ในยุคที่กฎหมายเอื้อต่อมิจฉาชีพ เอื้อต่อฆาตกรฆ่าข่มขืน เอื้อต่อเหล่าข้าราชการปรสิต คิดคดและไม่ปฏิบัติตามหน้าที่
ผู้หญิงมีค่าเป็นเเค่เหยื่อให้ข่มขืนเท่านั้นหรือ? เเม้เเต่การปกป้องตนเอง เรายังไม่สามารถกระทำได้ เเล้วเมื่อเราพบเจอเหตุการณ์นี้อีก ควรทำอย่างไร นอนนิ่งเฉยให้เดรัจฉานมันข่มขืนเเล้วฆ่าทิ้งหรือ?

   ครั้งหนึ่งเคยเกือบถูกข่มขืน ทำทีมาตีสนิทกับครอบครัวเราเเล้วหาช่วงทีเผลอแอบหยิบกุญแจห้องไป เเล้วเราล็อกห้องเเค่ลูกบิด ไม่ได้ลงกลอน ด้วยความประมาทเเละเลินเล่อของเราส่วนนึง เขาจึงเข้ามาได้ เเต่เราก็ยังรอดมาได้เพราะหน้าสด 55 คิดว่านะ เเละการขู่เค้า เเต่ลึกๆ เเล้วก็คิดว่าเพราะหน้าตาเรานี่ล่ะ เเต่มันจะโชคดีเเบบนี้ได้อีกกี่ครั้งกันล่ะ? ผ่านไปสักระยะมันกลับมานะ เเต่หลังจากคืนนั้นเราล็อกห้องลงกลอนทุกอย่าง มันเลยเข้ามาไม่ได้

   เเล้วรายนั้นเป็นลูกชายข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ สุดท้ายผู้ใหญ่คุยกัน มันจบที่เงินปิดปากเเค่ไม่กี่ตังค์ เเล้วห้ามแจ้งความ (เเต่เราก็แอบไปจดบันทึกประจำวันไว้) ชีวิตเรามีค่าเเค่นี้เหรอฟะ? ปัจจุบันเราย้ายถิ่นฐานออกมาจากที่นั่นเเล้ว

   ณ ตอนนี้ก็ยังเป็น นักศึกษา เรียนเเละทำงาน ก็มีกะเช้า กะดึกสลับกัน พอเข้ากะกลางคืนเราก็พยายามระวังตัว หลายวันก่อนก็มีปัญหากับลูกค้า กล้องวงจรที่ร้านก็มีอยู่ เเต่ถ้าเหตุมันเกิดขึ้นจริงๆ ของพวกนี้เเค่ช่วยเราได้ในตอนหลัง เพราะถ้าหากเราถูกฆ่าไปแล้ว มันไม่มีประโยชน์ ไม่คุ้มกับชีวิตเรา

   ตอนนี้ก็พกมีดคัตเตอร์ เเต่ถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน มันจะกลายเป็นของผิดกฏหมายไปอีก ผิดพรบ. อาวุธ พยายามหาข้อมูลนะ ไอ้ของที่ช่วยชีวิตเราได้มันผิดกฏหมายทั้งนั้น เเล้วถ้า ผญ. อย่างเราจะเรียนศิลปะป้องกันตัว ควรเริ่มจากอะไรดี เป็นคอร์สที่ไม่แพงมาก เหมาะกับคนที่มีเวลาเเละมีตังค์ไม่เยอะอย่างเรา

   ไม่ว่าใครก็ไม่สมควรเป็นเหยื่อ ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เพศไหนวัยไหนก็ตาม เหตุการณ์เเบบนี้มันควรจะลดลงได้เเล้ว นี่นับวันยิ่งเพิ่มขึ้น กฏหมายก็ทำอะไรไม่ได้ สถิติเหยื่ออาชญากรรมยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวัน สิบคนต่อวัน หลายพันคนต่อปี ยังไม่แจ้งความอีกหลายหมื่น การณรงค์ไม่ได้ช่วยอะไรมากเเบบนี้ การร้องเรียนก็แค่รับเรื่องไว้