สวัสดีค่ะ ตอนแรกเราก็ไม่คิดว่าจะมาตั้งกระทู้อะไรแบบนี้เหมือนกัน แต่ว่าเราก็คิดว่ามันคงจะมากเกินกว่าที่จะเก็บไว้คนเดียวแล้ว เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรตั้งเป็นกระทู้อะไร เขียนหัวทู้ว่าไง ติดแท็กอะไร
เข้าเรื่องนะคะ เราไม่รู้ว่าเราเป็นไร เราอึดอัดมากๆค่ะ เหมือนเรามีเรื่องเครียดหลายๆอย่าง เราอยากเล่าอยากระบาย แต่เราก็ไม่ได้พูดหรือบอกใครไปค่ะ ถึงแม้ว่าจะมีคนเข้ามาถามแต่เราก็ไม่ได้ระบายให้เขาฟัง ทั้งที่อยากระบายให้สักคนฟังมากๆ แต่ก็ไม่อยากพูดให้ใครฟังค่ะ สับสนและไม่เข้าใจมากๆ จนตอนนี้ เหมือนเราทนเก็บไม่ไหว เวลาเราเครียดเราเริ่มทำร้ายตัวเองค่ะ ทั้งเอาเล็บจิก ข่วนส่วนต่างๆ ดึงผมตัวเอง พยายามเลิกอยู่ค่ะ แต่ก็ทำไม่ได้เลยจากที่เครียดเรื่องเดิมๆอยู่แล้ว ก็ยิ่งเครียดไปอีก ตอนแรกที่ไม่ค่อยมีผลอะไรกับชิวิตประจำวันแต่ตอนนี้ เราเริ่มวีนเหวี่ยงใส่คนรอบๆข้างค่ะ จากปกติที่ต้องทำงานก็เริ่มไม่อยากทำงาน เบื่องาน ตอนแรกก็คิดว่าแค่คงขี้เกียจทำงาน แต่เราเริ่มเบื่อทุกๆอย่าง อาหารที่เคยชอบกิน เพลงที่ชอบฟัง เพื่อนสนิท ครอบครัว ทุกอย่างเลย เหนื่อยค่ะ ก็แอบคิดนะคะว่าตัวเองอาจเป็นโรคซึมเศร้าก็ได้ แต่ด้วยค่านิยมคนไทยที่ถูกสังคมปลูกฝั่งมาก็คิดว่าตัวเองแค่กระแดะอยากเป็นตามกระแส เพื่อเรียกร้องความสนใจรึเปล่า? รู้สึกแย่ค่ะ จริงๆ ก็เคยคิดว่าอยากพบจิตแพทย์เหมือนกัน แต่ถ้าบอกคนในครอบครัวเขาก็คงคิดเหมือนที่เราบอกไปอ่ะค่ะ ความรู้ึกตอนนี้เหมือนอยู่ในลูกโป่งที่ลอยอยู่บนฟ้าเลยค่ะ ติดอยู่ในลูกโป่ง จะเจาะออกมาก็ตาย อยู่ในนั้นต่อไปก็ตาย ทำอะไรไม่ได้เลย อาจอธิบายงงๆแต่เราก็ไม่รู้จะบอกเป็นคำพูดยังไงดีค่ะ เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ?
อยากมาขอความช่วยเหลือจริงๆค่ะ แต่ไม่รู้ว่าควรพูดหรืออธิบายให้ฟังยังไงแล้ว เรียบเรียงคำพูดไม่ถูกจริงๆ