ก่อนเข้าเรื่อง ขอเล่าก่อนว่า เพื่อนคนนี้ไม่ได้สนิทกับเรามาก แต่มีบุญคุณกับเรา เพราะเขาช่วยทำให้เรามีโอกาสได้เข้าทำงานในบริษัทปัจจุบัน(ตำแหน่งเราไม่ได้ประกาศรับสมัครอย่างเป็นทางการ คนนอกจึงไม่รู้ แต่เพื่อนคนนี้ทำงานอยู่ที่นี่ จึงชวนเรามาสมัคร เราทำงานต่างแผนกกับเขา)

เพื่อนคนนี้นิสัยดี แต่มีพฤติกรรมบางอย่างที่เราไม่ค่อยชอบ คือ กินเก่ง และชอบเลือกร้านที่ขายแพงๆ เวลาเราไปกินข้าวกับเขาทีไร จะต้องเสียเงินไม่ต่ำกว่า 50 บาท ยิ่งถ้าสั่งเป็นกับข้าวมากินด้วยกัน หารเงินกัน ก็ยิ่งแพงขึ้น บางครั้งเขาก็ชวนเราไปกินไอติม ขนม หรือกาแฟสตาร์บัค(แต่เราไม่กิน) ส่วนเราเป็นคนอยากประหยัด ถ้าเราไปกินข้าวคนเดียว เราจะกินในโรงอาหารบริษัท ราคาไม่เกิน 35 บาท ก็อิ่มพอแล้ว(แต่เพื่อนไม่ชอบกินที่นี่ บอกว่าเบื่อแล้ว) พวกกาแฟสตาร์บัคเราก็ไม่เคยกิน(เราประหยัดเงินกับเรื่องกิน เพราะอยากเก็บเงินไว้ใช้กับเรื่องอื่นมากกว่า)

แล้วเวลาเพื่อนคนนี้จะซื้อของอะไร เขามักพูดขอยืมเงินเรา ถ้าเป็นเงินจำนวนน้อยเราก็ให้ แต่พอเขาซื้อของเสร็จก็จะคืนเงินให้เราเลย เหมือนเขายืมเราเพราะกลัวว่าตัวเขาจะเตรียมเงินมาไม่พอ แต่เราไม่เคยเป็นแบบนี้ ก่อนซื้อของเราก็ต้องดูก่อนว่าเรามีเงินพอไหม

เข้าเรื่องเลยละกัน ล่าสุดเพื่อนคนนี้ไปหาหมอเพราะไม่สบายนิดหน่อย เราก็ไม่รู้ จนกระทั่งเขาโทรมาบอกเราว่าเขาไปหาหมอ แล้วมีค่ายาประมาณ 500 บาท ทีนี้เขาจะขอยืมเงินเรา เขาไม่กล้ายืมคนอื่นเพราะรู้สึกไม่สนิทเท่ากับเรา แต่เราไม่อยากให้ยืม จึงบอกเขาไปว่าเราก็มีเงินไม่พอด้วย เขาถามว่าเรากดเงิน atm ได้ไหม เราก็บอกว่าไม่ได้ ไม่มีบัตร แล้วเราก็บอกให้เขาไปซื้อยาราคาถูกๆ ที่ร้านเภสัชแทน แต่เพื่อนบอกว่าถ้าซื้อยากินเองจะเบิกประกันสังคมไม่ได้ อีกอย่างหมอเขียนใบสั่งยามาแล้ว จะไม่รับยาก็ไม่ได้ เราก็เลยบอกเขาว่าค่อยไปรับยาวันอื่นแทนละกัน บอกหมอไปว่าวันนี้ไม่มีเงิน เพื่อนก็ไม่ได้ว่าอะไร

เรื่องก็จบแค่นี้ เรายังไม่ได้เจอหน้าเพื่อน แต่เราก็สงสัยว่าเราผิดหรือเปล่าที่ไม่ให้เพื่อนยืมเงิน ไม่รู้ว่าเพื่อนจะโกรธไหม บางทีก็กลัวว่าสักวันเรื่องแบบนี้จะย้อนมาหาตัวเอง (เช่น มีเหตุให้ต้องใช้เงิน แต่ดันมีเงินไม่พอ หรือลืมเอาเงินมา) สาเหตุหลักที่เราไม่ให้เพื่อนยืม เพราะจำนวนเงินมันมาก และเราก็กลัวว่าถ้าให้ยืมไปแล้ว อีกหน่อยเขาก็จะหาโอกาสยืมเราอีกเรื่อยๆ ซึ่งเราว่ามันน่าเบื่อ น่ารำคาญ เราไม่อยากมีปัญหาบาดหมางใจกับเขาด้วยเรื่องนี้