อย่างแรกคือในกระทู้ที่แล้วเราเพิ่มข้อสังเกตเรื่องพวกนี้ลงไปอีกนิดหน่อย
- Maid of Gévaudan
- อาเวอรวญ-Averoigne กับ โอแวร์ญ-Auvergne
อย่างที่สองคือเมื่อวาน 22 ธันวา เป็นวันเกิดอ.จุนและวันครบรอบ 2 ปีของเรื่องนี้ค่ะ

Yen Press
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

http://www.b2c.hachettebookgroup.com/authors/jun-mochizuki-teen/?yen

ดันเต้อธิบายรายละเอียดของสัตว์ร้ายแห่งเฌโวด็องให้วานิทัสฟัง ยังไม่แน่ชัดว่าสัตว์ร้ายที่พบในตอนนี้กับสมัยก่อนเป็นตัวเดียวกันหรือไม่ นับจากต้นเดือนมีคนตกเป็นเหยื่อของมันไปแล้ว 5 ราย ทุกคนถูกพบในสภาพถูกกินเครื่องใน หัวถูกฉีกออกจากร่าง ชาวบ้านบางคนก็บอกว่าได้เห็นสัตว์ร้ายด้วยตนเอง พอวานิทัสเห็นว่าอาจได้เจอแวมไพร์ที่ตกเป็นผู้ต้องสาป เขาก็บอกกับดันเต้ว่าจะไปที่เกิดเหตุ

วานิทัสถามโนเอะว่าแล้วนายล่ะ จะเอายังไง? โนเอะตอบว่า "ฉันคิดว่า..มันฟังดูน่าอร่อย..มากเลย.."
กลายเป็นว่าเจ้าแวมไพร์บื้อไม่ได้ฟังเรื่องที่เขาคุยกัน เพราะใจกำลังพะวงอยู่กับกลิ่นเลือดที่ข้อมือของวานิทัส (ตรงที่โดนสาวกัดจมเขี้ยวไปในตอนก่อนๆ)

ท้องของโนเอะกำลังร้องโครกๆ เพราะเจ้าตัวนอนหลับอุตุ ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยทั้งวัน
โนเอะเอามือแตะบริเวณต้นคอพลางสงสัยว่าเป็นเพราะนอนมากเกินไปหรือเปล่า ร่างกายถึงได้รู้สึกไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้

โนเอะนึกถึงตอนเด็กๆ ที่อ.ของตนเคยอธิบายไว้ว่า การดูดเลือดของแวมไพร์เป็นสิ่งที่ทำเพื่อแย่งพลังชีวิตจากเหยื่อ เพื่อเสริมพลังกายหรือเพื่อรักษาบาดแผล แต่เลือดไม่ใช่สิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิตสำหรับแวมไพร์ มันคล้ายๆ กับบุหรี่หรือเหล้า แวมไพร์บางตนเสพติดเลือด ส่วนแวมไพร์ที่ไม่ชอบรสเลือดนั้นก็มีเหมือนกัน.. หลุย์ที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆ ก็เสริมว่า การดูดเลือดเป็นการสื่อสารชนิดหนึ่ง นายควรจะเอาชนะใจอีกฝ่ายให้ได้เสียก่อน

^ โนเอะพยายามเอาชนะใจวานิทัสด้วยการชม (นี่เรียกว่าชมเหรอ)

สุดท้าย ทั้งที่ยังไม่แน่ใจว่าการดื่มเลือดของมนุษย์ที่โดน "ตีตราจอง" เอาไว้แล้ว จะมีปัญหาหรือเปล่า
โนเอะก็ยอมกล้ำกลืนความเขิน เอ่ยปากขอวานิทัสตรงๆ เพราะตนรู้สึกกระหายมาก
แต่วานิทัสตัดบทขึ้นมาทันทีว่า ถ้าโนเอะพยายามจะทำแบบนั้นล่ะก็ เขาจะฆ่าทิ้งซะ พร้อมกับสีหน้าที่บอกชัดว่าไม่ได้ล้อเล่น
(เพราะโนเอะเป็น อาร์คิวิส มีพลังย้อนดูอดีตของคนที่ดูดเลือดได้ แล้ววานิทัสก็มีอดีตที่ไม่อยากให้ใครแตะ)

โนเอะโดนคำพูดตอกเข้าไปเต็มหน้าแบบนั้น ก็หน้าเสีย เขาขอโทษวานิทัส
แต่อีกฝ่ายที่ดูไม่พอใจเป็นอย่างมากก็สะบัดตูดเดินผ่านโนเอะกับดันเต้ เปิดหน้าต่างหนีออกไปนอนบนหลังคา


วันรุ่งขึ้น วานิทัสมาตามโนเอะให้ออกไปด้วยกัน
โนเอะเดินคอตกตามเพื่อนไปช้าๆ ท่าทางจ๋อยจนวานิทัสทนไม่ได้ ต้องหันมาบอกว่า ถ้าไม่พอใจอะไรก็พูดออกมาสิ
แต่โนเอะก็บอกว่า ไม่ใช่อย่างนั้น เขารู้สึกผิดเพราะความจริงแล้วเขาก็อยากรู้อดีตของวานิทัสอยู่เหมือนกัน

วานิทัสก็ถามว่า รู้แล้วจะได้อะไรขึ้นมา ..แต่โนเอะก็แค่อยากรู้จักอีกฝ่ายให้มากขึ้นเท่านั้นเอง
วานิทัสสงสัยเรื่องพลังของอาร์คิวิส โนเอะก็บอกว่า เขาไม่สามารถเข้าไปดูอดีตของคนอื่นได้ถ้าไม่ได้ดูดเลือดจากร่างโดยตรง
เจ้ามนุษย์เลยบอกว่า ถ้าคราวหน้าบาดเจ็บฉันจะให้นายเลียเลือดที่เปื้อนตามเสื้อผ้าก็แล้วกัน
โนเอะ: "อะไรนะ!? จริงเหรอ!?" (ดันดีใจอีก)
วานิทัส: "ไม่"
โนเอะ: "หา!!?"

แวมไพร์หนุ่มเห็นวานิทัสหัวเราะก็รู้สึกใจชื้นขึ้น จึงเร่งฝีเท้าจนเดินทันเพื่อน
ทั้งสองคนมาถึงสถานีรถไฟเพื่อขึ้นรถไฟขบวนที่จะไปเฌโวด็อง โนเอะที่ยังคงคอนเซ็ปต์บ้านนอกเข้ากรุงครั้งแรกเอาไว้อย่างเหนียวแน่น
ก็วิ่งลุยเข้าไปในฝูงชนด้วยอาการตื่นเต้นเหมือนเด็ก ด้วยความที่ไม่ระวังเลยไปชนกับคนที่อยู่แถวนั้น
พอขอโทษเสร็จโนเอะก็ตามเสียงเรียกของวานิทัสไป

คนที่โนเอะไปชนเข้านั้นก็ไม่ใช่ใครเลยนอกจาก ตัวละครใหม่นามว่า 'แอสโทลโฟ'

มองครั้งแรกก็คิดว่าเป็นผู้ชายตัวเล็ก แต่พอมองนานๆ สมองเริ่มสับสนว่าตกลงเป็นหญิงหรือชาย?
หน้าตาเหมือนจะเป็นมิตรแต่พอพลิกหน้าถัดมาก็พบว่า อ๊ะ นี่มันเชสเซอร์กระหายเลือดนี่หว่า..

มีแววได้ไปงัดกันที่โน่นแน่ๆ.. โรลองด์ รีบตามมาห้ามเพื่อนเร็ว..

ปิดท้ายด้วยสิ่งที่น่าจะเป็น Easter Egg จาก Pandora Hearts
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อยู่ตรงสถานีรถไฟ ที่เป็นหน้าคู่ค่ะ

ใช่เธอไหม...ใช่เธอหรือเปล่า?