ผมชอบผญ.อยู่คนนึงครับ ชอบนานมากตั้งแต่ม.ต้นจนตอนนี้อยู่ม.ปลายแล้ว เพื่อนบอกว่าให้บอกชอบไปเลย แล้วผมก็บอกชอบเค้าไปเมื่อตอนม.4 แล้วเธอก็บอกว่ามีแฟนแล้ว คบกันได้อยู่ประมาณ 2 เดือนก็เลิกกันไป เรารักเธอมากแทบจะอยากได้เป็นแม่ของลูกเลยแหล่ะ จนเมื่อตอนซัมเมอร์ที่ผ่านมาผมได้เข้าเอาของไปให้เธอพยายามคุยบอกว่าเรารู้สึกยังไง เราก็เลยถามไปว่าเราลองคุยกันได้ไหม แต่เธอบอกว่าเธอไม่อยากให้ความหวังกับเรา ณ ตอนนั้นผมรู้สึกเสียใจมากแต่อย่างน้อยก็คงดีกว่าไม่ทำอะไรเลย อย่างน้อยเธอก็รับของของที่เราตั้งใจเอามาให้ ก่อนหน้านี้ผมเคยเอาดอกไม้ให้เธอเธอก็รับแล้วก็ยิ้มๆ ทุกๆวันนี้ก็ยังเจอหน้ากันแต่ไม่ได้คุยกันเลย เค้าก็มีมองเราบ้าง แต่ในใจผมผมคิดว่าเค้าคงมองอน่างอื่นหล่ะมั้ง ผมอยากเข้าไปทักทายก็กลัวว่าเค้าไม่คุยด้วย ที่ผมคิดอย่างนั้นก็เพราะว่าเวลาเจอกันเธอทำเหมือนไม่อยากมองผม เวลาผมเดินตามหลังก็ทำเหมือนเดินเร็ว แต่ทุกครั้งที่ผมอยู่หน้าเธอผมหันหลังไปมองเค้าเค้าก็มองมาทางผมตลอด บางครั้งนั่งข้างหลังเธอแต่เธอก็ไม่ได้คิดที่อยากจะหลบไปนั่งตรงอื่น ผมคิดถึงเธอมากตลอดเวลายิ่งเสียใจมากเท่าไหร่ ยิ่งรักมากเท่านั้น พวกคุณคิดว่าเขาจะมีโอกาสหันมาสนใจผมบ้างหรือเปล่า ถ้าไม่ควรตัดใจดีมั้ย ขอบคุณทุกคำตอบครับ