ช่วงหลายวันมานี้ มีข่าวคราวเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าเยอะมากเลยค่ะ ส่วนตัวจขกท.เองก็มีเรื่องเข้ามาให้คิด ให้เครียด ให้เสียใจมาพอสมควร
เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริงๆค่ะ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องเพื่อนร่วมงาน เรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ รวมถึง กระทู้ก่อนหน้า ' เพิ่งเลิกกับแฟนจนจะเป็นบ้า '
และเรื่องสุดท้ายที่เครียดมากที่สุด คือ เรื่องครอบครัว ตอนนี้พ่อ(บุญธรรม)ของจขกท. กำลังป่วยหนักค่ะ มันเลยทำให้เราเครียดพอสมควรเลย
ยิ่งช่วงนี้ จขกท. อยู่ในช่วงสอบปลายภาคด้วยค่ะ อีกไม่นานก็ใกล้จะจบแล้วด้วย แถมยังไม่ได้กลับบ้านเลยค่ะ (เรียนไกลบ้านมากๆๆ)
ซึ่งจากที่จิตใจกำลังอ่อนแออยู่แล้ว ยิ่งมีเรื่องเข้ามากระทบจิตใจเข้าไปอีก ซึ่งปัญหาต่างๆที่ได้บอกไปมันคละเคล้าปนเปกันไปหมด
มันส่งผลให้จขกท.นอนไม่หลับ ฟุ้งซ่าน รู้สึกไร้ค่า ว่างเปล่า ชอบเก็บตัวเงียบ ไม่ออกไปพบไปเจอใคร สอบเสร็จก็รีบกลับ ไม่มีอารมณ์จะคุย
กับใคร และรู้สึกอยากฆ่าตัวตายอยู่บ่อยๆ ยิ่งช่วงนี้ยิ่งเป็นหนักมากเลยค่ะ
และเราก็พยายามจะฆ่าตัวตายมาหลายรอบแล้ว เกือบทำสำเร็จด้วยค่ะ เพื่อนก็เป็นห่วงจนต้องมานอนเป็นเพื่อนอยู่บ่อยๆ แต่เราก็พยายามเตือนสติตัวเองนะคะ ว่าพ่อเราต้องมีคนที่ต้องคอยดูแล แล้วถ้าเราทำอะไรลงไป ท่านคงแย่แน่ๆเราจึงอยากรู้วิธีรับมือกับปัญหาที่เข้ามาพร้อมๆกัน เราควรทำอย่างไร คิดหรือต้องมีมุมมองแบบไหน เพราะตอนนี้มันตื้อมันตันไปหมด มืดแปดด้านเลยค่ะ และเราควรไปพบจิตแพทย์มั้ย ถ้าจะบอกว่าให้โทร 1323 เราโทรไปแล้วนะคะ เค้าก็ให้คำปรึกษาดีแต่ตัวจขกท.ไม่ดีขึ้นเลยค่ะ ความคิดการฆ่าตัวตายยังวนเวียนอยู่ในหัว เราคิดแค่ว่าถ้าเราตายปัญหาทุกอย่างคือจบ เราคงไม่ต้องทรมานที่จะใช้ชีวิตเพื่อรับปัญหาต่อแต่รู้ทั้งรู้ค่ะว่าชีวิตหลังความตาย มันก็คงทรมานไม่ต่างกันหรือจะมากกว่าด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราควรเดินไปทางไหนแล้วจริงๆค่ะ ปีนี้เป็นปีที่เราค่อนข้างเหนื่อยและเสียใจอยู่พอสมควรเลย
(เรานับถือศาสนาคริสต์นะคะ เผื่อใครอาจจะนำหลักศาสนามาแนะให้กับเรา)
ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คอมเม้นต์ไม่สร้างสรรค์หรือบั่นทอนจิตใจเราขออนุญาตไม่อ่านนะคะ
edit แก้คำตกหล่นนะคะ