ผมไปเจอเคสนี้มาคับ มีครอบครัวนึง เป็นครอบครัวที่ถานะไม่ค่อยจะดี มีลูกห้าคน เป็นทารกน้อยหนึ่งคน สามีกรีดยาง ภรรยาเป็นแมม่บ้านที่สถานที่ราชการแห่งหนึ่ง  ไปทำงานเจ็ดโมงเช้า เลิกงานสี่โมงเย็น ภรรยาหลังเลิกงานก้อต้องกลับมาจัดบ้านทำความสะอาดบ้านเลี้ยงลูกตัวน้อย แต่เปรียบกับสามีตัดยางตอนค่ำ เก็บยางเสร็จ เก้าโมง กลับมาช่วยดูลูกแล้วก้อนอนไม่ทำอะไรเลย เวลาผ่านไป เป็นช่วงหน้าฝน สามีไม่สามารถตัดยางได้เป็นเดือนๆ ภรรยาทำงานคนเดียว ค่าใช้จ่ายแทบไม่ทันต้องดิ้นรนคนเดียว สามีทั้งที่ไม่มีงานทำก้อไม่ยอมไปหางานที่อื่น เวลาที่ภรรยาบอกให้ไปหางานสามีก้อจะโมโห ด่าว่าภรรยา ทุกครั้ง ทั้งๆที่ตัวเองไม่ทำงานอะไรเลย อยู่บ้านก้อเฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย นอนดูทีวี ไม่ทำความสะอาดบ้าน รอให้ภรรยากลับมาทำ เมื่อทำเสร็จก้อต้องมาเล่นกับลูก ทำกับข้าว ทำทุกอย่างเพียงคนเดียว ลูกๆ ก้อพยายามที่จะช่วยหาเงินแต่ภรรยาไม่ไห้เพราะกลัวลูกๆเสียการเรียน ยอมทำงานคนเดียว บางวันแทบไม่มีกับข้าวให้กิน มีไข่สี่ฟอง สามีจะทำกินคนเดียวหนึ่งฟอง อีกสามฟองให้ภรรยากับลูกแบ่งกันกิน แบบนี้ยังเรียกว่าเป็นพ่อที่ดีได้อีกมั้ยคับ ลูกๆร้องให้ทุกครั้งเวลาที่เห็นน้ำตาของผู้เป็นแม่ แบบนี้ดีแล้วหรอครับกับการที่เอา ผญ มาทำงานเลี้ยงตัวเอง