.๑...ว่าโง่เขลา เบาปัญญา ก็ว่าเถิด
ศรัทธาเกิด ครั้งผู้เฒ่า ได้เล่าขาน
แม้ฟังคล้อย ถ้อยคำ เพียงตำนาน
แต่โบราณ เขาเคารพ นบบูชา

.๒.....คราวไปเยือน เพื่อนยาก ริมฟากโขง
ดวดเหล้าโรง พักหนึ่ง พอตึงหน้า
เรื่องมากมาย หลายคน สนทนา
ทั้งพ่อตาเพื่อน ร่วมดื่ม ที่ปลื้มใจ

.๓....ยอคนแก่ แหย่เย้า เล่าเรื่องหลัง
ต้องไหลหลั่ง พรั่งพรู เกินอยู่ไหว
ฟังนิทาน ตำนานเขา ลำเนาไพร
เพลินเพลินไป พอแกล้ม แนมสุรา

๔......มาติดใจ ในเรื่อง ว่าเมืองล่ม
ทลายล้ม ถมคว่ำ ลงน้ำท่า
คลื่นฝนพัง ฝั่งถล่ม จมคงคา
กวาดวัดวา ปราสาท พินาศวาย

.๕......ทั้งองค์พระ ปฏิมา ว่าใหญ่นัก
สูงราวสักสิบ คนต่อ ก็สูญหาย
ฟังเพียงเรื่อง เบื้องหลัง ครั้งตายาย
เคยลงข่าย ได้ยอดรัศมิ์ ที่พลัดมา

.๖......ผู้ประสบ พบองค์ คราวลงแห
เหวี่ยงไปแต่ ติดใต้น้ำ จึงดำหา
ได้คลำองค์ ตรงพระกรรณ์ แหพันพา
เหยียบบนบ่า เศียรเลยหัว ตัวคนงม

๗......บ้างเห็นเศียร เวียนหลุบ ผลุบโผล่อยู่
คนมาดู ก็กลับหาย มิได้สม
จึงเป็นเหมือน เงื่อนงำ ให้คลำปม
ว่าท่านจม อยู่ไหนแน่ มาแต่นาน

.๘.....คือประวัติ วัดเวียง เมืองเชียงแสน
พระยาแถน ประกาศ สืบศาสน์สาน
อยู่เป็นสุข ทุกข์ใด บ่ได้พาน
แม้นลูกหลาน เสื่อมศิล ให้ดินกลืน.......
......(โปรดติดตามตอนต่อไปด้านล่าง)
(ภาพ : เปลวรัศมีประดับยอดพระเศียรพระเจ้าล้านตื้อ
กว้าง ๕๕ ซม. สูง ๗๕ ซม. ว่ากันว่างมได้จากแม่น้ำโขง .)