ตั้งเเต่การสร้างจักรวาล ทุกๆอย่างได้ถูกบันทึกในเซลล์ของเรา สมองเรามีอานุภาพมาก เเต่เราสามารถใช้มันได้น้อยมากเช่นกัน จากบทความนี้มีเเนวโน้มความเป้นจริงบ้างไหมครับผม?
เเล้วเมื่อเรามีสมาธิมาก เราก็จะใช้ประสิทธิภาพของสมองได้มากขึ้นตามไปหรือเปล่า? เช่นการฝันของเรา อาจจะเป็นได้ว่าเป้นช่วงที่เรามีสมาธิมากที่สุดจึงทำให่เราดึงประสิทธิภาพของสมองมาใช้ได้โดยการเห้นภาพอดีต เเละ อนาคต
เเต่ผมว่า เเนวคิดนี้ก้น่าสนใจ คือ เราหมุนเวียนมา ไม่รู้กี่รอบเเล้ว ทุกๆอย่าง เกิดเเละดับ เเละเกิดใหม่ อาจเป้นสิ่งซ้ำๆเดิมๆเรื่อยไป ทำให้ เวลาเป็นเพียงตัวบ่งบอกว่า สสารมีอยู่จริง เเต่กับความรู้สึกเรา คือสิ่งบอกจิตสำนึกเราเท่านั้นหรือเปล่า