สวัสดีเพื่อนในพันทิปนะครับกระทู้นี้ผมตั้งใจเขียนเพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้เพื่อนๆที่อยากจะเปลี่ยนแปลงหุ่นของเรา ในสมัยนี้ผมเห็นมีแต่คนพึ่งสิ่งที่คิดว่าคือทางลัดโฆษณาขายเวย์โปรตีนเยอะในโลกออนไลน์เยอะมากมายเหลือเกินจนบางคนมีความเชื่อว่าเวย์คือที่พึ่ง ผมไม่ได้ต่อต้านการใช้อาหารเสริมผมก็ใช้แต่ใช้เป็นอาหารเสริมใช้ในช่วงเวลาและปริมาณที่เหมาะสมเพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือหัวใจของคุณเอง
🤕จากเด็กผอมๆตัวเท่าลูกหมาหนักแค่47 สูง165ซม.
ผมเป็นเด็กคนนึงที่อยากจะชนะอะไรสักอย่างด้านกีฬา
😔ผมเล่นฟุตบอลตอนเด็กๆก็ได้แค่ตัวสำรอง เปลี่ยนมาเล่นบาสเกตบอลด้วยความสูงก็ยังคงเป็นตัวเลือกสุดท้าย
จนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยผมนั่งอยู่ข้างสนามบาสและมองตัวเองที่ผอมแห้ง จึงตัดสินใจว่าจะเพิ่มความหนาเผื่อจะเป็นประโยชน์ในการเข้าปะทะผมจึงเดินไปที่ฟิตเนสข้างสนามบาส
😡เป็นธรรมดาครับเด็กใหม่เข้าฟิตเนสมักจะถูกมองข่ม ผมเดินไปหาดัมเบลอันเล็กๆสักอันเพราะผมยกไม่ไหวเลยแต่มันไม่มีผมเดินหาอยู่นานก็มีพี่กล้ามโตคนนึงเดินมาถามด้วยความหวังดี
👺: ว่าน้องหาอะไร
🤕: ผมตอบไปว่าผมหาอันเล็กๆมันหนักผมยกไม่ไหว
👺: พี่เค้าตอบมาว่าตรงนี้ไม่มีไปยกกับผู้หญิงโน่น
😡คำพูดนั้นมันก้องในหัว ก้องในใจผม ผมตัดสินใจเลิกเล่นบาสและผมจะเล่นกล้ามให้ใหญ่ ใหญ่กว่าทุกคนในนี้ จากวันนั้นผมมาฟิตเนสทุกวันจากปี 1 จนปี 3 ปิดเทอมไม่กลับบ้าน ผมเล่นลองผิดลองถูกหาความรู้จากหนังสือเก่าของนักเพาะกายในตำนานอย่าง Arnold, Shorn Ray, Ronny Colman และ website tuvayanon ในสมัยนั้นไม่มีเว็บรึเพจให้ศึกษามากมายขนาดนี้ ผมไม่เคยท้อมีแต่แรงผลักดันจนวันนึงมีชายคนนึงมาหาผมที่ฟิตเนสถามผมว่าอยากลงประกวดไหม ตอนนั้นผมไม่คิดเรื่องประกวดไม่รู้ด้วยว่ากีฬาเพาะกายมันแข่งยังไงกติกายังไง ผมคิดอยู่หลายวันผมจึงตัดสินใจลงแข่ง
😳ผมขึ้นเวทีแบบงงๆและผลแข่งขันผมชนะเลิศผมงงๆกับตัวเองและมีคำที่ผุดขึ้นมาในใจว่า
😲กูเกิดมาเพื่อกีฬานี้เหรอวะ😲
จากการได้แชมป์จังหวัดผมได้สิทธิ์เป็นตัวแทนเข้าแข่งกีฬาแห่งชาติ มันเหมือนฝันจริงๆ แต่แล้วผมก็ถูกเบียดเพราะผมแค่คนโนเนมที่อยู่ดีๆก็ขึ้นเวทีมาจากไหนไม่รู้ไม่มีสังกัดใดๆ
ผมเสียใจและแค้นมากผมจึงกลับมาพัฒนาตัวเองอีก 1 ปีผมจึงเข้าไปคุยกับรองอธิการบดีฝ่ายกิจการนิสิตเพื่อจัดการแข่งขันเพาะกายระดับอุดมศึกษาแห่งประเทศไทย และสายตรงไปปรึกษาเลขาธิการสมาคมเพาะกายแห่งประเทศไทย ท่านใจดีมากส่งคณะกรรมการระดับชาติมาช่วยตัดสิน และท่านก็มาเป็นประธานเปิดการแข่งขัน ในรายการนี้ผมก็ได้แชมป์ในรุ่นเล็กสุด ในวันนั้นผมก็ยังงงๆกับตัวเองว่า
😏กูเกิดมาเพื่อกีฬานี่เหรอ😏
หลังจากเรียนจบทำงานผมก็ปล่อยตัวมาตลอดจนมาถึงอายุเลข 3 ผมกลับกลายเป็นคนอ้วนแต่ทุกอย่างครับอยู่ที่ใจล้วนใช้เวลาเกือบปีที่จะกลับมาอีกครั้ง
✍🏼สิ่งที่ผมเล่ามาผมต้องการจะบอกทุกๆคนสรุปเป็นข้อๆได้ว่า
👊อย่าท้อผลลัพธ์มันเกิดขึ้นแน่ถ้าคุณไม่หยุด ตั้งผลลัพธ์ไว้แต่อย่าคาดหวังมากจนเสียกำลังใจให้ทำต่อไปๆๆ ที่เห็นเค้ากล้ามใหญ่ๆหุ่นดีๆเค้าผ่านอะไรมามากมายกว่าที่คุณคิดเยอะ
👊การเล่นกล้ามมันคือการสู้กับตัวเองสู้กับใจตัวเองล้วนๆ หาแรงผลักดันสูงสุดเพื่อให้ใจคุณมีไฟที่จะสู้ไปกับมัน
👊มันไม่มีทางลัดบนเส้นทางนี้และมันจะโดดเดี่ยวมาก อย่าสนใจว่าใครจะถามว่าเราทำไปทำไม แต่วันนึงเค้าจะกลับมาถามเราว่าเราทำได้ยังไง
💪🏻สุดท้ายแล้วเมื่อมีใจที่จะสู้ คุณก็ต้องศึกษาและเรียนรู้ เพราะมันไม่ได้ใช้แค่ใจกับแรง ติดตามต่อไปครับผมจะมาแนะนำในบทต่อๆไป
#กลัวใหญ่ก็อย่าเล่น
ผมยินดีให้คำแนะนำและถ่ายทอดแอ็ดมาคุยกันได้นะครับ
LineID:Fireman_mukata
จากเด็กหนุ่มผอมๆ สู่วงการเพาะกาย เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่คิดจะเปลี่ยนแปลงครับ
🤕จากเด็กผอมๆตัวเท่าลูกหมาหนักแค่47 สูง165ซม.
ผมเป็นเด็กคนนึงที่อยากจะชนะอะไรสักอย่างด้านกีฬา
จนเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยผมนั่งอยู่ข้างสนามบาสและมองตัวเองที่ผอมแห้ง จึงตัดสินใจว่าจะเพิ่มความหนาเผื่อจะเป็นประโยชน์ในการเข้าปะทะผมจึงเดินไปที่ฟิตเนสข้างสนามบาส
😡เป็นธรรมดาครับเด็กใหม่เข้าฟิตเนสมักจะถูกมองข่ม ผมเดินไปหาดัมเบลอันเล็กๆสักอันเพราะผมยกไม่ไหวเลยแต่มันไม่มีผมเดินหาอยู่นานก็มีพี่กล้ามโตคนนึงเดินมาถามด้วยความหวังดี
👺: ว่าน้องหาอะไร
🤕: ผมตอบไปว่าผมหาอันเล็กๆมันหนักผมยกไม่ไหว
👺: พี่เค้าตอบมาว่าตรงนี้ไม่มีไปยกกับผู้หญิงโน่น
😡คำพูดนั้นมันก้องในหัว ก้องในใจผม ผมตัดสินใจเลิกเล่นบาสและผมจะเล่นกล้ามให้ใหญ่ ใหญ่กว่าทุกคนในนี้ จากวันนั้นผมมาฟิตเนสทุกวันจากปี 1 จนปี 3 ปิดเทอมไม่กลับบ้าน ผมเล่นลองผิดลองถูกหาความรู้จากหนังสือเก่าของนักเพาะกายในตำนานอย่าง Arnold, Shorn Ray, Ronny Colman และ website tuvayanon ในสมัยนั้นไม่มีเว็บรึเพจให้ศึกษามากมายขนาดนี้ ผมไม่เคยท้อมีแต่แรงผลักดันจนวันนึงมีชายคนนึงมาหาผมที่ฟิตเนสถามผมว่าอยากลงประกวดไหม ตอนนั้นผมไม่คิดเรื่องประกวดไม่รู้ด้วยว่ากีฬาเพาะกายมันแข่งยังไงกติกายังไง ผมคิดอยู่หลายวันผมจึงตัดสินใจลงแข่ง
😳ผมขึ้นเวทีแบบงงๆและผลแข่งขันผมชนะเลิศผมงงๆกับตัวเองและมีคำที่ผุดขึ้นมาในใจว่า
😲กูเกิดมาเพื่อกีฬานี้เหรอวะ😲
จากการได้แชมป์จังหวัดผมได้สิทธิ์เป็นตัวแทนเข้าแข่งกีฬาแห่งชาติ มันเหมือนฝันจริงๆ แต่แล้วผมก็ถูกเบียดเพราะผมแค่คนโนเนมที่อยู่ดีๆก็ขึ้นเวทีมาจากไหนไม่รู้ไม่มีสังกัดใดๆ
ผมเสียใจและแค้นมากผมจึงกลับมาพัฒนาตัวเองอีก 1 ปีผมจึงเข้าไปคุยกับรองอธิการบดีฝ่ายกิจการนิสิตเพื่อจัดการแข่งขันเพาะกายระดับอุดมศึกษาแห่งประเทศไทย และสายตรงไปปรึกษาเลขาธิการสมาคมเพาะกายแห่งประเทศไทย ท่านใจดีมากส่งคณะกรรมการระดับชาติมาช่วยตัดสิน และท่านก็มาเป็นประธานเปิดการแข่งขัน ในรายการนี้ผมก็ได้แชมป์ในรุ่นเล็กสุด ในวันนั้นผมก็ยังงงๆกับตัวเองว่า
😏กูเกิดมาเพื่อกีฬานี่เหรอ😏
หลังจากเรียนจบทำงานผมก็ปล่อยตัวมาตลอดจนมาถึงอายุเลข 3 ผมกลับกลายเป็นคนอ้วนแต่ทุกอย่างครับอยู่ที่ใจล้วนใช้เวลาเกือบปีที่จะกลับมาอีกครั้ง
✍🏼สิ่งที่ผมเล่ามาผมต้องการจะบอกทุกๆคนสรุปเป็นข้อๆได้ว่า
👊อย่าท้อผลลัพธ์มันเกิดขึ้นแน่ถ้าคุณไม่หยุด ตั้งผลลัพธ์ไว้แต่อย่าคาดหวังมากจนเสียกำลังใจให้ทำต่อไปๆๆ ที่เห็นเค้ากล้ามใหญ่ๆหุ่นดีๆเค้าผ่านอะไรมามากมายกว่าที่คุณคิดเยอะ
👊การเล่นกล้ามมันคือการสู้กับตัวเองสู้กับใจตัวเองล้วนๆ หาแรงผลักดันสูงสุดเพื่อให้ใจคุณมีไฟที่จะสู้ไปกับมัน
👊มันไม่มีทางลัดบนเส้นทางนี้และมันจะโดดเดี่ยวมาก อย่าสนใจว่าใครจะถามว่าเราทำไปทำไม แต่วันนึงเค้าจะกลับมาถามเราว่าเราทำได้ยังไง
💪🏻สุดท้ายแล้วเมื่อมีใจที่จะสู้ คุณก็ต้องศึกษาและเรียนรู้ เพราะมันไม่ได้ใช้แค่ใจกับแรง ติดตามต่อไปครับผมจะมาแนะนำในบทต่อๆไป
#กลัวใหญ่ก็อย่าเล่น
ผมยินดีให้คำแนะนำและถ่ายทอดแอ็ดมาคุยกันได้นะครับ
LineID:Fireman_mukata