ฝ่ายยั่วยุมีข้ออ้างแน่นอนว่า ไม่ได้ตั้งใจ เป็นการแสดงออกจากการใช้ชีวิตทั่วๆไป
(โดยฝ่ายยั่วยุ จริงๆตั้งใจ แต่เลือกใช้คำพูดที่คนปกติทั่วไปใช้กัน แต่เขารู้ว่าฝ่ายตรงข้ามอ่อนไหวกับคำพูดไหน
จึงเลือกคนธรรมดาๆ แต่ให้กระทบกระทั่งกับคู่กรณี ที่เลือกใช้คำธรรมดา เพราะจะได้อ้างได้ว่าไม่มีเจตนา เป็นคำพูดทั่วๆไป)
สมมุติต้องมีเรื่องขึ้นศาล ศาลหรือ ทนายจะมีวิธีสืบเจตนาจากฝ่ายยั่วยุได้ยังไง เพราะถามตรงๆคงไม่ยอมรับ
แถมมีข้ออ้างที่ผ่านการคิดกรองแล้วว่า มีน้ำหนัก ดูไม่มีเจตนาแน่นอน เพราะความหมายธรรมดา (แค่ไปสะกิดปมคู่กรณีเฉยๆเลยมีเรื่อง)
คิดว่าศาลหรือทนาย จะมีวิธีสืบเจตนาฝ่ายยั่วยุสำเร็จไหมครับ
การพิสูจน์เจตนา จากการยั่วยุเขาพิสูจน์กันได้หรือเปล่า
(โดยฝ่ายยั่วยุ จริงๆตั้งใจ แต่เลือกใช้คำพูดที่คนปกติทั่วไปใช้กัน แต่เขารู้ว่าฝ่ายตรงข้ามอ่อนไหวกับคำพูดไหน
จึงเลือกคนธรรมดาๆ แต่ให้กระทบกระทั่งกับคู่กรณี ที่เลือกใช้คำธรรมดา เพราะจะได้อ้างได้ว่าไม่มีเจตนา เป็นคำพูดทั่วๆไป)
สมมุติต้องมีเรื่องขึ้นศาล ศาลหรือ ทนายจะมีวิธีสืบเจตนาจากฝ่ายยั่วยุได้ยังไง เพราะถามตรงๆคงไม่ยอมรับ
แถมมีข้ออ้างที่ผ่านการคิดกรองแล้วว่า มีน้ำหนัก ดูไม่มีเจตนาแน่นอน เพราะความหมายธรรมดา (แค่ไปสะกิดปมคู่กรณีเฉยๆเลยมีเรื่อง)
คิดว่าศาลหรือทนาย จะมีวิธีสืบเจตนาฝ่ายยั่วยุสำเร็จไหมครับ