พึ่งเจอมากับตัวเลยค่ะมีผู้ชายคนนึ่งทักมาหาคุยกัยปกติวันนึ่งเราไปทานข้าวใกล้กับหอผุชายแต่เราไม่รู้นะว่าเขามีแฟน
ด้วยการที่ไม่รู้ว่าเขามีแฟนก้เลยขอให้เขาไปส่งทีแรกเขาตอบตกลงจะไปส่งแต่พอเราทานข้าวกับพี่ๆที่ทำงานเสจเราโทไปถามว่ายังไงจะไปส่งไม
ถ้าไม่จะให้พี่ไปส่งแต่เขาก้อ่ำๆอึ่งๆก้เลยบอกเขาไปว่ามีรัยรือป่าวพูดตรงๆได้แต่ก้ได้คำตอบที่เขาตอบกลับมาค่ะ...ไม่ก้าไปส่งกลัวเราก้ถามกลับว่ากลัวอะไร
เขาก้บอกกลัวใจตัวเองกลัวได้สานสัมพันต่อเราก้บอกว่าคิดไปขนาดนั้นเลยหรอที่บอกให้ไปส่งคือคิดว่าเรารู้จักกันแค่นั้นเองแต่เขาก้ไม่บอกว่าเขามีแฟนนะ
เราก้เลยให้พี่ที่ทำงานไปส่งที่หอระหว่างนั่งรถกับเขาโทรมา..เราก้ถามว่ามีอะไรเป็นอะไรหรือเปล่าเหมือนคนมีรัยในใจเลย
เขาก้ยอมพูดความจิง..บอกเราว่าที่ไม่ส่งเพราะกลัวใจตัวเองกลัวเอาความเหงามาลงที่เราเพราะเขามีแฟนยุแล้วแต่ยุไกลกันนานขับรถขึ้นไปหาและไม่รู้จะบอกกับแฟนว่ายังงัย เราก้ออๆอื่มๆไปก่อนและก้บอกเขาว่าเราเข้าใจไม่ได้ว่าอะไรแต่พอ3-4วันต่อมาเขากับบอกจะมาหาเราก้ถามว่าเหงาใช่ไมเขาก้ไม่พูดอะไรได้แต่ถามว่าไปนอนที่หอเขาไมหรือให้เขาไปนอนที่หอเรา...จากที่เราคิดว่าเขาคือคนดีที่ซื่อสัตกับคนรักที่อยู่ห่างกันคือความคิดเปลี่ยนค่ะ
ตอนนี้เราคิดและถามตัวเองยุว่าความเหงามันทำให้คนนอกใจนอกกายกันได้ด้วยหรอยิ่งเขายุไกลกันคุณคิดว่าเขาจะยังซื่อสัตกับผุหงคนนั้นต่อไปไม