เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อ 3-4 วันที่ผ่านมาเราได้มีโอกาสกลับ ตจว.ไปสวัสดีปีใหม่ ญาติผู้ใหญ่ก่อนเวลา
เราค่อนข้างญาติเยอะ ญาติทางฝั่งพ่อ (พี่น้องพ่อ) 8 คน ญาติทางฝั่งแม่ (พี่น้องแม่) 5 คน ซึ่งจะอยู่ในละแวกหมู่บ้านใกล้เคียงกันตามประสาคน ตจว.
ซึ่งปีหนึ่งเราจะมีโอกาสได้กลับแค่ 1 หรือ 2 ครั้ง ปีนี้เราค่อนข้างพอจะมีทรัพย์เหลือกินเหลือใช้บ้าง แต่ไม่ได้มากมายอะไร และไม่เบียดเบียนเงินก้อนอื่น ๆ
ที่จัดสรรวางแผนเอาไว้ เราก็เลยแจกญาติ ๆ เป็นค่าขนมนมเนยคนละ 2000 บาท เพราะเห็นว่าไม่มีโอกาสมาเยี่ยมเยียนบ่อยนัก
รวมไปถึงค่าของฝากจุกจิกบ้างก็หมดไปเกือบ ๆ 40000 บาท แล้วก็เกิดความรู้สึกอิ่มเอมใจตามประสา ^_^ เพราะเราเติบโตมาท่ามกลางวงศาคณาญาติ
แบบครอบครัวพื้นบ้าน
แต่ท่ามกลางความอิ่มเอมก็มีสิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่ @_@ จะอะไร ?? ก็คำนินทากาเล ปากหอยปากปูนะแหละ
ซึ่งเพื่อนสนิทวัยเด็กบังเอิญได้ไปยินมาจากร้านค้าเล็ก ๆ ประจำหมู่บ้าน (ถ้าใครนึกภาพร้านขายของบ้านนอกออก จะเป็นเพิงร้านค้าหน้าบ้านขายทุกอย่างตั้งแต่ผักสด น้ำพริก เนื้อสด ขนม เครื่องดื่ม ) ร้านค้าตามบ้านนอกมักจะมีโต๊ะม้าหินอ่อนแบบสมาคมแม่บ้านนินทากัน อะไรประมาณนั้น !!
ซึ่งเพื่อนบ้านตัวดีก็ไปพูดนินทาเราว่าอวดร่ำอวดรวย มาแจกเงินข่มเป็นปึก ๆ โอ้อวดว่าทำงานห้องแอร์เงินเดือนแพง เอาหน้าเอาตา ที่ไหนได้ลับหลังมีแต่หนี้ธนาคาร เวลาเราเดินไปไหนใน มบ.ก็จะถูกมอง ถูกแซวตลอด ล้อเลียนว่า แม่เลี้ยง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนเหนือจะเรียกคนมีเงินมีทองว่า แม่เลี้ยง ป้อเลี้ยง
เอ้า !! แล้วตูเป็นหนี้ธนาคารมันหนักหัวอะไรเอ็งว่ะ แบบ งงมาก คนเราซื้อบ้านมันก็ต้องเป็นหนี้ป่าวว่ะ
เพื่อน ๆ ชาวพันทิปคิดว่าเราทำหน้าเกลียดมั้ยที่แจกเงินญาติ ทำไมชาวบ้านต้องหมั่นไส้เรา
การแจกเงินญาตินี่คือการอวดร่ำอวดรวยเหรอ
เราค่อนข้างญาติเยอะ ญาติทางฝั่งพ่อ (พี่น้องพ่อ) 8 คน ญาติทางฝั่งแม่ (พี่น้องแม่) 5 คน ซึ่งจะอยู่ในละแวกหมู่บ้านใกล้เคียงกันตามประสาคน ตจว.
ซึ่งปีหนึ่งเราจะมีโอกาสได้กลับแค่ 1 หรือ 2 ครั้ง ปีนี้เราค่อนข้างพอจะมีทรัพย์เหลือกินเหลือใช้บ้าง แต่ไม่ได้มากมายอะไร และไม่เบียดเบียนเงินก้อนอื่น ๆ
ที่จัดสรรวางแผนเอาไว้ เราก็เลยแจกญาติ ๆ เป็นค่าขนมนมเนยคนละ 2000 บาท เพราะเห็นว่าไม่มีโอกาสมาเยี่ยมเยียนบ่อยนัก
รวมไปถึงค่าของฝากจุกจิกบ้างก็หมดไปเกือบ ๆ 40000 บาท แล้วก็เกิดความรู้สึกอิ่มเอมใจตามประสา ^_^ เพราะเราเติบโตมาท่ามกลางวงศาคณาญาติ
แบบครอบครัวพื้นบ้าน
แต่ท่ามกลางความอิ่มเอมก็มีสิ่งที่ทำให้รู้สึกแย่ @_@ จะอะไร ?? ก็คำนินทากาเล ปากหอยปากปูนะแหละ
ซึ่งเพื่อนสนิทวัยเด็กบังเอิญได้ไปยินมาจากร้านค้าเล็ก ๆ ประจำหมู่บ้าน (ถ้าใครนึกภาพร้านขายของบ้านนอกออก จะเป็นเพิงร้านค้าหน้าบ้านขายทุกอย่างตั้งแต่ผักสด น้ำพริก เนื้อสด ขนม เครื่องดื่ม ) ร้านค้าตามบ้านนอกมักจะมีโต๊ะม้าหินอ่อนแบบสมาคมแม่บ้านนินทากัน อะไรประมาณนั้น !!
ซึ่งเพื่อนบ้านตัวดีก็ไปพูดนินทาเราว่าอวดร่ำอวดรวย มาแจกเงินข่มเป็นปึก ๆ โอ้อวดว่าทำงานห้องแอร์เงินเดือนแพง เอาหน้าเอาตา ที่ไหนได้ลับหลังมีแต่หนี้ธนาคาร เวลาเราเดินไปไหนใน มบ.ก็จะถูกมอง ถูกแซวตลอด ล้อเลียนว่า แม่เลี้ยง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คนเหนือจะเรียกคนมีเงินมีทองว่า แม่เลี้ยง ป้อเลี้ยง
เอ้า !! แล้วตูเป็นหนี้ธนาคารมันหนักหัวอะไรเอ็งว่ะ แบบ งงมาก คนเราซื้อบ้านมันก็ต้องเป็นหนี้ป่าวว่ะ
เพื่อน ๆ ชาวพันทิปคิดว่าเราทำหน้าเกลียดมั้ยที่แจกเงินญาติ ทำไมชาวบ้านต้องหมั่นไส้เรา