เรื่องมีอยู่ว่าหนูกับแฟนคบกันมาได้สักพักแล้วค่ะเค้าก็ดีทุกอย่างนะคะแต่ติดอย่างเดียวคือชอบรับปากว่าจะพาไปจนเราลืมแล้วค่ะ พูดบ่อยมากแล้วเค้าก็จะให้เหตุผลว่ารอเราว่างเดี๋ยวพาไปนะ แต่ก็ไม่เคยพาไปสักทีถ้าเราไม่ตื้อที่จะไปจริงๆค่ะ
ล่าสุดคือเราชวนแฟนไปเที่ยวคาเฟ่เมื่อ3เดือนที่แล้วเค้าก็รับปากนะคะว่าจะพาไป เราก็ดีใจมากแต่เราก็รอเค้าว่างค่ะ แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ว่างพาไปเราเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวตั้งแต่แรกนะคะ แต่คือเป็นคนที่รักษาคำพูดค่ะถ้าทำไม่ได้ไม่ต้องพูด แล้วเรื่องนี้มันหลายครั้งจนน้อยใจค่ะ จนเราลืมว่าเคยอยากไปละล่าสุดนางไปเที่ยวกับลูกพี่ลูกน้องผู้ชายที่ไม่เจอกันนานมากเขาไปด้วยกันค่ะ คาเฟ่ที่เราชวนเลยเรารู้สึกน้อยใจมากไม่ใช่เพราะเรางี่เง่านะคะ แต่เป็นเพราะเวลาเค้าจะพาเราไปไหนเค้าจะต้องพาครอบครัวเค้าไปก่อนค่อยพาเราไปทีหลังตลอดค่ะ ตอนนั้นคบกันใหม่เค้าบอกว่าอยากไปสวนสัตว์มั้ยเราบอกว่าอยากมากกเค้าก็รับปากว่าจะพาไปคือเราดีใจมากเพราะตั้งแต่เด็กไม่เคยเที่ยวสวนสัตว์อีกเลย เราก็รอเค้าว่างนะคะหลังจากนั้นก็คิดว่าเค้าคงลืมหรืออาจจะไม่ว่าง ตอนนั้นสถานะก็ระหองระแหงเหตุการณ์วันนั้นมีอยู่ว่าเราอวกเป็นเลือดมีไข้ค่ะ เราก็เลยทักบอกเขาไปเขาบอกว่าไห้เราขับรถมอไซค์มาหน้าปากซอยมีโรงพยาบาล เราตอนนั้นคือแค่แรงลุกยังไม่มีเลยค่ะ ก็เคยนอนพักเค้าบอกว่าไม่ว่างมาเยี่ยมต้องไปทำธุระ สรุปเค้าไปเที่ยวสวนสัตว์กับครอบครัว ครอบครัวที่ว่ามีแค่หลานนะคะ2คนนะคะ ตอนนั้นอาการเราไม่สู้ดีเลยค่ะเพราะเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว เราพักจนหายเค้าก็มาเยี่ยมตอนเย็นวันถัดไปค่ะที่จริงเพื่อนเราก็รบเร้าให้เค้ามาด้วยค่ะเค้าเลยมาให้
เรื่องที่จำอีกเรื่องคือวันนั้นวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เราชวนเค้าไปเที่ยวนะคะที่จริงวันนั้นคือวันครอบครัวค่ะแต่เราก็อยากอยู่กับเค้าบ้างเลยชวนไป เค้าบอกว่าอยากไปคาเฟ่ไหนส่งมาเดี๋ยวพาไป เราดีใจมากเลยส่งร้านที่อยากไป2-3ร้านให้เค้าเลือก แล้วเราก็แต่งตัวอย่างดีกะว่าจะได้เที่ยวคาเฟ่แล้ว แต่คือพอเค้ามาถึงก็มีของขวัญเล็กๆน้อยๆให้เรา เราก็ดีใจมากค่ะแล้วคือเราเตรียมตัวจะไปแล้วเค้าบอกว่าเราไปกินชาบูมั้ยเราว่าถ้าไปคาเฟ่กว่าจะขับรถไปถึงกว่าจะสั่งอาหารคงนานมาก เราก็ยิ้มเจือนๆตอบตกลงไปแต่ในใจคือแล้วจะพูดทำไม ดีใจเก้อมากค่ะแต่วันนั้นก็มีความสุขบวกกับความนอยนิดหน่อย ทุกอย่างที่เราเล่ามา เราไม่เคยแสดงอาการว่าไม่พอใจเลยนะคะ เพราะเราจีบเค้ายากมากเรากลัวเสียเค้าไปเลยยอมด้วย แต่พอเจอแบบนี้เข้าบ่อยๆเรากลัวเราเหนื่อยบั่นทอนและหมดรักเค้าค่ะ ทุกคนอาจจะคิดว่าเรื่องเล็กน้อย ใช่ค่ะบางครั้งเรื่องเล็กน้อยแต่พอเจอบ่อยๆไม่โอเครเลยค่ะ
ล่าสุดเปิดใจคุยเค้าก็บอกขอโทษนะคะที่รับปากแล้วทำไม่ได้ แต่เค้าก็ดูงอนเรากลับนะคะเค้าให้เหตุผลว่าคิดว่าเราเข้าใจเค้ามาตลอด พอเค้าพูดคำนั้นเรารู้สึกเหมือนเราผิดเราก็เลยบอกขอโทษที่งี่เง่าใส่เรื่องแค่เที่ยวคาเฟ่นะ เค้าก็บอกทำนองว่าเหมือนเราผิดค่ะเราก็แบบห้ะ???อะไรนะ ที่พูดมาทั้งหมดเราผิดหรอ แต่ก็ง้อเค้านะคะเพราะว่าทำเค้าเสียความรู้สึก แต่เอาจริงๆเราคิดว่าชีวิตคู่ต้องปรับจูนแต่มันหลายรอบแล้วค่ะเขาบอกขอโอกาศตลอดพอเรางอนนานๆนางก็จะแบบเราง้อแล้วนะทำไมยังไม่หายงอนอีกอะไรทำนองนี้แหละค่ะ
**ถามว่าปรึกษามั้ยก็ไม่เชิงปรึกษาแต่ขอระบายหน่อยค่ะเพราะปรึกษาใครไม่ได้เลยเพราะนางเช็กหมด**
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะไม่ว่ายังไงพร้อมจะปรับตัวค่ะแต่ไม่ต้องเม้นท์แรงนะคะไม่ได้มีภูมิคุ้มกันขนาดนั้นคะ
แฟนชอบบอกว่าจะพาไปเที่ยว พูดแต่ไม่เคยพาไปเลยค่ะถ้าเราไม่ตื้อเค้า
ล่าสุดคือเราชวนแฟนไปเที่ยวคาเฟ่เมื่อ3เดือนที่แล้วเค้าก็รับปากนะคะว่าจะพาไป เราก็ดีใจมากแต่เราก็รอเค้าว่างค่ะ แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ว่างพาไปเราเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวตั้งแต่แรกนะคะ แต่คือเป็นคนที่รักษาคำพูดค่ะถ้าทำไม่ได้ไม่ต้องพูด แล้วเรื่องนี้มันหลายครั้งจนน้อยใจค่ะ จนเราลืมว่าเคยอยากไปละล่าสุดนางไปเที่ยวกับลูกพี่ลูกน้องผู้ชายที่ไม่เจอกันนานมากเขาไปด้วยกันค่ะ คาเฟ่ที่เราชวนเลยเรารู้สึกน้อยใจมากไม่ใช่เพราะเรางี่เง่านะคะ แต่เป็นเพราะเวลาเค้าจะพาเราไปไหนเค้าจะต้องพาครอบครัวเค้าไปก่อนค่อยพาเราไปทีหลังตลอดค่ะ ตอนนั้นคบกันใหม่เค้าบอกว่าอยากไปสวนสัตว์มั้ยเราบอกว่าอยากมากกเค้าก็รับปากว่าจะพาไปคือเราดีใจมากเพราะตั้งแต่เด็กไม่เคยเที่ยวสวนสัตว์อีกเลย เราก็รอเค้าว่างนะคะหลังจากนั้นก็คิดว่าเค้าคงลืมหรืออาจจะไม่ว่าง ตอนนั้นสถานะก็ระหองระแหงเหตุการณ์วันนั้นมีอยู่ว่าเราอวกเป็นเลือดมีไข้ค่ะ เราก็เลยทักบอกเขาไปเขาบอกว่าไห้เราขับรถมอไซค์มาหน้าปากซอยมีโรงพยาบาล เราตอนนั้นคือแค่แรงลุกยังไม่มีเลยค่ะ ก็เคยนอนพักเค้าบอกว่าไม่ว่างมาเยี่ยมต้องไปทำธุระ สรุปเค้าไปเที่ยวสวนสัตว์กับครอบครัว ครอบครัวที่ว่ามีแค่หลานนะคะ2คนนะคะ ตอนนั้นอาการเราไม่สู้ดีเลยค่ะเพราะเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว เราพักจนหายเค้าก็มาเยี่ยมตอนเย็นวันถัดไปค่ะที่จริงเพื่อนเราก็รบเร้าให้เค้ามาด้วยค่ะเค้าเลยมาให้
เรื่องที่จำอีกเรื่องคือวันนั้นวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา เราชวนเค้าไปเที่ยวนะคะที่จริงวันนั้นคือวันครอบครัวค่ะแต่เราก็อยากอยู่กับเค้าบ้างเลยชวนไป เค้าบอกว่าอยากไปคาเฟ่ไหนส่งมาเดี๋ยวพาไป เราดีใจมากเลยส่งร้านที่อยากไป2-3ร้านให้เค้าเลือก แล้วเราก็แต่งตัวอย่างดีกะว่าจะได้เที่ยวคาเฟ่แล้ว แต่คือพอเค้ามาถึงก็มีของขวัญเล็กๆน้อยๆให้เรา เราก็ดีใจมากค่ะแล้วคือเราเตรียมตัวจะไปแล้วเค้าบอกว่าเราไปกินชาบูมั้ยเราว่าถ้าไปคาเฟ่กว่าจะขับรถไปถึงกว่าจะสั่งอาหารคงนานมาก เราก็ยิ้มเจือนๆตอบตกลงไปแต่ในใจคือแล้วจะพูดทำไม ดีใจเก้อมากค่ะแต่วันนั้นก็มีความสุขบวกกับความนอยนิดหน่อย ทุกอย่างที่เราเล่ามา เราไม่เคยแสดงอาการว่าไม่พอใจเลยนะคะ เพราะเราจีบเค้ายากมากเรากลัวเสียเค้าไปเลยยอมด้วย แต่พอเจอแบบนี้เข้าบ่อยๆเรากลัวเราเหนื่อยบั่นทอนและหมดรักเค้าค่ะ ทุกคนอาจจะคิดว่าเรื่องเล็กน้อย ใช่ค่ะบางครั้งเรื่องเล็กน้อยแต่พอเจอบ่อยๆไม่โอเครเลยค่ะ
ล่าสุดเปิดใจคุยเค้าก็บอกขอโทษนะคะที่รับปากแล้วทำไม่ได้ แต่เค้าก็ดูงอนเรากลับนะคะเค้าให้เหตุผลว่าคิดว่าเราเข้าใจเค้ามาตลอด พอเค้าพูดคำนั้นเรารู้สึกเหมือนเราผิดเราก็เลยบอกขอโทษที่งี่เง่าใส่เรื่องแค่เที่ยวคาเฟ่นะ เค้าก็บอกทำนองว่าเหมือนเราผิดค่ะเราก็แบบห้ะ???อะไรนะ ที่พูดมาทั้งหมดเราผิดหรอ แต่ก็ง้อเค้านะคะเพราะว่าทำเค้าเสียความรู้สึก แต่เอาจริงๆเราคิดว่าชีวิตคู่ต้องปรับจูนแต่มันหลายรอบแล้วค่ะเขาบอกขอโอกาศตลอดพอเรางอนนานๆนางก็จะแบบเราง้อแล้วนะทำไมยังไม่หายงอนอีกอะไรทำนองนี้แหละค่ะ
**ถามว่าปรึกษามั้ยก็ไม่เชิงปรึกษาแต่ขอระบายหน่อยค่ะเพราะปรึกษาใครไม่ได้เลยเพราะนางเช็กหมด**
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะคะไม่ว่ายังไงพร้อมจะปรับตัวค่ะแต่ไม่ต้องเม้นท์แรงนะคะไม่ได้มีภูมิคุ้มกันขนาดนั้นคะ