อาทิตย์น้องใหม่ในโลกการทำงาน ... ก็เหมือนปลาที่อยู่ผิดน้ำ แต่ปลาตัวนี้ก็กำลังพยายาม ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่อย่างแนบเนียน ถามว่าทำไม ... อาทิตย์โดยเนื้อแท้ไม่ใช่แนวโหดสัสรัสเซีย เป็นคนที่ "รู้อยู่" ตามสมควร เราลบภาพพี่ว้ากออกไปก่อน อันนั้นหัวโขนซึ่งเป็นหัวโขนที่แสดงถึงความ "รู้อยู่" ในสมัยมหาวิทยาลัยเช่นกัน แต่ในความ "รู้อยู่" ของอาทิตย์ อาทิตย์รู้ว่าจะต้องทำอะไร รู้ว่าแนวคิดของเราคืออะไร รู้ว่าจริงแท้แล้วตัวเองเป็นอย่างไร อาทิตย์จึงต้อง "ปรับตัว" ในเวลาที่เป็นพี่ว้าก ปั้นสีหน้าโหดหินขึ้นมาเพราะรู้ว่าความใจอ่อนและมุ้งมิ้งคงเอาเด็กเรือนร้อยไม่อยู่ และ "ปรับตัว" ในเวลาที่เป็น "น้องใหม่" ค่อย ๆ รับระบบเข้ามา ค่อย ๆ สานสัมพันธ์กับสิ่งใดที่อยู่แวดล้อมพร้อมกับความระมัดระวังตัว เมื่อไม่ใช่คนแข็งก็โน้มตัวเข้าหา เหมือนอ้อที่ลู่ตามลม เพราะเนื้อไม้แน่นเหนียวจึงไม่หักโค่น เพียงไม่เท่าไหร่ .... ก็ได้ใจ(บ้าง)จากเพื่อนร่วมงานอย่างจอห์น ที่ถึงแม้จะเอาหน้าหากก็แฟร์พอที่จะบอกกล่าวกับหัวหน้าว่า "อาทิตย์" เรียนรู้เร็ว ดังนั้นถึงแม้สถานการณ์จะลุ่ม ๆ ดอน ๆ ซักหน่อย แต่มันก็เริ่มชิน เริ่มไม่มากมายจนหมดกำลังใจเหมือนช่วงต้น ๆ

เช่นเดียวกับน้องใหม่ในโลกมหาวิทยาลัย เราได้เรียนรู้อีกอย่างว่าเดย์เป็นเด็กซิ่ว .... คนที่มีคำถาม คำถาม และ คำถาม ซึ่งมองผ่าน ๆ เท่ากับ ปัญหา ปัญหา และ ปัญหา อันที่จริงสถานการณ์ของเดย์นี้คือตรงกับคำว่า Seek ที่สุด เพราะคำถามที่ตั้งคือการค้นหา ตอกย้ำความมั่นคงในจุดยืนของตัวเองแม้หมายความว่าจะเป็นการหันหลังให้โลกใบนี้ก็ตาม สำหรับเดย์สิ่งที่ใช่ก็คือใช่ แม้จะไม่มีใครทำเลยแต่เมื่อใช่ก็เท่ากับใช่ สิ่งที่ไม่ใช่ก็คือไม่ใช่แม้คนมากมายจะทำเช่นนั้นแต่เมื่อไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ ความเป็นเดย์ .... ค่อนข้างเข้าใจยาก เพราะการทำความเข้าใจคนที่มีจุดยึดเช่นนี้ จะมองผิวเผินไม่ได้ หากไม่ใจเย็นพอจะเห็นเพียงความยะโสโอหังและไร้มารยาท ซึ่งเดย์ได้แสดงให้ก้องภพเห็นแล้วว่า .... อันที่จริงน้ำเนื้อในตัวเขาคืออะไร

มันคือ "ความชัดเจน" ยืนหยัดดังไม้เนื้อแข็ง สิ่งที่เดย์แสวงหาคือเหตุผลและความชัดเจนปราศจากข้อสงสัยในการทำกิจกรรมแต่ละอย่าง เดย์แยกขาวดำออกชัดเจน เขาไม่ได้ต้านทุกอย่างที่พี่ทำ ไม่ได้ขวางทุกอย่างที่พี่สอน เรื่องเชียร์ก็ส่วนเชียร์ เรื่องอื่นก็ส่วนเรื่องอื่น ไม่ได้หมายความว่าไม่โอเคกับเชียร์ จะทำให้ปฏิสัมพันธ์เรื่องอื่นเป็นไปไม่ได้ในข้อนี้จึงทำให้ก้องภพสามารถนั่งลงคุยกับเดย์เรื่องการวิเคราะห์เศรษฐกิจได้  เรื่องของเรื่องคือยังไม่มีใครที่ละเอียดพอจะนั่งลงแจกแจงให้เขาเข้าใจในทุกจุด บางส่วนที่เขาเข้าใจแล้วเมื่อเทียบกับความต้องการและจุดประสงค์ของตนถ้าไม่ใช่ก็ไม่ทำไม่ร่วมแต่ก็ไม่ต้าน แนวคิดของโอ๊ค แนวคิดของเอ็ม .... คือการตัดตัวปัญหา แต่ข้อนี้ก้องภพกับทิวไม่เห็นด้วยกับการทิ้งใครไว้ข้างหลัง และ มีวิธีการ Seek หนทางแตกต่างกันออกไป

ก้องภพ ... ยังคงเป็น Blue Guy เหมือนเดิม สีน้ำเงินคือความสงบ ปัญญา และ ความมั่นใจ พี่ว้ากมือใหม่จึงเลือกหนทางแก้ไขปัญหาด้วยกันหันเข้าเผชิญหน้าแบบ ก้องภพสไตล์ ความนุ่มนวลที่แฝงไปด้วยความเด็ดขาด นั่งลงพูดคุยอย่างง่าย ๆ ไม่ถือตัวแบบที่คุยกับข้าวฟ่างเรื่องป้าย ฟังสิ่งที่เดย์คิด ยอมรับในสิ่งที่เดย์เป็น ถึงเป็นคนที่ลองก่อนแล้วค้านที่หลัง แต่ก้องภพก็ไม่ใช่คนที่บังคับให้ใครมาเป็นเหมือนกัน การพูดคุยกับเดย์จึงเริ่มด้วยเรื่องสัพเพเหระก่อนตรงเข้าเป้าแบบไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัว ไม่ชักชวน ไม่บีบคั้น แต่ลองให้คิด ผมนั่งฟังคุณเคารพคุณ แล้วคุณจะเคารพความเห็นผมด้วยการเข้ามาหาแล้วลองทำดูบ้างไหม ทิ้งให้คิดแล้วปล่อยให้ธรรมชาติดำเนินการตามครรลองของมัน

ส่วนทิว ... หลังจากที่ลองไม้อ่อนมานานจนเริ่มร้อนใจ เมื่อฟังเสียงเพื่อนว่า "เดย์" กำลังจะโดนทิ้งไว้เบื้องหลัง ซึ่งบางทีคนสีขาว .... มันก็มีปัญหานะ ปัญหาคือความส่องสว่างที่บางทีจัดจ้าจนเกินไป คนเรามันมีสัดส่วนที่พอดีของตัวเอง หากตอนนี้ทิวกำลังล้ำเส้น เพราะไม่อยากให้ใครคนใดคนหนึ่งถูกทิ้งไว้ด้านหลัง จึงใช้วิธีการแก้ปัญหาในการรุกไล่ บีบคั้นให้คนสีดำออกสู่แสงสว่างโล่งแจ้ง ให้ชาวสีดำอย่างเดย์ออกมาหาผู้คน ทิวอาจจะลืมนึกไปว่าทุกคนมีมุมลับทั้งนั้นและมันไม่ใช่เรื่องผิด เรื่องบางเรื่องเราก็อยากเก็บมันเอาไว้คนเดียวโดยไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลอะไร  action=reaction ยิงมาแรงผลสะท้อนก็กลับไปแรง ประตูที่แง้มเปิดออกนิด ๆ จึงกลับไปปิดสนิทอีกครั้งหนึ่ง เหมือนหักด้ามพร้าด้วยเข่า