#จริงๆ อันนีเราเขียนไว้ในเฟสส่วนตัวเราค่ะ
แต่อยากเล่าให้เพื่อนใน pantip ฟังบ้าง เลยเอามาโพสในนี้ด้วย

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนึงที่มันมีมานานละ
แล้วมันส่งผลกระทบต่อการเติบโตของคนๆ นึงมากๆ เลย
ตอนเด็กหลิวก็เคยโดน...ป.ปลาย ม.ต้น
ถามว่าหนักมั้ย มันอาจจะไม่หนักถึงขั้นจิตตก ทั่วๆไป
แต่มันก็รู้สึกแย่แหละ..

แต่เราก็เห็นคนบางคนที่โดนหนักกว่า..
เราเลยจะชอบจับกลุ่มกันเอง กลุ่มคนหน้าตาธรรมดาๆ
เล่นไปตามประสาเด็กๆ ของเรา ไม่ต้องโดดเด่น
โชคดีที่เรายังจัดว่าอยู่ในกลุ่มหน้าบ้านๆ
ไม่ใช่จุดอย่างเพื่อนบางคนที่โดนเรื่องนี้หนัก
เรื่องสีผิว เรื่องเหา อ้วน ไรแบบนี้
(จริงๆ หลิวโดนเรื่องเป็นคนหน้าอกใหญ่ อันนี้หนักสุด แต่มันออกแนวไม่ใ่ช่ล้อเลียนปมด้อยไง เลยไม่เป็นปมด้อย แต่รำคานนน!! แค่นั้น )

หลิวมาโดน Bully หนักมากๆ อีกครั้ง ตอน ม.ต้น
ด้วยความหน้าตาบ้านๆ ...แต่ตอนนั้นคนที่เราคบค่อนข้างหน้าตาดี คนชอบเยอะ
เราก็โดน Bully เรื่องนี้อีก ว่าหน้าอย่างเนี่ยนะ!!
ทำไมคนนี้สวยกว่าจีบคนเดียวกับเธอยังไม่ติดเลย
แล้วหน้าอย่างเธอล่ะ เล่นของเหรอ ? อะไรเหรอ?
บลาๆๆๆ
(คำถามนี้เจอบ่อยมากจนแบบ เดินไปห้องน้ำแล้วเจอคนที่ชอบดูถุกเราแบบนี้คือโคตรซวยๆๆๆ จะไปเข้าห้องน้ำที่ต้องเล็งอ่ะ คนนี้มันอยู่มั้ย)

ช่วงนั้นหลิวยอมรับนะ เจอหนักเข้า หลิวแกว่งไปจริงๆ
พาตัวเองลงจุดแย่ๆ แบบ คงไม่มีใครอยากคบด้วยแล้วอ่ะ
(ช่วงม.ต้นคือชีวิตที่หนักสำหรับหลิว ทำอะไรผิดพลาดไปหลายอย่าง+โดนแกล้งจากเพื่อนหัวโจกที่หมั่นไส้เราด้วย
โดนดึงเปีย โดนตี โดนกระชาก ใช้ให้ลบกระดาษที่เพื่อนเขียน จดกระดานให้ นั่งกินข้าวในโรงอาหาร
เค้าหาที่ไม่ได้ก็เดินมาไล่เราให้ลุกไป แล้วนั่งแทน ต้องก้มหน้ารับด้วย สู้เค้าไม่ไหว 55
ช่วงนั้นเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ค่อนข้างขมขื่นสำหรับหลิว)

ตอนแรกก็โทษคนอื่น ทำไมเพื่อนไม่คบเราอ่ะ เราทำไรผิด
เพราะเราคนไม่ชอบเยอะใช่ป่ะ เลยไม่มีใครอยากยุ่งด้วย
จนถึงจุดนึง มันไม่ใช่แล้ว หลิวบอกว่ามันไม่ใช่
เราลองเปลี่ยนตัวเองใหม่ สร้างโลกใบใหม่
ไม่ใช่หลิว Loser คนเดิม ที่เอาแต่โทษคนอื่น
ไม่เอาแล้วเว้ย!!! กุจะไม่เป็นคนแบบนี้แล้ว
หลิวบอกตัวเองแบบนั้น

กลับมาสู้ใหม่ แทนที่หลิวจะเปลี่ยนรร. ตอนม.ปลาย
หลิวหันหน้ามาเปลี่ยนตัวเอง...
สร้างความมั่นใจมากขึ้น...
ลดอารมณ์แย่ๆ นั้นให้น้อยลง
ไปทักเพื่อนก่อน (หลิวจำได้เลยเพื่อนบางคนทำหน้างง และตกใจมาก )
แต่หลิวบอกตัวเองว่า เราจะหน้าด้านนำเสนอตัวตนใหม่ของเราต่อไป
ถามว่าเหนื่อยมั้ย ช่วงแรกเหนื่อยนะคะ
เราออาจจะต้องเจอสายตาแปลกจากเพื่อนๆ กับพฤติกรรมที่พยายามจะทำตัวเป็นที่ร่าเริงกว่าเดิม
แต่พอเวลาผ่านไป เมื่อเราเป็นแบบนั้นจริงๆ มันมีใครจำความหมองหม่นของเราได้แล้วค่ะ
เค้าจำสิ่งดีๆ ที่เราเป็นจริงๆ

จากจุดนั้น ทำให้หลิวกลับมาเป็นคนใหม่ มีเพื่อนอีก มีเสียงหัวเราะ
จากคนนั่งมุมห้อง ไม่มีใครต้องการ ไม่มีใครอยากเอาเข้ากลุ่ม
กลายเป็นคนที่มายืนบนเวที ทำกิจกรรม เป็นเด็กกิจกรรมไปเลย
แล้วเป็นคนอย่างนั้นมาตลอด

จนทุกวันนี้ที่ใครๆ ที่เจอหลิวตนเป็นผู้เป็นคนแล้ว
จะคิดว่าคนอย่างหลิวไม่เคยน่าจะผ่านเรื่องแย่ๆ มา
ไม่มีใครคิดด้วยซ้ำว่าหลิวเคยมีช่วงชีวิตที่ไม่เคยมีใครอยากคบเลย
และเป็นตัวตลกน่าสมเพชในสายตาใครหลายๆ คนมาก่อน มันเจ็บปวดมากเลยค่ะ

ถามว่าผ่านมาได้ยังไง ?
มันก็เหมือน
เราอยู่ในจุดที่หลิวไม่อยากเอาอะไรสักอย่าง
จนรู้ว่ามันทำร้ายตัวเอง

แต่โชคดีที่มีคนรอบข้าง เพื่อนสนิทยังยิ้มให้ เพื่อนดีๆ ที่ยังหัวเราะไปด้วยกัน (ในขณะที่ตอนนั้นใครหลายๆ คนอาจไม่ชอบเรา)
คนที่คบอยู่ หลิวยอมรับนะเค้าคือคนที่ดีมาก ไม่ทิ้ง ยังพยายามช่วยให้เรามีที่ยืนในสังคม แม้เราจะเป็นคนเศร้า คนไม่คบ ชีวิตหมองหม่น
หลายการกระทำหลิวทำร้ายเค้ามากๆ เป็นคนไม่ดี ตอนนั้นไม่รู้ทำไม แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าใจนึงเราโทษเค้าที่ทำให้เราเจอแบบนี้
ทำให้เราดดนเพื่อนๆ ไม่ชอบ เราโกรธ ไม่รู้จะลงที่ใคร เลยลงที่คนนั้นแทน
นั่นคือพฤติกรรมที่หลิวรู้สึกแย่มาๆ และไม่ถูกต้องเลย ซึ่งทุกวันนี้หลิวก็ยังรู้สึกผิดอยู่เสมอ
และขอบคุณทุกครั้งที่เค้ามีชีวิตที่ดี ยอมที่จะรับคำขอโทษที่หลิวบอกไปเมื่หลิวโตแล้ว

หลิวผ่านมันมาได้เพราะคนเหล่านี้จริงๆ ถ้าไม่มีพวกเค้า หลิวอาจแย่กว่านี้ก็ได้
ตอนนั้นคนที่ยืนข้างๆคือคนที่สำคัญมากค่ะ
นั่นคือจุดที่ทำให้หลิวคิดว่าหลิวต้องเดินต่อไป

จากนั้น หลิวก็ยังเจอ bully อยู่ในช่วงโตแล้ว สมัยมหาลัย
แต่บอกตรงๆ มันอยู่ในจุดที่เราใส่ใจน้อยมากๆ แล้ว
ใครจะว่าเราบ้านๆ ก็ว่าไป...หน้าตาธรรมดาจังเธอนะ
ถามว่าสนมั้ย ..ไม่อีกต่อไป...
เพราะหลิวได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าการที่คุณจะประสบความสำเร็จและเป็นที่ยอมรับของใครสักคน...
"หน้าตาบ้านๆ" ไม่ใช่ปัจจัยที่จะทำให้ใครสักคนเอามาตัดสินคุณเลย
เพราะเราเจ๋งกว่านั้น ^___^

ถ้าวันนี้ใครโดน Bully แบบนี้ บอกคำเดียวว่า...
อย่าเอาการกระทำของคนอื่น มาทำร้ายสิ่งดีๆ ที่อยู่ในตัวคุณค่ะ
ทุกคนมีความดีงาม มีความสวยในแบบที่เป็น
รักในสิ่งที่เราเป็น

คนที่ bully เรา หลิวเชื่อว่าส่วนนึงเค้าก็ต้องมีบาดแผลอะไรสักอย่าง
ไม่ได้ขอให้มองอย่างเมตตา เพราะรู้ว่าอาจจะยาก
แต่ให้พยายามมองอย่างเข้าใจ แต่ถ้ามันยังยากเกินไป ก็ไม่เอามาใส่ใจคือวิธีที่ง่ายที่สุด

แล้ววันนึง เมื่อคุณก้าวมาถึงจุดเดียวที่หลิวยืนอยู่
จุดที่ผ่านมันมาได้
มองกลับไปยังคนเหล่านั้น...เราจะไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ

บางคน คุณจะเห็นเค้ายังยืนที่เดิม มีชีวิตแย่ๆ เพราะตัวเอง ซึ่งนั่นก็เป็นชีวิตเค้าที่ทำตัวเอง
บางคน คุณจะเห็นเค้ากลายเป็นคนใหม่ที่น่ารัก หากเรายังเปิดใจให้อภัย เราก็ยังสามารถยิ้มให้กันได้ในฐานะเพื่อนร่วมโลกคนนึง

และสุดท้าย คนแบบเราที่โดน bully หากเราเข้มแข็ง และผ่านมันมาได้ เราจะลงมือทำอะไรสักอย่าง เพื่อไม่ให้ใครต้องมาเจอแบบเราอีก
และที่สำคัญ อันนี้สำคัญสุด วันนึงเมื่อเราโตขึ้น เราเป็นคนที่เข้มแข็ง เราจะเดินเข้าหาเพื่อนที่โดน Bully แบบเรา เราจะไม่ปล่อยให้ใครต้องมาเจอแบบเรา แล้วเชื่อมั้ยคะ คนเหล่านั้นสุดท้ายจะกลายมาเป็นเพื่อนแท้ของเราเสมอ

โลกของเพื่อนคนนั้นจะสวยงามขึ้น โลกของเราก็เช่นกันค่ะ
#เขียนยาวมากขอบคุณนะที่อ่านกันจนจบ