สวัสดีชาวพันทิป
ตอนนี้เรากำลังแย่มาก เศร้า นอย หว้าเหว่ เพราะเราไปลองใจคนรัก
เรื่องของเรื่องคือ เราคบกันมาได้ 2 เดือน เราก็ใช้ชีวิตเหมือนคู่รักทั่วไป แต่ในวันหนึ่งเราดันรู้สึกน้อยใจเขา เพราะเขาชอบหงุดหงิดใส่เรา
ตอนนั้นในหัวมันคิดแค่ว่า ฉันจะทนไปทำไม ในเหมือนเขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย
หลังจากนั้นเรา ก็หนีหน้าเขา จนหายไป วันครึ่ง เขาพยายามติดต่อเรา 1 วันเต็มๆ ตอนนั้นความรู้สึกเรา มันฟุ้งซ่านมาก เราโกรธเขา เราน้อยใจ
เราต้องการให้เขาใส่ใจเรา เราเลยลองใจเขาว่าเขาจะง้อเราแค่ไหน แต่แล้ว... เขาก็หายไป และขอมาเอาของที่บ้านเราคืน
ตอนนั้นเรารู้สึกใจหายมาก เราแค่อยากเห็นเขาถามความรู้สึกเรา แต่ไม่คิดว่าเขาจะมาฟีลเลิกยุ่งกับเรา
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเป็นเวลาร่วม 1 อาทิตย์ เราพยายามจะแกร่งว่าเราไม่เป็นอะไร
แต่แล้ว....
เราก็แพ้ใจตัวเอง เรารู้สึกผูกพันกับเขามากแล้ว เรียกว่า เรามัดเขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว แล้วในตอนนี้มันกำลังถูกดึงไป
เราเริ่มหม่นหมองกับความรู้สึกตัวเอง เราทำอะไรไป เราหนีหน้าเขาทำไม
จนวันที่เขามาเอาของไป เราแทบจะเป็นบ้า แล้วไข้ก็มา-อีกครับ (ขออนุญาตคำไม่สุภาพเพื่ออรรถรส) แถมดันติดอีโก้ อีก เราส่งของให้เขา
ทั้งที่ใจอยากถามสารทุกข์สุขดิบเขามากๆ เป็นห่วง และยังรู้สึกดี แต่เราก็ไม่ลดอีโก้ตรงนั้นลง เรียกจะหันหลังไป เพื่อต้องการให้เขาสนใจ
แต่...
เงิบครับ เขาบล็อกการติดต่อทุกอย่างของผมเลย ในคืนวันที่เอาของกลับไป ผมทุรนทุรายนอนไม่หลับ จนตี 3
ในความคิดคืออยากจะขอโทษ อยากจะคุย และอยากจะมีเธออยู่ด้วยกัน ใจมันรักไปแล้วนิ ให้ทำไง เขาจะยังรอเราไหม? เขาต้องการเราอยู่หรือเปล่า?
จนตัดสินใจว่า พรุ่งนี้ต้องโทรหาเขา ภาวนาแค่ว่า เขาจะรับสายเรา และไม่ได้บล็อกเบอร์เรา ภาวนาจริงจัง ซึ่งตรงกับ คริสต์มาส อีฟ ที่ผ่านมา เลย อธิษฐานรัวๆ
คิดทั้งคืนจนหลับไป
พอรุ่งขึ้นผมก็ไปทำงาน กะจะโทรแต่เช้าแต่ดูจะรบกวนเขา เลยมาโทรตอนเย็น
วินาทีที่จะโทร คุณเอ้ยยย ทำใจอยู่ เป็น ชั่วโมง ในหัวคิด เบอร์จะยังโทรได้ไหม โดนบล็อกไหม ไม่อยากได้ยินเสียง โอเปอเรเตอร์ “ขอโทษค่ะ”
เขาจะรับรึป่าว จ้องเบอร์ เขาอยู่ ประมาณ ชั่วโมงกว่า รวบรวมความกล้า เอาวะ เรารักเขานิ เราต้องทำ เราผิด เราต้องขอโทษเขา
...... ตืดดด ตืดดด ตืดด ตอนที่ได้ยินเสียงนี้ ในใจมันดีใจที่เขาไม่บล็อกเบอร์ กับ พะวงใจว่าเขาจะไม่รับสาย สิ้นสุดเสียงตืดดที่3
เขารับสายพร้อมเสียงสุภาพ ตอนนั้นผมช๊อตครับ ผมทำไรไม่ถูก แต่ก็พยายามดึงสติก็ทักไปคุยไป ผมพยายามจะอธิบายความรู้สึกและขอโทษเขา แต่สิ่งที่ผมได้มาคือ
เขาเย็นชาใส่ผม ซึ่งผมไม่โกรธเลย เพราะสิ่งที่ผมทำหนีหน้าไม่รับสาย มันยิ่งกว่า ผมจึงเข้าใจความรู้สึกของเขา ว่ามันเป็นยังไง
หลังจากนั้นผมพยายามติดต่อเพื่อขอเขาให้อภัยและเรากับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง แต่เขาปฏิเสธ เขาบอก เขาตัดใจและพร้อมจะเดินไปข้างหน้า
น้ำตาผมล่วงเลยครับ ไข้ก็- เอาวะ ตั้งสติ เราต้องสู้สิ อย่าปล่อยให้เขาหลุดมือไป ผมง้อต่อ พยายามคุยด้วยเหตุผลมากที่สุด และไม่สร้างความรำคาญหรือหงุดหงิดใจให้เขา
พยายามไม่ไปกดดันความรู้สึกเขาว่าจะต้องให้อภัยเราในตอนนี้ ผมอยากให้เขาใช้เวลา ผมเองก็จะพิสูจน์ว่าผมยังรักเขามากแค่ไหน
แม้ผมจะรักไม่เก่งเลย ปากแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ นิสัยขี้น้อยใจ แสดงรักในแบบไม่ปกติแบบชาวบ้าน
หลังจากนี้ถ้าผมได้รับโอกาสจากเขาผมจะรักษามันให้ดี ไม่ลองใจ หรือหนีปัญหาอะไรแบบนี้แล้ว
ในตอนนี้ผมยังอยากจะมีเขาอยู่เคียงข้าง ผมจะพยายามให้เขาเห็นให้ได้ ผมเชื่อว่า เขายังรู้สึกแบบผม ผมเชื่อแบบนั้น
ผมจะสู้ ใครที่กำลังจะลองใจเขาแบบ ให้เขามาง้อ หรือวิธีใดก็ตาม ก็คิดดีๆนะ เพราะอาจจะเสียคนที่เรารักไปได้
ผมรักเขาครับ
ลองดีไปลองใจคนรักจนเขาไม่ง้อและจากเราไป
ตอนนี้เรากำลังแย่มาก เศร้า นอย หว้าเหว่ เพราะเราไปลองใจคนรัก
เรื่องของเรื่องคือ เราคบกันมาได้ 2 เดือน เราก็ใช้ชีวิตเหมือนคู่รักทั่วไป แต่ในวันหนึ่งเราดันรู้สึกน้อยใจเขา เพราะเขาชอบหงุดหงิดใส่เรา
ตอนนั้นในหัวมันคิดแค่ว่า ฉันจะทนไปทำไม ในเหมือนเขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย
หลังจากนั้นเรา ก็หนีหน้าเขา จนหายไป วันครึ่ง เขาพยายามติดต่อเรา 1 วันเต็มๆ ตอนนั้นความรู้สึกเรา มันฟุ้งซ่านมาก เราโกรธเขา เราน้อยใจ
เราต้องการให้เขาใส่ใจเรา เราเลยลองใจเขาว่าเขาจะง้อเราแค่ไหน แต่แล้ว... เขาก็หายไป และขอมาเอาของที่บ้านเราคืน
ตอนนั้นเรารู้สึกใจหายมาก เราแค่อยากเห็นเขาถามความรู้สึกเรา แต่ไม่คิดว่าเขาจะมาฟีลเลิกยุ่งกับเรา
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเป็นเวลาร่วม 1 อาทิตย์ เราพยายามจะแกร่งว่าเราไม่เป็นอะไร
แต่แล้ว....
เราก็แพ้ใจตัวเอง เรารู้สึกผูกพันกับเขามากแล้ว เรียกว่า เรามัดเขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว แล้วในตอนนี้มันกำลังถูกดึงไป
เราเริ่มหม่นหมองกับความรู้สึกตัวเอง เราทำอะไรไป เราหนีหน้าเขาทำไม
จนวันที่เขามาเอาของไป เราแทบจะเป็นบ้า แล้วไข้ก็มา-อีกครับ (ขออนุญาตคำไม่สุภาพเพื่ออรรถรส) แถมดันติดอีโก้ อีก เราส่งของให้เขา
ทั้งที่ใจอยากถามสารทุกข์สุขดิบเขามากๆ เป็นห่วง และยังรู้สึกดี แต่เราก็ไม่ลดอีโก้ตรงนั้นลง เรียกจะหันหลังไป เพื่อต้องการให้เขาสนใจ
แต่...
เงิบครับ เขาบล็อกการติดต่อทุกอย่างของผมเลย ในคืนวันที่เอาของกลับไป ผมทุรนทุรายนอนไม่หลับ จนตี 3
ในความคิดคืออยากจะขอโทษ อยากจะคุย และอยากจะมีเธออยู่ด้วยกัน ใจมันรักไปแล้วนิ ให้ทำไง เขาจะยังรอเราไหม? เขาต้องการเราอยู่หรือเปล่า?
จนตัดสินใจว่า พรุ่งนี้ต้องโทรหาเขา ภาวนาแค่ว่า เขาจะรับสายเรา และไม่ได้บล็อกเบอร์เรา ภาวนาจริงจัง ซึ่งตรงกับ คริสต์มาส อีฟ ที่ผ่านมา เลย อธิษฐานรัวๆ
คิดทั้งคืนจนหลับไป
พอรุ่งขึ้นผมก็ไปทำงาน กะจะโทรแต่เช้าแต่ดูจะรบกวนเขา เลยมาโทรตอนเย็น
วินาทีที่จะโทร คุณเอ้ยยย ทำใจอยู่ เป็น ชั่วโมง ในหัวคิด เบอร์จะยังโทรได้ไหม โดนบล็อกไหม ไม่อยากได้ยินเสียง โอเปอเรเตอร์ “ขอโทษค่ะ”
เขาจะรับรึป่าว จ้องเบอร์ เขาอยู่ ประมาณ ชั่วโมงกว่า รวบรวมความกล้า เอาวะ เรารักเขานิ เราต้องทำ เราผิด เราต้องขอโทษเขา
...... ตืดดด ตืดดด ตืดด ตอนที่ได้ยินเสียงนี้ ในใจมันดีใจที่เขาไม่บล็อกเบอร์ กับ พะวงใจว่าเขาจะไม่รับสาย สิ้นสุดเสียงตืดดที่3
เขารับสายพร้อมเสียงสุภาพ ตอนนั้นผมช๊อตครับ ผมทำไรไม่ถูก แต่ก็พยายามดึงสติก็ทักไปคุยไป ผมพยายามจะอธิบายความรู้สึกและขอโทษเขา แต่สิ่งที่ผมได้มาคือ
เขาเย็นชาใส่ผม ซึ่งผมไม่โกรธเลย เพราะสิ่งที่ผมทำหนีหน้าไม่รับสาย มันยิ่งกว่า ผมจึงเข้าใจความรู้สึกของเขา ว่ามันเป็นยังไง
หลังจากนั้นผมพยายามติดต่อเพื่อขอเขาให้อภัยและเรากับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง แต่เขาปฏิเสธ เขาบอก เขาตัดใจและพร้อมจะเดินไปข้างหน้า
น้ำตาผมล่วงเลยครับ ไข้ก็- เอาวะ ตั้งสติ เราต้องสู้สิ อย่าปล่อยให้เขาหลุดมือไป ผมง้อต่อ พยายามคุยด้วยเหตุผลมากที่สุด และไม่สร้างความรำคาญหรือหงุดหงิดใจให้เขา
พยายามไม่ไปกดดันความรู้สึกเขาว่าจะต้องให้อภัยเราในตอนนี้ ผมอยากให้เขาใช้เวลา ผมเองก็จะพิสูจน์ว่าผมยังรักเขามากแค่ไหน
แม้ผมจะรักไม่เก่งเลย ปากแข็ง ปากไม่ตรงกับใจ นิสัยขี้น้อยใจ แสดงรักในแบบไม่ปกติแบบชาวบ้าน
หลังจากนี้ถ้าผมได้รับโอกาสจากเขาผมจะรักษามันให้ดี ไม่ลองใจ หรือหนีปัญหาอะไรแบบนี้แล้ว
ในตอนนี้ผมยังอยากจะมีเขาอยู่เคียงข้าง ผมจะพยายามให้เขาเห็นให้ได้ ผมเชื่อว่า เขายังรู้สึกแบบผม ผมเชื่อแบบนั้น
ผมจะสู้ ใครที่กำลังจะลองใจเขาแบบ ให้เขามาง้อ หรือวิธีใดก็ตาม ก็คิดดีๆนะ เพราะอาจจะเสียคนที่เรารักไปได้
ผมรักเขาครับ