เราจะรู้ได้อย่างไรว่าเราปราถนาพุทธภูมิจริงๆหรือเพราะกิเลสมันหลอกครับ คือ ผมเป็นคนที่ชอบพัฒนาตนเอง,ชอบช่วยเหลือผู้อื่น,ชอบเป็นครู,ชอบทําทาน,ชอบํทํางานหนักเเละท้าทาย ไม่กลัวความเหนื่อย(ชอบ work hard play hard) ชอบเป็นผู้นําเเละพยายามจะฝึกวิธีนําผู้คน ไม่ชอบฆ่าสัตว์ มีศรัทธาต่อพระพุทธศาสนา มีพระพุทธเจ้าเป็นเเบบอย่าง เเละ ปราถนาที่จะเข้าใจพระธรรมอย่างถูกต้อง รู้ลึก รู้จริง ที่ผ่านมา ผมไม่เคยรู้สึกว่าอยากจะตั้งจิตอธิษฐานขอให้ได้เป็นพระพุทธเจ้าเลย จนกระทั่งเมื่อคืน ลืมไปว่าเมื่ออาทิตย์ที่เเล้วได้เงินมาจากการทํางาน เเล้วตั้งใจจะบริจาคเงินให้เเก่โรงพยาบาสงฆ์ จู่ๆพอนึกขึ้นได้ จิตใต้สํานึกก็สั่งออกมาว่า ใ้ห้ทําบุญเเล้วอธิษฐาว่า"ขอให้บรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ" วันรุ่งขึ้น จึงทําบุญจริง เเต่ว่ายังไม่กล้าอธิษฐาน เพราะคิดว่ากิเลสมันหลอกเราเเน่ๆ หรือ ไม่ก็อาจจะ เป็นเพราะเรามีอุปนิสัยที่เข้าข่ายกันเเน่ จึงคิดถึงเรื่องนั้น จนตอนนี้ก็ไม่รุ้ว่าจะยังไงดี 555555