ตามหัวข้อเลยค่ะ อาจจะยาวหน่อยนะคะ
คือ ตอนนี้เราไม่ไหวมากๆ รู้สึกแย่ไปหมด ขี้โมโหมาก หงุดหงิดไปซะทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างเช่น ทำของตกก็โมโห โทษตัวเอง ว่าของแค่นี้ยังถือไม่ได้ ชีวิตนี้จะไปทำอะไรได้
เราโมโหใส่ทุกคนที่อยู่ใกล้ หรือเข้าใกล้เรา โมโหจนไม่อยากพูดกับใคร หรือบางครั้งก็ด่า โวยวาย แต่ที่แย่ที่สุดคือโมโหแบบไม่มีสาเหตุ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เราเป็นแบบนี้จนแฟนเรากลัวเรา เค้าอยากคุยกับเราแต่เราโมโหใส่ทุกครั้ง ด่า หาเรื่องทะเลาะตลอด จนเค้ากลัวไม่กล้าทำไม่กล้าพูดอะไรกับเราเพราะกลัวเราหงุดหงิด ตอนแรกเราก็คิดว่าเราคงเป็นเพราะเราเบื่อแฟน แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราเป็นกับทุกคน ทุกสิ่ง ทุกอย่างรอบตัวเลย แล้วก็คิดมาก เรานอนไม่หลับ นอนตี 5-6 โมงเช้า ตื่น 10 โมง มา 2 สัปดาห์ละ แล้วทำให้ทั้งวันเราปวดหัว ไม่อยากทำอะไรเลย
เรารู้สึกเบื่อโลก เบื่อคน สับสนกับชีวิต ว่าทำอะไร ทำไปทำไม ทำเพื่ออะไร รู้สึกผิดหวังกับชีวิต ไม่มีความสุข สิ่งที่เคยทำแล้วมีความสุขตอนนี้ก็ไม่มีอีกเลย
แต่เรายังไม่ได้ถึงขั้นคิดว่าจะฆ่าตัวตายนะ แค่คิดว่า ทำแบบนี้มันจะเจ็บแค่ไหนนะ รถชนแล้วจะเจ็บไหม จะเจ็บแค่ไหน
เวลาเราไปปรึกษาคนรอบข้าง เค้าก็บอกว่าเราเรียกร้องความสนใจ เอาแต่ใจ เป็นที่นิสัยเรา
ปล. ถ้าเรื่องนอนหลับ เราเคยลองฝืนใจนอนนิ่งๆ นับแกะ นับเลข พุทโธ ตั้งแต่เที่ยงคืน จนถึงตี 4 เราก็ยังไม่หลับ ง่วงมากก็ไม่หลับ และปวดหัวมากๆ
เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร เราคิดว่าเราจะไปลองปรึกษาหมอ แต่กลัวว่าเราจะแปลกมั้ย? พอเราบอกคนรอบข้างว่าเราจะไปหาหมอ เค้าจะพูดว่าไปทำไม เป็นอะไร คิดไปเองหรือป่าว ว่างมากเลยเพ้อเจ้อหรือป่าว เรียกร้องความสนใจน่ะสิ
เราควรทำยังไงดี??
อยากปรึกษาว่าเราควรไปหาหมอมั้ย? เราขี้โมโหมาก จนคนรอบข้างกลัวเราไปหมดแล้ว
คือ ตอนนี้เราไม่ไหวมากๆ รู้สึกแย่ไปหมด ขี้โมโหมาก หงุดหงิดไปซะทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ อย่างเช่น ทำของตกก็โมโห โทษตัวเอง ว่าของแค่นี้ยังถือไม่ได้ ชีวิตนี้จะไปทำอะไรได้
เราโมโหใส่ทุกคนที่อยู่ใกล้ หรือเข้าใกล้เรา โมโหจนไม่อยากพูดกับใคร หรือบางครั้งก็ด่า โวยวาย แต่ที่แย่ที่สุดคือโมโหแบบไม่มีสาเหตุ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เราเป็นแบบนี้จนแฟนเรากลัวเรา เค้าอยากคุยกับเราแต่เราโมโหใส่ทุกครั้ง ด่า หาเรื่องทะเลาะตลอด จนเค้ากลัวไม่กล้าทำไม่กล้าพูดอะไรกับเราเพราะกลัวเราหงุดหงิด ตอนแรกเราก็คิดว่าเราคงเป็นเพราะเราเบื่อแฟน แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราเป็นกับทุกคน ทุกสิ่ง ทุกอย่างรอบตัวเลย แล้วก็คิดมาก เรานอนไม่หลับ นอนตี 5-6 โมงเช้า ตื่น 10 โมง มา 2 สัปดาห์ละ แล้วทำให้ทั้งวันเราปวดหัว ไม่อยากทำอะไรเลย
เรารู้สึกเบื่อโลก เบื่อคน สับสนกับชีวิต ว่าทำอะไร ทำไปทำไม ทำเพื่ออะไร รู้สึกผิดหวังกับชีวิต ไม่มีความสุข สิ่งที่เคยทำแล้วมีความสุขตอนนี้ก็ไม่มีอีกเลย
แต่เรายังไม่ได้ถึงขั้นคิดว่าจะฆ่าตัวตายนะ แค่คิดว่า ทำแบบนี้มันจะเจ็บแค่ไหนนะ รถชนแล้วจะเจ็บไหม จะเจ็บแค่ไหน
เวลาเราไปปรึกษาคนรอบข้าง เค้าก็บอกว่าเราเรียกร้องความสนใจ เอาแต่ใจ เป็นที่นิสัยเรา
ปล. ถ้าเรื่องนอนหลับ เราเคยลองฝืนใจนอนนิ่งๆ นับแกะ นับเลข พุทโธ ตั้งแต่เที่ยงคืน จนถึงตี 4 เราก็ยังไม่หลับ ง่วงมากก็ไม่หลับ และปวดหัวมากๆ
เราไม่รู้จะไปปรึกษาใคร เราคิดว่าเราจะไปลองปรึกษาหมอ แต่กลัวว่าเราจะแปลกมั้ย? พอเราบอกคนรอบข้างว่าเราจะไปหาหมอ เค้าจะพูดว่าไปทำไม เป็นอะไร คิดไปเองหรือป่าว ว่างมากเลยเพ้อเจ้อหรือป่าว เรียกร้องความสนใจน่ะสิ
เราควรทำยังไงดี??