เรามีแฟนคนนึงคะ เป็นแฟนคนแรกของเรา คือเราเทคแคร์ ดูแลเค้าดีมากกก ยอมตลอด ติดแค่เรายกเค้าเป็นโลกทั้งใบ งี่เง่า งอนบ้าง เหมือนความคาดหวังมันก็สูง พยายามจะไม่คาดหวังแต่ก็ทำไม่ได้ เหมือนช่วงแรกๆเราไม่ได้เป็นค่ะ เราติดเพื่อน แคร์เพื่อน จนอยู่กับเค้าบ่อยๆกลายเป็นเราติดเค้า เค้าเป็นโลกของเรา เค้ากลายเป็นคนติดเพื่อนแทน ทีนี้พอเราเป็นแบบนี้ทำให้เค้าอึดอัด จนไปวันนึงเค้าไปกอนเหล้าที่หอเพื่อนสนิท แล้วก้ไปขอนอนห้องสนิทเพื่อนผญทั้งๆที่มีห้องเพื่อนผชอยู่ โอเคตอนนั้นก้ทะเลาะกันเราก้พยายามมีเหตุผล และให้อภัยเค้า หลังจากนั้นเดือนนึงทุกอย่างก้ดูเหมือนจะดีจนวันนึงเราต้องไปตี้บ้านเพื่อน โอเคเราก้บอกเค้าว่าเราไปนะ เทอจะไปกะเพื่อนก้บอกเราหน่อย นู่นนี่ ปรากฎว่าวันนั้นเขาพาผญที่เราไม่ชอบเปนทุนเดิมอยู่แล้วไปนอนห้อง ทั้งๆที่มีของๆเรา เราตัดสินใจเลิกเลย แต่ก็กว่าจะเลิกก็คาราคาซังยื้อกันไปกันมา เรายอมรับว่าเราตั้งตัวไม่ถูกที่จะเลิกตอนนั้น จนสุดท้ายเราจะเป็นคนออกมา แต่กลายเป็นว่าเราก้กลับเข้าไปใหม่เอง เราไม่ยอมปล่อยเอง เค้าก็บอกว่ารักเรา ตอนนี้ก้เหมือนจะดี แต่ใจนึงเราก้กลัวเค้าทำอีก ถ้ามีครั้งนี้เราคงทนไม่ได้และไม่กลับไปจริงๆแล้วล่ะค่ะ เพราะเราดีขนาดนี้ ดูแลยอมเค้าทุกอย่าง แต่ไม่รู้เค้าเจ้าชู้หรือเป็นนิสัยเค้าเวลายุกับเพื่อน ลึกๆในใจก็กลัวอยู่ค่ะ เหมือนความเชื่อใจก้ถูกบั่นทอน เราเองที่ไม่ปล่อยไม่รู้ทำไมถึงรักเค้าขนาดนี้ หรือเป็นความผูกพันธ์ที่อยู่ด้วยกันมาตลอดทุกวัน ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวข้างนอกด้วยกันเท่าไหร่เพราะโควิด ไม่รู้เบื่อหรือเหงาตอนเราไม่อยู่รึเปล่า เราทุ่มเท100 แต่เค้าก้ไม่ได้เทคแคร์เราดีขนาดนั้นนะคะ เราสับสนมากเลยค่ะ ใจนึงก้รักตัวเอง ใจนึงก้รักเค้าด้วย ผูกพันธ์ ถ้าจะบอกเลิกเค้าตอนนี้จิงๆตอนนี้ก้เราเองมีความคิดเฟดตัวออกมาคิด ให้เราห่างกัน ได้ทบทวนไรบ้าง แต่ใจนึงก้คิดถึงอยากเจอแล้ว มีคำแนะนำอะไรไหมคะ ขอบคุณมากค่ะ