ผมคบกับแฟนคนนี้มา4ปี บอกก่อนตัวผมก้ไม่ไช่คนดีหวือหวาอะไร คนออกเถื่อนๆ ตรงๆนี้ละ (เรื่องยาวมาก ช่วยๆอ่านกันที)
แรกเริ่มเลย ผมก้คุยกันดี มีดี ทะเลาะ สุขใจ หลากหลายตามอารมทื่หลายๆคู่มีกัน โทรคุย คอลเฟต ส่งรูปไห้ดูทุกวัน ผมรักเธอคนนี้มาก ผมเจอเธอครั้งตอนออกจากเรือนจำ ผมเคว้งคว้างมากๆตอนนั้น เหงามาก มาเจอเทอเพราะเธอมางานบวชของคนรู้จัก เราก้เข้าไปติดต่อขอเฟต. คุยกันจนได้คบกัน มารู้ทีหลังว่าบ้านยุไกล เขายุเหนือ ผมยุตะวันออก 555ไกลมั้ยครับ คบกันได้1-2เดือนก้นัดเจอกัน ยุด้วยกัน เป้นแบบนี้ตลอดมา ยุนานบ้างยุน้อยบ้าง แล้วแต่โอกาส ผมรักคนๆมากๆเลยเพราะกว่าจะรักกันได้ กว่าจะได้เจอ เก็บเงินรอวัน คิดถึงมากมาย คุยกันทุกเรื่อง ย้ำครับทุกเรื่องเลย เขาเป้นคนสอนในสิ่งทื่ผมไม่ค่อยทันโลกแทบทุกอย่าง เป้นคนไห้ความหวัง แบบเขาเรียนจบเราเรียนจบก้จะมาทำงานด้วยกันทื่กรุงเทพ บลาๆจนถึงขั้นแต่งงาน คุยกันมันก้มีบ้างเรื่องคนนอกมาจีบไรปะมานนั้น แต่เราต่างฝ่ายก้รับรู้ทุกอย่าง เพื่อนเขา เพื่อนเรารู้หมดว่าเราคบกัน ขึ้นสถานะ โพตหน้าเฟต ลงรูปคู่บ้างไรบ้างตามภาษา คือเอาง่ายๆแทบจะไม่มีทางเลิกหรือแอบมีคัยเลย เราเข้ากันดี มีทะเลาะน้อยใจ ง้อ ส่วนมากผมนะ เทอเป้นคนชอบงอล ผมก้ยอม จนกลางปี59เธอเรียนจบ เธอกับกลุ่มเพื่อนลงมาทำงานในกรุงเทพเราก้เจอกันบ่อยขึ้น เจอเพื่อนเธอ มาเรื่อยๆจนกลางๆปี60เราก้เริ่มทะเลาะบ่อยด้วยหลากหลายเรื่อง ทั้งเล็กทั้งใหญ่ เริ่มบอกเลิกกันบ่อยแต่ก้คืนดีตลอด ผมก้ยอมนะทั้งๆทื่เราผิดบ้างไม่ผิดบ้าง ผมก้ยอมตลอด เห็นเธอเหนื่อยจากงาน พอเริ่มๆมาปลายๆปี60เธอก้เริ่มเปลี่ยนไปมากยุกับเพื่อนเยอะขึ้น ปกติเราก้ไม่ค่อยมีเวลาคุยกลางวันกันสักเท่าไหร่เพราะผมทำงานด้วยเรียนด้วย แต่ก้เข้าจัยกันมาตลอด จนเธอเริ่มเงียบห่าง จนเธอบอกเลิกจิงจัง บอกอยากยุคนเดียว ผมก้ตามง้อเลย นั้งรดไปง้อถึงห้องเลย. คุยกัน. ปรับความเข้าจัย สัญญา จิงจังเลยตัวผม ผมก้ถามนะมีไหม่หรือแอบคุยกะคัยรึป่าว ผมพุดถึงเพื่อนชายในกลุ่มเธอทื่ผมเจอหน้ากันมานานตั้งแต่คบกันเห้นหน้าไอ้คนนี้ก้บ่อยนะตอนไปหาเธอ ผมถามว่าคบกะคนนี้หรือ เทอก้บอกเพื่อนกันไรกันอะไรก้ว่าไป เพราะผมก้แค่สงสัย โดยเฉพาะในกลุ่มเพื่อนเทอจะเพื่อนชายคนนึ่งรุ่นๆเรานี้ละ เห็นสนิทกะเพื่อนในกลุ่มทุกคน ถ่ายรุป แท้กเฟต ไปเทื่ยวเห้นไอ้นี้โผล่ตลอดแต่ผมก้ไม่เอะจัยเห้นเป้นเพื่อนในกลุ่ม คอยพึ่งพากันตลอด เทอก้เริ่มโพตถึงคนไหม่ละทีนี้ แต่ผมไม่เชื่อ เทอชอบปะชดยุแล้ว เราก้เริ่มสงสัยมากขึ้น ผมก้เค้นถามจนเทอบอก ว่าคนทื่ทำงาน ห่างกว่า5-6ปี คอยแครนุ้นนี้นั้น อะไรก้ว่าไป ผมบอกขอดูรุป เทอก้ส่งไห้ดูแต่เบลอหน้าเขียนทับไม่ไห้เห้น แต่ผมจำรุปร่าง ได้ว่ารุปทื่ส่งมาคือเพื่อนเทอเองแหละ ผมก้ถามคืนเลยเทอก้โกหกบลาๆนุ้นนี้ แต่ผมก้ไม่สนจัยกับไอ้นี้สักเท่าไหร่ ผมโทรหาเพื่อนเทอ ถามว่ามีไหม่หรอ ไรปะมานนี้ก้มีแต่คนบอกไม่มี นอนห้องเพื่อนบ่อยเพราะเข้างานเช้า. เราก้โทรหาเพื่อนผุชายเทอคนนี้นะ. แต่เขาก้บอกไม่มีรัยทำงานกันไรกันไม่มีไหม่หรอก แค่เหนื่อยกับงาน อะไรปะมานนี้ ผมก้เชื่อ ผมก้ตามง้อต่อไปจนผมทนไม่ไหวเพราะเทอโพตหาแต่คนไหม่ จนผมบุกไปหาเธอ แต่ก้ไรวี่แววคนไหม่เธอ เธอไล่เราอย่างหมูหมา คำด่าทื่ไม่เคยด่ากันก้เอามาถล่มไส่กัน ผมโกดจัดโยนของไส่ตัวเทอละผมก้กับเลย ตอนนั้นโมโหมาก คบกันมาไม่เคยเป้นแบบนี้ พอผมกับ เธอก้ขึ้นสถานะกับคนไหม่ของเธอ แต่..... ผุ้ชายคนนั้นก็คือ เพื่อนผุ้ชายในกลุ่มทื่เราเคยสงสัยแหละ ผมนี้โกดจัด สั่นจนทำไรไม่ถุก ตามเครีย ตามคุย ด่า สารพัด แต่ เขาไม่ตอบ ไม่โต้ บล้อคผมทุกทาง แชทไปก้เอาแต่อ่านไม่ตอบเลย สืบไปมา คือย้ายของไปยุด้วยกันเป้นเดือนแล้ว อะไรๆกันหมดแล้วผมนี้จุกเกินบรรยาย ผมนี้สุดจะทนจิงๆแต่ติดว่าอยู่ไกล ผมเลยต้องทนดู ผมรักเธอมากนะ แต่ผมก้เกลียดมันมากเหมือนกัน ผมเกลียดตงทื่เราคอยถามตลอดเกี่ยวกะคนนี้ แต่ก้ไม่มีรัยแค่เพื่อนกันๆ ผมสุดบรรยายกับคนแบบนี้ อยากทืบหน้ามันจิงๆเอาไงดีผมอยากคุยไห้รุ้ แค่ทำไมต้องทำ ทำไมต้องโกหก แต่แ..่งเงียบเฉย อารมผมนี้สุดบรรยาย มาครบทุกอารม ฟุ้งไปหมดแล้ว เอาไงดี