ที่คุยไว้แต่เนิ่นๆ เพราะทางบริษัทจะให้หาคนมาฝึกและผมสามารถสอนงานได้เกือบปี เพื่อจะได้ลดผลกระทบต่อบริษัทให้น้อยที่สุด)
ล่าสุดเมื่อครบถึงกำหนดปลายปีแล้ว ผมก็คุยเรื่องนี้อีกครั้ง แต่ก็ได้คำตอบมาประมาณว่า หาคนแทนยังไม่ได้ ตำแหน่งคุณหาคนแทนยาก ต้องมีความรู้เฉพาะในตัวสินค้า บลาๆๆ บริษัทจึงอยากให้ผมช่วยต่อไปอีกปีนึง (แอบถามฝ่ายบุคคล ก็พบว่าบริษัทยังไม่ได้หาใครมาแทนที่ผมเลย ตั้งแต่ที่คุยเมื่อต้นปี)
เท่าที่คุย ผมรู้สึกเหมือนว่า บริษัทมองว่า ใครที่ลาออกตอนนี้ เป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่รักบริษัท บริษัทกำลังลำบาก แต่เลือกตัดช่องน้อยของตัวเอง ไม่นึกถึงเวลาก่อนๆ ที่บริษัทเคยช่วยเหลือมา อะไรทำนองนั้น
ผมเองเมื่อตอนปรับขึ้นเงินเดือน ผู้บริหาร ก็บอกว่าขอขึ้นให้นิดเดียวนะ เพราะบริษัทกำลังลำบาก อยากให้เราช่วยเหลือบริษัท โดยการเซ็นต์รับทราบไป ไม่อยากให้ต่อรอง ผมเองก็เข้าใจ แต่ดูแล้ว สถานการณ์ของทางบริษัทน่าจะยังไม่ดีขึ้นง่ายๆ หรือพูดตรงๆ คิดว่าน่าจะแย่ลงไปกว่าเดิมด้วย เพราะฉนั้นทั้งอัตราเงินเดือนหรือโบนัส คงไม่ต้องหวังอะไรมากมาย ทำใจไว้ได้เลย
แต่คนเราก็ย่อมที่จะต้องมองหาความมั่นคงให้กับชีวิต ถ้าเป็นนก เมื่อกิ่งไม้ที่เกาะมันสั่นคลอน มันผุ มันก็ต้องโบยบินไปหากิ่งที่มันมั่นคง ส่วนตัวผมคิดแบบนี้นะ ทั้งรถทั้งบ้าน ทั้งลูกเมีย ที่ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมเองก็อยู่กับที่นี่มานาน เหมือนเป็นอีกครอบครัวนึง แต่ครอบครัว ความมั่นคงของผมเองก็สำคัญไม่น้อบไปกว่ากัน
มีใครเคยเจอเสถานการณ์แบบนี้บ้างไหมครับ แล้วตัดสินใจกันอย่างไรบ้าง ช่วยแนะนำทีครับ
ขอบคุณครับ
อยู่กับบริษัทมาตั้งแต่ยุคบุกเบิก พอจะลาออก ทำไมมันยากเหลือเกิน
สองสามปีหลังมานี้ ยอดขายและผลประกอบการของบริษัทตกลงมาก เห็นผู้บริหารบอกว่า ขาดทุนมาสองปีแล้ว ร่วมๆปีละหลายสิบล้านบาท
เนื่องจาก ผลประกอบการของบริษัทไม่ดี ทำให้บริษัท ปรับเปลี่ยนนโยบายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นรายได้ต่างๆของ พนง ที่ลดลง(ปกติ จะมีเงิน incentive ให้ทุกไตรมาส) หลังๆมานี้ ก็ได้น้อยลงมาก บางไตรมาสก็ไม่ได้เลย หรือสวัสดิการด้านอื่นๆ เช่น ประกันสุขภาพต่างๆ ก็ถูกลดวงเงินลง
ทำให้ พนง หลายๆ คนเริ่มทยอยลาออก ทั้งน้องๆที่เพิ่มทำงานไม่กี่ปี หรืออายุงานสี่ห้าปี ด้วยความที่เกิดปัญหาสมองไหลในองค์กร ทำให้ พนง หลายๆคนที่เหลือ ก็เริ่มหวั่นไหว เริ่มมองหางานใหม่กัน
ในส่วนของผมเอง เคยคุยเรื่องจะลาออก ไว้ตั้งแต่ต้นปี 2560 ว่าจะขอออกปลายปี แต่เจ้านายก็พยายามไกล่เกลี่ยให้อยู่ช่วยต่อ ด้วยสาเหตุที่บริษัทอยู่ในสภาวะที่ไม่ดีเท่าที่ควร (ที่คุยไว้แต่เนิ่นๆ เพราะทางบริษัทจะให้หาคนมาฝึกและผมสามารถสอนงานได้เกือบปี เพื่อจะได้ลดผลกระทบต่อบริษัทให้น้อยที่สุด)
ล่าสุดเมื่อครบถึงกำหนดปลายปีแล้ว ผมก็คุยเรื่องนี้อีกครั้ง แต่ก็ได้คำตอบมาประมาณว่า หาคนแทนยังไม่ได้ ตำแหน่งคุณหาคนแทนยาก ต้องมีความรู้เฉพาะในตัวสินค้า บลาๆๆ บริษัทจึงอยากให้ผมช่วยต่อไปอีกปีนึง (แอบถามฝ่ายบุคคล ก็พบว่าบริษัทยังไม่ได้หาใครมาแทนที่ผมเลย ตั้งแต่ที่คุยเมื่อต้นปี)
เท่าที่คุย ผมรู้สึกเหมือนว่า บริษัทมองว่า ใครที่ลาออกตอนนี้ เป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่รักบริษัท บริษัทกำลังลำบาก แต่เลือกตัดช่องน้อยของตัวเอง ไม่นึกถึงเวลาก่อนๆ ที่บริษัทเคยช่วยเหลือมา อะไรทำนองนั้น
ผมเองเมื่อตอนปรับขึ้นเงินเดือน ผู้บริหาร ก็บอกว่าขอขึ้นให้นิดเดียวนะ เพราะบริษัทกำลังลำบาก อยากให้เราช่วยเหลือบริษัท โดยการเซ็นต์รับทราบไป ไม่อยากให้ต่อรอง ผมเองก็เข้าใจ แต่ดูแล้ว สถานการณ์ของทางบริษัทน่าจะยังไม่ดีขึ้นง่ายๆ หรือพูดตรงๆ คิดว่าน่าจะแย่ลงไปกว่าเดิมด้วย เพราะฉนั้นทั้งอัตราเงินเดือนหรือโบนัส คงไม่ต้องหวังอะไรมากมาย ทำใจไว้ได้เลย
แต่คนเราก็ย่อมที่จะต้องมองหาความมั่นคงให้กับชีวิต ถ้าเป็นนก เมื่อกิ่งไม้ที่เกาะมันสั่นคลอน มันผุ มันก็ต้องโบยบินไปหากิ่งที่มันมั่นคง ส่วนตัวผมคิดแบบนี้นะ ทั้งรถทั้งบ้าน ทั้งลูกเมีย ที่ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมเองก็อยู่กับที่นี่มานาน เหมือนเป็นอีกครอบครัวนึง แต่ครอบครัว ความมั่นคงของผมเองก็สำคัญไม่น้อบไปกว่ากัน
มีใครเคยเจอเสถานการณ์แบบนี้บ้างไหมครับ แล้วตัดสินใจกันอย่างไรบ้าง ช่วยแนะนำทีครับ
ขอบคุณครับ