เราเป็นพนักงานออฟฟิศค่ะ เป็นกราฟฟิกดีไซน์
ซึ่งบริษัทเราก็ทำงานเกี่ยวกับพวกนี้ โดยปกติเวลาทำงานคือ 9โมงเช้า - 6 โมงเย็น แต่ประเด็นคือ งานหนักมากๆๆ ช่วงใกล้จะเดดไลน์ก็หามรุ่งหามค่ำ บางวันกลับตี 2-3 เคยหนักสุดคือ 9 โมงเช้า เรียกได้ว่าวันนั้นอยู่ออฟฟิศ 24 ชม. เลยทีเดียว ตกวันหนึ่งนั่งอยู่หน้าจอคอมไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน ราวๆ 10-12 ชม.
ฝ่ายอื่นงานเสร็จก็ลอยตัว กลับบ้านตรงตามเวลา บางคนกลับก่อนเสียด้วย แต่ฝ่ายเราเป็นฝ่ายสุดท้ายต้องเป็นคนเก็บงาน ใครส่งงานมาช้า ก็ยิ่งทำให้งานมันโหลดอยู่ที่ฝ่ายเรามากขึ้น ที่นี้ก็นู่นเลยค่ะ กลับบ้านเกือบเช้า ยังดีที่เข้างานสายได้ แต่กระนั้นยิ่งเราเข้าสายงานที่เหลืออยู่ก็ยิ่งได้ทำช้าลง สุดท้ายก็วนลูปเดิมคือกลับเกือบเช้า แถมหยุดเสาร์-อาทิตย์ บางครั้งยังต้องเข้ามาเคลียร์งานที่ออฟฟิศอีก ที่สำคัญบริษัทไม่มีโอทีให้ค่ะ เจ็บปวดตรงนี้ ซึ่งพักหลังมานี่เราทำงานจนร่างกายเริ่มรับไม่ไหว ออฟฟิศซินโดรมที่เป็นเรื้อรังมาหลายปีเริ่มหนักข้อขึ้นถึงขั้นที่ว่าต้องนอนเท่านั้นถึงจะไม่รู้สึกปวดช่วงบ่า สะบัก ต้นคอ นั่ง ยืน เดิน แป้ปๆ ก็รู้สึกปวดแล้ว แถมล่าสุดยังมีอาการปวดหลังที่เข้าข่ายหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาทเสริมเข้ามาอีก ปวดลงไปยันเข่าและข้อเท้าเลย ยืน/นั่งได้ไม่ถึง 5 นาทีก็รู้สึกปวดจนอยากจะล้มตัวลงนอน นอนก็ยังรู้สึกปวดอยู่จนต้องจัดท่านอนพลิกซ้ายพลิกขวาให้ไม่รู้สึกปวด กว่าจะนอนหลับสนิทได้ก็ใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งเลยค่ะ ทำให้เราย้อนกลับมาคิดว่าเราฝืนตัวเองทำงานหนักแบบนี้ไปเพื่ออะไรนะ เงินเดือนก็ไม่ได้เยอะแยะอะไร (ยังไม่ถึง 20,000THB) สวัสดิการก็ไม่ได้ดีเด่อะไรมากนัก ดีอย่างเดียวคงเป็นชื่อเสียงของบริษัทที่คงจะเคลมได้ว่าเราได้ทำงานในบริษัทใหญ่โต ตอนนี้ความคิดจะลาออกมีในหัว 70% เลยค่ะ คนรอบตัวก็อยากให้ลาออกโดยเฉพาะพ่อกับแม่ที่เห็นเราทำงานหนักจนป่วยและไม่มีเวลา (ที่บ้านไม่มีปัญหาเรื่องการเงินค่ะ ฐานะกลางๆ มีกินมีใช้ไม่ขัดสน ไม่มีหนี้) แต่เรามีความเกรงใจหัวหน้าค่อนข้างมาก เพราะแกใจดีค่ะแล้วก็สอนงานเยอะมาก ทำงานไม่ดีก็ดุเพื่อให้เกิดการเรียนรู้และแก้ไข ไม่มีเอามาคิดเล็กคิดน้อยลับหลัง ส่วนเพื่อนร่วมงานก็ค่อนข้างโอเค ตอนนี้ก็เลยค่อนข้างหนักใจกับสถานะของตัวเองในการทำงานมากๆ เลย