สวัสดีค่ะคือเราเรียนอยู่ต่างประเทศเราย้ายตามพ่อแม่มาแม่กับพ่อเราทำงานทั้งคู่ค่ะแม่ไปทำงานตอนบ่ายโมงกับสี่ทุ่มหรือสองทุ่มส่วนพ่อเราไปตอน10กับห้าโมเย็น เพราะเวลามันเป็นแบบนี้เราเลยเป็นคนเดียวในบ้านที่ต้องเก็บผ้าตากผ้าทำอาหารให้พ่อวันหยุดแม่ก็ต้องทำอาหารให้แม่คือเราไม่ได้รู้สึกเเย่ที่จะทำอะไรแบบนี้แต่บางทีตอนช่วงที่เราสอบเราก็ต้องทำอะไรแบบนี้จนไม่มีเวลาอ่านหนังสือบางทีแม่ต้องออกไปทำธุระข้างนอกคอนวันหยุดเขาก็บอกให้เราทำก๋วยเตี๋ยวเตรียมไว้ให้เขาทั้งๆที่วันจันทร์เราต้องสอบคือปกติเราก็ทำทุกอย่างให้เขอยู่และเราก็มีความสุขที่จะทำด้วยแต่ตอนสอบเราก็อยากบอกเขาว่ากินอัไรง่ายๆไม่ได้หรอ? คือแม่เราชอบกินอาหารไทยอาหารพื้นเมืองที่นี่เขาก็ไม่ชอบเวลาทำกับข้าวบางทีเราต้องทำแยกของพ่อกับแม่ด้วย คือเราเรียนต่างประเทศเราต้องอ่านหนังสือหนักมากๆคือเราตั้งใจเรียนสุดๆเพื่อให้พ่อกับแม่ดีใจเราเรียนได้ที่สี่ของห้องได้ที่20ของนักเรียนทั้งหมดเราภูมิใจกับความพยายามของเราแต่เราก็กลัวว่าเราจะทำคะแนนตกลงเเล้วพ่อกับแม่ก็จะมาพูดว่าทำไมไม่อ่านหนังสือให้เยอะๆเขาพูดคำนี้กับเราทุกครั้งเวลาที่เราอ่านการ์ตูนหรือตอนที่เราสอบได้คะแนนต่ำลง มันทำให้เราเครียดมากๆบางทีเราก็รู้สึกอยากให้พ่อแม่ดูแลเราบ้างแค่ตอนสอบก็ยังดีให้เราอ่านหนังสือแบบไม่ต้องคิดอะไรมากเรา บางทีเรานั่งอ่านหนังสืออยู่เขาก็เรียกให้เราชงกาแฟ(พ่อเราติดเกมกลับบ้านมาก็เล่นเกมตลอดพออยากกินอะไรก็บอกให้เราหยิบใฟ้ตลอด)พอจะหยิบอะไรก็สั่งเราน้ำในกาก็สั่งให้เราเติมพอเขาอยากกินอะไรในครัวก็บอกให้เราไปหยิบทั้งๆที่เรานั่งอ่านหนังสือและเขาก็นั่งเล่นเกมเล่นโทรศัพท์พ่อบางทีมันทำให้เราโกรธที่เขาไม่เข้าใจว่าเราต่องนั่งอ่านหนังสือเราอยากนั่งเงียบๆแต่เราก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะพ่อแม่ทำงานเหนื่อยหาเงินให้เราใช้เรารู้ว่าเราต้องตอบแทน

บางทีเวลาเราพูดออกไปตรงๆแม่เราก็จะฌกรธ้ป็นฟืนเป็นไฟ เเล้วว่าเราว่าเราขี้เกียจ บ้านเคยถูบ้างไหมห้องน้ำเคยล้างบ้างไหม คือเขาเอาเรื่องตอนที่เขายังไม่ได้ทำงานมาพูดแต่ตอนนี้ขาไปทำงานเขาก็ไม่ได้ทำงานอะไรในบ้านผ้าเขาก็ไม่ไดพับเราเป็นคนพับ บางทีเขาทำกับข่าวไปกินที่ทำงานเองเขาก็ขนไปแบ่งคนอื่นหมดไม่เคยเหลือไว้ให้เราเลยคือเราเห็นว่าขาทำกับข้าวตอนเช้าเราก็คิดว่าเขาจะทำเผื่อเราด้วยตอนเย็นเราจะได้ไม่ต้องทำบางทีเขาก็สั่งให้เราทำขนมเปี๊ยะ(เราทำขนมกับกับข้าวเก่ง5555)เราก็ทำตอนกลางคืนเสร็จตอนเช้าไปโรงเรียนกลับบ้านมาก็ว่าจะชิมแม่เขาก็ขนไปให้คนที่ทำงานหมด

แม่เราเขาชอบอวดเราว่าเราเรียนเก่ง วาดรูปสวย ทำอาหารเก่งกับเพื่อของเขาบางทีพอเพื่อนเขามาบ้านเขาก็ให้เราเอารูปมาโชว์เรารู้สึกอึดอัดเขาเหมือนภูมิใจในตัวเราแต่เวลาเขาโกรธเขาก็ว่าเราแรงๆ

เราไม่รู้จะทำยังไงดีเราทำตัวเป็นเด็กดีแต่เราก็โมโหพ่อกับแม่ในบางทีเหมือนกันเรารู้สึกแย่ๆมากๆมันเหมือนว่าเราต้องเทคแคร์ทุกคนในบ้านทั้งที่เราก็อยากได้คนดูแลเอาใจใส่เราเหมือนกัน