คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ผมขอแนะนำเทคนิคสั้น ๆ แล้วคุณเอาไปปรับใช้ดูนะครับ
1. บริหารจัดการงานในมือ คุณต้องรู้ก่อนว่าหน้าที่ของตัวเองที่ระบุใน JD คืออะไรบ้าง โฟกัสงานเฉพาะในขอบเขตตรงนั้นก่อน ถามตัวเองว่างานในหน้าที่เสร็จหรือยัง ถ้ายังไม่เสร็จรีบทำ อันไหนด่วนทำเลย หรือถึงไม่ด่วนถ้ามีเวลาก็ทำรอไว้ได้ ส่วนงานที่นอกเหนือ งานที่ไม่สำคัญ ให้รอไป อย่าเพิ่งไปหยิบมาทำ หัดเจรจา ปฏิเสธคนให้เป็น อย่าไปรับ อย่าเป็น mr.yes คุณจะแย่เอง
ไม่ได้คือไม่ได้ บอกไปผมทำไม่ทันครับ ขอเวลาหน่อยได้ไหม ไม่ก็หาคนช่วยได้ไหม ผมทำไม่ไหวจริง ๆ ก็บอกไป ลูกล่อลูกชนควรมี กล้า ๆ พูดไปครับ
2. สืบเนื่องจากข้อ 1 ที่งานมากจนคุณ handle ไม่ไหว คุณจึงต้องบริหารความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานด้วย มีกิจกรรมอะไรก็พยายามไปร่วมกับเขา และหาทางพูดคุยกันบ่อย ๆ มีน้ำใจซื้อขนมนมเนยไปฝาก แล้วเพื่อนจะยินดีช่วยเรา อันนี้สำคัญมาก
3. การทำงานกลับดึกคุณต้องขอล่วงเวลา เพราะคุณมีเนื้องานและทำงานจริง ทุกคนต้องซื้อข้าวกิน คำขอบคุณกินไม่ได้คุณต้องรักษาผลประโยชน์ตัวเองครับ
สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้ สังคมการทำงานก็เป็นแบบนี้ มันมีปัญหาทุกที่ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องคน แต่คุณต้องรู้จักปล่อยวาง และบริหารจัดการสิ่งต่าง ๆ ที่ผมได้บอกไปให้พอดี ทำได้ทำ ไม่ได้ก็ค่อยว่ากันอีกทีอย่าไปรับมันมาทั้งหมด พักได้พัก อย่าเครียด อย่าไปทุ่มมากเกินไป หาเวลาผ่อนคลายตัวเองบ้าง ผมเองก็ทำงานมาได้สักระยะ พอมีประสบการณ์อยู่บ้าง ก็หวังว่าคำแนะนำผมจะมีประโยชน์กับคุณไม่มากก็น้อย สู้ ๆ ครับ
1. บริหารจัดการงานในมือ คุณต้องรู้ก่อนว่าหน้าที่ของตัวเองที่ระบุใน JD คืออะไรบ้าง โฟกัสงานเฉพาะในขอบเขตตรงนั้นก่อน ถามตัวเองว่างานในหน้าที่เสร็จหรือยัง ถ้ายังไม่เสร็จรีบทำ อันไหนด่วนทำเลย หรือถึงไม่ด่วนถ้ามีเวลาก็ทำรอไว้ได้ ส่วนงานที่นอกเหนือ งานที่ไม่สำคัญ ให้รอไป อย่าเพิ่งไปหยิบมาทำ หัดเจรจา ปฏิเสธคนให้เป็น อย่าไปรับ อย่าเป็น mr.yes คุณจะแย่เอง
ไม่ได้คือไม่ได้ บอกไปผมทำไม่ทันครับ ขอเวลาหน่อยได้ไหม ไม่ก็หาคนช่วยได้ไหม ผมทำไม่ไหวจริง ๆ ก็บอกไป ลูกล่อลูกชนควรมี กล้า ๆ พูดไปครับ
2. สืบเนื่องจากข้อ 1 ที่งานมากจนคุณ handle ไม่ไหว คุณจึงต้องบริหารความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานด้วย มีกิจกรรมอะไรก็พยายามไปร่วมกับเขา และหาทางพูดคุยกันบ่อย ๆ มีน้ำใจซื้อขนมนมเนยไปฝาก แล้วเพื่อนจะยินดีช่วยเรา อันนี้สำคัญมาก
3. การทำงานกลับดึกคุณต้องขอล่วงเวลา เพราะคุณมีเนื้องานและทำงานจริง ทุกคนต้องซื้อข้าวกิน คำขอบคุณกินไม่ได้คุณต้องรักษาผลประโยชน์ตัวเองครับ
สุดท้ายขอเป็นกำลังใจให้ สังคมการทำงานก็เป็นแบบนี้ มันมีปัญหาทุกที่ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องคน แต่คุณต้องรู้จักปล่อยวาง และบริหารจัดการสิ่งต่าง ๆ ที่ผมได้บอกไปให้พอดี ทำได้ทำ ไม่ได้ก็ค่อยว่ากันอีกทีอย่าไปรับมันมาทั้งหมด พักได้พัก อย่าเครียด อย่าไปทุ่มมากเกินไป หาเวลาผ่อนคลายตัวเองบ้าง ผมเองก็ทำงานมาได้สักระยะ พอมีประสบการณ์อยู่บ้าง ก็หวังว่าคำแนะนำผมจะมีประโยชน์กับคุณไม่มากก็น้อย สู้ ๆ ครับ
แสดงความคิดเห็น
เครียดกับงานที่ทำอยู่ครับ เครียดมากๆๆ
ถามว่าเงินเดือนเยอะไหมมันเยอะมากครับสำหรับคนอายุ24 แต่จบไม่สูงแบบผม แต่งานที่ทำคือต้องรับผิดชอบหลายๆอย่างเยอะมาก ทั้งพัวพันกับเรื่องเงินๆทองๆในออฟฟิศอีก ต้องทำงานด้วยกันกับเพื่อนร่วมทีมที่เก่งมาก เเต่เอาเเต่ใจแถมเจ้าของออฟฟิศก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมไปอีก เพื่อนร่วมงานในห้องหลายคนก็ดีมากครับ และงานก็กดดันมากเหมือนกัน งานล้นมือไม่มีว่างแถมต้องกลับบ้านค่ำๆมืดๆอีก
ผมอยากลาออกมากครับ แต่ผมยังอยู่หอพักออฟฟิศ อยากลาออกก็กลัวหางานใหม่เเล้วรายได้จะน้อยลง ผมอายุ 24เองครับแถมจบไม่สูง แค่ปวช.เอง อยากออกไปขายของเงินเก็บผมก็มีแค่หลักหมื่นกลางๆ แต่จะอยู่ต่อก็ไม่ไหวเเล้วครับ จริงๆผมฝืนอยู่ที่นี้มา3ปีเเล้วครับ รู้สึกว่าฝืนไม่ไหวเเล้ว
เหนื่อยมากครับ ท้อแท้มาก กำลังใจตอนนี้หมดไปเเล้ว หมดแบบไม่มีเหลือเเล้วครับ หมดแบบไม่รู้ว่าควรใช้ชีวิตต่อไปยังไงดี