ศิลปินเกาหลีมักถูกเปรียบเทียบอยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งศิลปินที่มีชื่อเสียงแล้วก็ยังรู้สึกกดดันว่าตัวเองจะรักษาชื่อเสียงของตนไปได้อีกนานแค่ไหน ซึ่งก็ต้องแลกมากับการสูญเสียความเป็นส่วนตัวไป ถ้าความเป็นที่นิยมของพวกเขาลดน้อยลง พวกเขาก็จะรู้สึกเครียด และเมื่อไม่มีชื่อเสียง พวกเขาก็จะรู้สึกสิ้นหวัง เพราะนั่นหมายถึงการที่พวกเขาไม่ได้เป็นที่จดจำอีกต่อไป

สื่อบันเทิงอเมริกันวิจารณ์ว่าศิลปินเกาหลีมักจะต้องเผชิญกับแรงกดดันอยู่เสมอ "นักร้องในเกาหลีใต้จะต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบที่เคร่งครัดของบริษัทต้นสังกัด และมักจะถูกวิพากษ์วิจารณ์อยู่บ่อย ๆ ซึ่งเป็นผลจากมาตรฐานและความต้องการที่ตั้งไว้สูง"

ในกรณีของศิลปินที่มีชื่อเสียง ไม่ว่าพวกเขาจะทำอะไร  ก็จะมีคนคอยจับตามองอยู่เสมอ คอมเม้นท์ต่าง ๆ  ที่ปรากฎอยู่ในโซเชียลเน็ตเวิร์ค รวมทั้ง เว็บไซต์ข่าวออนไลน์ ก็ถือเป็นตัวสร้างความเครียดให้กับศิลปินอย่างมหาศาล  โดยเฉพาะในเกาหลีใต้ ผู้คนจะชอบสร้างมาตรฐานที่เข้มงวดมาก ๆ ให้กับศิลปิน

ซึ่งมาตรฐานเหล่านี้จะสูงยิ่งกว่ามาตรฐานที่ตั้งให้กับนักการเมือง และสูงพอ ๆ กับคนที่เคร่งศาสนา

'ศิลปินก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ปัญหาสุขภาพจิตของพวกเขาไม่ใช่เรื่องที่ควรมองข้าม'

ดังเช่นที่ ฮานิ วง EXID เคยกล่าวในรายการรายการหนึ่ง "ฉันอยากจะเป็นนักจิตบำบัดให้กับเพื่อน ๆ ไอดอลของฉัน เพราะฉันเองก็เคยผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านั้นมาเหมือนกัน"

การด่วนจากไปของจงฮยอนวง SHINee รวมทั้งสิ่งที่ฮานิกล่าว แสดงให้เห็นถึงอะไรหลาย ๆ อย่างในวงการเพลงของเกาหลี ผู้คนควรหันมาให้ความสนใจกับปัญหาสุขภาพจิตของศิลปินมากขึ้น โดยเฉพาะศิลปินที่ดูจะมีความสุขอยู่ตลอดเวลาเมื่ออยู่ข้างนอก

เมื่อไม่นานมานี้ มีศิลปินหลายคนที่ต้องยุติการทำงานอันเนื่องมาจากปัญหาสุขภาพจิต  เช่น ChoA อดีตสมาชิกวง AOA  ถอนตัวออกจากวงเพราะมีปัญหาเป็นโรคนอนไม่หลับและโรคซึมเศร้า ในขณะที่ T.O.P  วง Big Bang เคยเล่าว่าได้เข้ารับการรักษาโรคตื่นตระหนกและโรคซึมเศร้ามากว่า 10  ปีแล้ว

ไอดอลกำลังกลายเป็นเครื่องมือที่ถูกใช้หาประโยชน์อย่างช้า ๆ แม้ว่าพฤติกรรมการซื้อของของผู้คนจะขึ้นอยู่กับโฆษณาของศิลปินซะส่วนใหญ่ แต่ศิลปินก็ยังเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่มีความรู้สึก ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่สามารถกะเกณฑ์ด้วยเงินทองหรือสถานะใด ๆ ได้

การที่พวกเขาต้องพยายามประสบความสำเร็จท่ามกลางการแข่งขันที่สูง ความกังวลว่าแฟนคลับจะเลิกติดตามเมื่อไร รวมทั้ง ความว่างเปล่าที่พวกเขาต้องเผชิญเมื่อก้าวลงจากเวที ล้วนเป็นความรู้สึกที่พวกเขาไม่สามารถแสดงออกมาได้ เพราะแรงกดดันจากความเป็นจริง

การบอกว่า 'คุณต้องทนได้อยู่แล้วเพราะคุณเป็นศิลปิน' ก็ไม่ต่างอะไรกับการสร้างความกดดันให้กับพวกเขา ดังนั้น ควรจะมีการริเริ่มโปรแกรมเกี่ยวกับสุขภาพจิต ซึ่งจะคอยรับฟังเรื่องราวต่าง ๆ ของศิลปิน รวมทั้งมีการตรวจสุขภาพจิตของพวกเขาเป็นครั้งคราว และทำการรักษาพวกเขา

ที่มา : jwesty21