มัมนั่งเขียนบทที่ ๒ ได้ไม่กี่บรรทัด... ก็ถึงวรรคที่ต้องแนะนำเรื่องการแบ่งทีมของพวกเรา...
เขียนไปเขียนมา ทำรูปไปทำรูปมา ชักจะสนุก.. และเขียนยาวเชียว...
เลยขอแบ่ง เรื่อง “ทีมย่อย” ออกมา คั่นระหว่างบท ๑ และ บท ๒ หน่อยนะ
(แล้ววันไหนจะเขียนเสร็จ? มัวแต่เล่นเนี่ย ๕๕๕+)
ถือว่า ขอนะ... อยากอ่านกันมั๊ยไม่รู้ แต่มัมอยากเขียน ตามใจมัมหน่อยละกันนะ อิอิ

ขออนุญาตแนะนำ โดยใช้ภาพเพื่อนๆ ที่มัมวาด ประกอบการเล่าฮะ



พวกเรา ๑๕ ชีวิต ได้มีการจับกลุ่มย่อย ออกเป็น ๔ ทีม โดยสมาชิกในทีม จะต้องนอนเต๊นเดียวกัน  แชร์ของส่วนกลางร่วมกัน โดยไปบริหารจัดการกันเอง อาทิ เต๊น, เตาน้ำมัน, น้ำมัน, พลั่ว และของใช้ส่วนกลางต่างๆ
นอกจากนั้น ก็ยังได้รับมอบหมายหน้าที่ สำหรับส่วนรวมแตกต่างกันด้วย


____________________ “ ๔ ทีม ย่อย ” _____________________

“ทีม๑ รถถัง” : TJ แม่ทัพตาสองชั้น , มัมมี่, พี่ณเด่น และ เฮียบาส


“ทีมที่ ๑ ทีมผมเอง ผมตั้งชื่อว่า ทีมรถถัง”
ก็มี ผม พี่บาส พี่เด่น แล้วก็พี่มัม... เหตุผลที่ให้ชื่อรถถังก็เพราะว่า จะเป็นทีมนำ คอยเบิกทางให้เพื่อน
หิมะมันจะสูงมาก...  คนนำจะต้องเหนื่อยมาก เพราะต้องคอยไถหิมะออก ทำทางให้เพื่อน
เดี๋ยวก่อน... แล้วมัมมาหลงอยู่กลุ่มนี้ได้ยังไงกัน...  อาจจะเป็นเพราะ.. เป็นผู้หญิงที่อ้วนที่สุดกระมัง >//<

นอกจากการเบิกทางแล้ว ความรับผิดชอบส่วนรวมของพวกเราคือ...
การรับ และจัดเตรียม Gears ต่างๆ นั้นคือ อุปกรณ์เช่า (ถุงนอน, รองเท้า, เกเตอร์ ฯลฯ)
ที่จะถูกส่งไปให้เราที่ Dorm เพื่อแจกจ่ายให้เพื่อนๆ
(แต่เอาเข้าจริงแล้ว... ทั้ง ๑๕ คน ต้องสลับกันเป็นรถถัง เพราะหิมะของจริง สูงมากๆๆๆ
พวกเราใช้วิธี วนกันขึ้นข้างหน้า หากเหนื่อย ก็ถอยลงข้างหลังเลย เพื่อให้การเดินทาง เร็วที่สุด
การเป็นคนนำเนี่ย เหนื่อยมากๆ เลยนะ
ตอนที่มัมนำ.. บางช่วงนี่.. หิมะสูงถึงเอว แม่เจ้า... เรานำได้เพียงไม่กี่เมตร ก็หอบแฮ่ก หัวใจเต้นรัวๆถี่ๆ
ก็ต้องหลบ ทิ้งตัวลงไปข้างๆ เพื่อให้รถถัง คนถัดไปขึ้นมานำแทน... แล้วเราก็หอบแฮ่ก รอต่อแถว เพื่อวนขึ้นไปนำใหม่)

“TJ” ผู้นำทั้งทริป และนำทีมย่อย.. ผู้นำที่แข็งแกร่ง และเสียสละมากๆ
มัมอยู่ทีมย่อยเดียวกัน ได้เห็นหลายๆเหตุการณ์ที่ TJ เสียสละอยู่เสมอ..
นับตั้งแต่คืนแรก.. หลังจากกางเต๊น เข้ามาข้างในได้พักเดียว...
TJ ก็ออกไปข้างนอก เพื่อขุดห้องน้ำ ให้กับพวกเราใช้งาน,
ตอนที่เต๊นทีมรถถังใกล้พัง TJ ออกไปข้างนอก ท่ามกลางสภาพอากาศที่โคตรหนาว โหดร้าย และลมแรงมากๆ
เพื่อดูว่า เต๊นเพื่อนๆ อีก ๓ เต๊น ยังอยู่ในสภาพดีไหม เป็นอะไรรึเปล่า?
TJ กลับเข้ามา หลังจากไปสำรวจเต๊นเพื่อนๆ ด้วยอาการหนาว... และต้องเปลี่ยนถุงมือ ขอยืมถุงมือเฮียบาส...
พักได้หน่อยเดียว ใส่ถุงมือใหม่ แล้ว TJ ก็ออกไป จัดการกับหิมะที่ทับเต๊นของเรา...
พอกลับเข้ามาก็พบว่า มันยังไม่ดีขึ้น TJ ออกไปใหม่อีก.. เพื่อดูว่าปัญหาอยู่จุดไหน และพยายามหาทางแก้
และอีกหลายๆเหตุการณ์ ที่เดี๋ยวตอนมัมเขียนเล่าเรื่อง แต่ละวัน ก็คงได้กล่าวถึงอีก..

“เฮียบาส” ผู้แนะนำวิธีการดีเยี่ยมในการ เก็บสมบัติเข้าในถุงใส่ถุงนอน เพื่อให้อุ่น และไม่กระจัดกระจาย
ช่วยให้ชีวิตความเป็นอยู่ในเต๊นมัมดีขึ้นเยอะมากๆ เลยค่ะ แถมยังมีที่เป่าลมแผ่นรองนอน คอยเป่าให้ทุกๆคนด้วย ขอบคุณเฮียบาส ^0^

“พี่ณเด่น” ขอบคุณพี่ณเด่นมากๆ ที่ใจดีกับมัมเสมอ และคอยช่วยเหลือกันตลอด สิ่งที่มัมสังเกตุเห็นชัด จากทริปนี้ คือ
ณเด่นจะช่วยทำงานส่วนกลาง ช่วยเหลือเพื่อนๆ ก่อนที่จะทำธุระของตัวเองตลอด ขอบคุณนะ ^_^


“ทีม2 ตู้ยาและลำไย” : พี่แอลวิ่น พี่โลมาตัวจริง, พี่หนุ่ม และพี่หมอนก



“ทีมนี้ มีหมอนกอยู่ในทีม ให้ดูแลเรื่องยา และการปฐมพยาบาล”
ทีม๒ นำโดย พี่หมอนก คุณหมอตัวเล็ก เสียงเล็ก แต่พลังไม่เล็ก ทีมนี้ จะต้องช่วยกัน จัดเตรียมยาที่จำเป็นให้กับเพื่อนๆ ทุกกลุ่ม
“พี่หมอนก” จัดเตรียมเสบียงยา และช่วยดูแลพวกเราช่วงที่กลับลงมาภาคพื้นดินแล้ว...  
ทั้งคอยช่วยดูแผล ทำแผล และให้คำแนะนำอย่างต่อเนื่องค่ะ มีหมอยู่ด้วย ใจชื้นขึ้นเยอะเลย
(แต่ไม่อยากให้คุณหมอแกะแผลที่หน้าตัวเองนะคะ อิอิ)
นอกจากเป็นคลังยาแล้ว... ทีมนี้ยังมี หม้อต้มกาแฟสดกินตลอดทริปด้วย... จาก “พี่หนุ่ม” ผู้ส่งเสียงหัวเราะดังข้ามเต๊นทุกวัน อิอิ

“พี่แอล”.. ถูกทีมรถถังสตีลไปตลอดทริป... ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ไถหิมะกระจาย ยาวๆ ยาวๆ หลายรอบมากๆ
นอกจากนั้น ยังลงไปกับพี่เอก เพื่อไปช่วยพี่กอล์ฟฟี่ด้วย พลังกายและพลังใจสุดยอดมากค่ะ

ส่วนคำถามว่า ลำไยมาอยู่ในตู้ยาได้ยังไง? เรื่องนี้ ต้องถามพี่โลมาเองค่ะ (หรือถามพี่จอก็ได้ คนรู้ใจกัน)



“ทีม๓  ตู้เสบียง” : พี่อุ้ม,ดร.จุ๋ง,พี่กอล์ฟฟี่ และนางฟ้าพี่ซี


ทีมนี้...  คำนวณพลังงาน เพื่อจัดเตรียมอาหารให้เพียงพอกับการเดินทาง
นอกจากหน้าที่หลักนี้แล้ว ในสถานการณ์จริง....
“พี่จุ๋ง” (และพี่ดาว) ได้ขึ้นมาเป็นผู้นำทาง เพื่อพาพวกเรา รวม 12 ชีวิต กลับลงมาจากเขาได้อย่างปลอดภัยด้วย
นอกจากนั้น ระหว่างทริป พี่จุ๋งยังคอยช่วยดูเรื่องความปลอดภัย เรื่องทาง เรื่องความเหมาะสมต่างๆ
แชร์ประสบการณ์ ให้คำแนะนำ คำปรึกษาแก่เพื่อนๆ

“พี่จือ เอ๊ย พี่กอล์ฟฟี่” พี่ชายใจดี อารมณ์ดี คอยช่วยเหลือ และให้กำลังใจในหลายๆครั้ง
ตอนที่รู้ว่ากอล์ฟฟี่ตกเขา ใจหายมากๆ... ทริปนี้ มัมเกือบจะไม่ได้ร้องไห้แล้วเชียว..
แต่สุดท้ายมัมก็ต่อมน้ำตาแตก ตอนที่ TJ เมสเสจกลับมาถึงพี่อ้อยว่า “Golf with me”
ขอให้พี่กอล์ฟฟี่หายไวไว แล้วออกมาซ่ากับพวกเราต่อค่ะ แล้วก็... พามัมไปฝึก Kettle Bell ด้วยนะ

“พี่ซี” พี่สาวใจดี ผู้สร้างความเพลิดเพลิน ด้วยเสียงเพลงให้กับเพื่อนๆ ตลอดทริป ตอนที่ทุกคนเหนื่อย กังวล
พี่ซีก็จะส่งเสียงสร้างแรงฮึกเหิม หรือร้องเพลงสนุกๆ ให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้น

“พี่อุ้ม” นอกจากแบกของหนัก ยังต้องแบกกล้องด้วยอีก.. ช่วงเวลาที่เราหยุดพักกัน
พี่อุ้มจะคอยหยิบกล้องขึ้นมา เพื่อถ่ายภาพ บางจุด หนาวหน๊าวหนาว ลมก็แรง พี่อุ้มก็ยังหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายภาพ ถ่ายวีดีโอ

“ทีม๔ แต่มีแค่๓ -> ต้องรอด.. หรือ Survivors”
ย้ำโดยพี่ดาวว่า เติม “s” ด้วย เพราะรอดทุกคนนะ  
พี่ดาวร้าย, พี่มล และพี่คิมเบอร์รี่



ทีมต้องรอด ทีมนี้ มีแค่ ๓ คน เป็นทีม รั้งท้าย คอยปิดขบวน  
“พี่คิม” หรือ พรานคิม ไม่ว่าจะเป็นสภาพป่าร้อนชื้น ทึบหนา หรือหิมะปกคลุมสูงแค่ไหน ก็ไม่หวาดหวั่น
ผ่านได้หมดแบบสบายๆ ชิวๆ ไร้ซึ่งรอยขีดข่วน และอาการบาดเจ็บใดใด...
แถมยังตบท้ายด้วยการสกีดาวฮิลความแรงยิ่งกว่าเหยียบมิดไมล์ ได้อีก...

“พี่มล” พี่สาวตัวเล็ก พูดน้อย... แต่หยิกหนักนะ ฮ่าๆๆๆ พี่มล เขิลที หยิกเพื่อนแขนเขียวเลยอะ   
ได้ยินว่า มีหนุ่มๆ ขอกอดหลายคน แต่พี่มลก็ไม่ยอมใจอ่อน โชคดีนะมัมเป็นน้องสาว เลยได้ขอกอดพี่มลได้อยู่บ่อยๆ ^_^

“พี่ดาวร้าย”.. .  คอยระวังหลังให้พวกเราตลอดทริป...  และช่วงท้ายยังร่วมกับพี่จุ๋ง นำพวกเรา ๑๒ ชีวิตกลับลงมาอย่างปลอดภัย
พี่ดาวอยู่ปิดท้ายขบวน ช่วยเหลือและดูแลทุกๆคน เวลาที่อุปกรณ์มีปัญหา หรือเราทำความเร็วได้ไม่ดี ไปอยู่รั้งท้าย
ก็จะมีพี่ดาวคอยช่วย ไม่หนีไปไหน  
ในช่วงก่อน และระหว่างเดินทาง พี่ดาวก็ช่วยสอนการใช้งานอุปกรณ์ต่างๆ ร่วมกับพี่เอก แนะนำเทคนิคต่างๆ
เสียสละอุปกรณ์ของตัวเองให้คนอื่นใช้...
ตอนที่แครมปอนมัมหลุดหาย ทุกคนต้องหยุด เพื่อช่วยกันหา ส่วนพี่ดาวเดินย้อนกลับขึ้นไปหาไกล และชันมาก...
พี่อุ้มกับพี่เอก ก็ตามขึ้นไป... และพี่ดาวก็หาจนเจอเอากลับมาใส่ให้มัมได้ (ฮีโร่เลย ^_^)


เขียนไปเขียนมา จากบันทึกแนะนำทีม กลายเป็นบันทึกขอบคุณได้ไง... เนี่ย...


ไหนไหนก็ไหนไหนแล้ว... ใช้พื้นที่ตรงนี้ แนะนำ และ ขอบคุณ...
พี่สาวที่คอยดูแล จัดแจงทุกๆ เรื่อง ทุกๆ อย่างให้กับพวกเรา และรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ได้อย่าง มืออาชีพ
พี่อ้อย ^_^


แฮ่ จบแล้ว บท ๑.๕) จะพยายามเขียนบทถัดไปให้ไวไวนะฮะ

/ บทที่แล้ว
TrueSouth6.0 : ระยะ๖ Winter adventure บท๑) ๒๙พฤศจิกายน ถึง ๑ธันวาคม ๒๕๖๐ - จากประเทศไทย ไป ประเทศญี่ปุ่น
https://ppantip.com/topic/37239960

/ บทถัดไป บท๒) จะเล่าถึง การเดินทางไป Mt. Moiwa เพื่อทดสอบ และฝึกใช้อุปกรณ์


(ภาพในบันทึก เครดิตให้สมาชิก TrueSouth ทุกคน และพี่อ้อย ค่ะ)

ติดตามพวกเรา ชาว TrueSouth ได้ที่  https://www.facebook.com/truesouththailand
Facebook >> www.facebook.com/moomum
FB Page (Girl Run Far - กัลยาการวิ่ง) >> www.facebook.com/GirlRunFar

ขอบคุณค่ะ
\