จากอากิบะบล็อกเจ้าเดิมครับ โดยมีคำโปรยประจำเล่มว่า "สาสน์ท้ารบถึงลิช"
โดยมีสายคาดปก เขียนไว้ประมาณว่า "ตะลึงไปทั้งแอคเซล! กับการเบ่งบานที่ล่าช้าของเจ้าของร้านผู้อับโชค" (เบ่งบานตรงนี้ น่าจะแปลไปทางความรัก)

ส่วนทางด้านหลังเป็นเนื้อเรื่องย่อ คร่าวๆ คือ
มีสตอล์คเกอร์ตามตื๊อวิส ถึงขั้นส่งจดหมายมาว่าอยากเจอ อยากคุยด้วย แล้ววิสตกลงที่จะไปพบ แต่ในวันนัดพบนั้น ทั้งชุด ท่าทางการพูดจาที่เขินอายของเธอ(วิส)นั้น!? มีรักให้สตอล์คเกอร์! ความเข้าใจผิดครั้งใหญ่ได้เริ่มขึ้นแล้ว!



มาในเล่มกันบ้าง ที่ผมแปลก็มีมั่วๆ บ้างนะครับ แต่ถ้าจะเอาแค่คร่าวๆ คิดว่าน่าจะโอเคอยู่มั้ง
เริ่มที่ภาพสีก่อน


อควอ: "ฟิกเกอร์ดินเหนียวชุดที่ 2 เมกุมินจิ๋วผู้เชี่ยวชาญเวทระเบิดกัมปนาท"
          "ชั้นมั่นใจเลยล่ะว่าขายได้ราคาแพงแน่ๆ"
เมกุมิน: "ทำอะไรออกมากันคะเนี่ย! นี่มันถอดกางเกงในได้ด้วยนะคะ!?"
อควอ: "ก็ช่วยไม่ได้นี่นา ก็.... (ตัวหนังสือโดนตัด)"
คาซึมะ: "นี่ ขายนั่นให้ชั้นได้มะ?"



อควอ: "ลุยล่ะนะ คาซึมะ มีเวลาถึงแค่พระอาทิตย์ตกดิน มาขุดกันจนกว่ากระเป๋าจะแน่นเอี๊ยดไปเลยเถอะ!"
วิส: "หนี้ หนี้มัน...!!"
(คำโปรยกลางหน้าข้ามนะครับ มองไม่ชัด)



วิส: "คะ ครอบครัว กับชั้น.....!"
ชายปริศนา: "เข้าใจเหตุผลที่เรียกมาที่นี่แล้วสินะ? อย่างที่ว่าไปตอนเจอกันเมื่อวันก่อน ชั้นได้แต่คิดถึงแต่เธอท่าเดียวเลย ....(มีประโยคต่อ แต่มองคันจิไม่ชัด)"
คาซึมะ: "ดูเหมือนว่าชายคนนั้น ทำไปเพื่อให้ได้สารภาพกับวิสแฮะ"




ต่อไปเป็นเนื้อหาบางส่วน ในหน้าที่มีภาพประกอบอีกฝั่งครับ

ซิลฟีน่า: "ทะ ทุกคน ขอบคุณมากๆ ค่ะ เพราะทุกคนเลยทำให้ชั้นกลับมาแข็งแรงได้...."
ซิลฟีน่าส่งยิ้ม พูดเบาๆ ออกมาด้วยท่าทางเขินอายจนหน้าแดง
ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไรของวันนี้แล้ว แต่เหล่านักผจญภัยก็พากันกู่ร้องให้กับคำขอบคุณของซิลฟีน่า
(น่าจะ)อควอ: "เอาล่ะ มื้อนี้ดัคเนสเลี้ยง เพราะงั้นดื่มกันให้เต็มที่เลย! วันนี้อารมณ์ดีมากๆ จะแสดงกระบวนท่าลับออกมาให้ดูกันเลย!"
ดัคเนส: "อุ อืออ ถึงแม้ว่าพักนี้ จะรู้สึกว่าพอมาที่กิลด์ที่ไรแล้วจะโดนล้ออยู่เรื่อยเลยก็เถอะ แต่ว่าทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้นะ....."
ดัคเนสโดนพวกขี้เมาห้อมล้อมพร้อมตะโกนเรียกหน่มน้ม หน่มน้ม
ผมจึงเข้าไปยืนข้างหน้าดัคเนสที่กำลังก้มหน้างุดเพราะความอาย....!
คาซึมะ: "เฮ้ย พวกแกน่ะ พอซะที!"
ดัคเนส: "คะ คาซึมะ...."
เสียงคำรามของผม ทำให้ในกิลด์กลับมาเงียบสนิท
รู้สึกถึงสายตาคาดหวังของดัคเนสที่แผ่นหลัง เพียงเท่านั้น ผมก็ได้ประกาศก้องออกไปด้วยความชัดเจนแจ่มแจ้ง
คาซึมะ: "หน่มน้มนี่เป็นของชั้นเฟ้ย!"
ดัคเนส: "ตายซะเถอะ!"
(เกี่ยวกับซิลฟีน่าคร่าวๆ แบบไม่สปอยล์มาก ดูได้ที่ https://ppantip.com/topic/36693737 )



ยุนยุน: "ขอโทษด้วยนะ แต่ว่าจู่ๆ เพื่อนมาเยี่ยมถึงบ้านแบบนี้ แต่ก็ยังมีเตรียมข้าวปลาอาหารไว้ให้ด้วย ถึงขนาดรู้สึกว่าทำให้ถึงจนาดนี้จะดีเหรอ แต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบอะไรนะ รู้สึกดีใจมากๆ เลยล่ะ"
เมกุมิน: "หนวกหูค่ะ กะอีแค่ให้ทานข้าว จะมาทำระริกระรี้อะไรขนาดนั้นกันคะ!"
ระหว่างที่เมกุมินต่อล้อต่อเถียงกับยุนยุน ผมก็เดินเข้าไปยังห้องครัว

หลังจากนั้น ยุนยุนที่โดนให้กินเนื้อมังกรที่ไม่มีความอร่อยเลยซักนิด แถมด้วยน้ำชาฝีมืออควอที่ก็คือน้ำร้อนตามระเบียบนั้น เลยเข้าใจผิดไปว่าการที่มาเล่นที่บ้านแบบปุบปับนั้นเป็ฯการสร้างความรำคาญให้ ก็เลยร้องไห้ออกมาซะงั้น แล้ววันต่อมา
ผมก็พาอควอกับเมกุมินไปยังร้านอุปกรณ์เวทมนตร์ของวิส
คาซึมะ: "วิส บานิล อยู่มั้ย? พอดีมีธุระนิดหน่อยเลยแวะมา...."
ระหว่างที่พูดค้างอยู่ ประตูร้านอุปกรณ์เวทมนตร์ก็เปิดออก แล้วก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายดังขึ้น



(ข้ามบรรทัดแรก ไม่เต็มประโยค)
เมกุมิน: "ขี้โกงนะคะอควอ ชั้นเองก็อยากแก้แค้นให้ดัคเนสเหมือนกันนะ.....!"
พวกเราต่อล้อต่อเถียงกัน บานิลก็ถอนหายใจออกมาแล้วก็ไปยืนอยู่ข้างชุดตุ๊กตา
จากนั้นก็เปิดซิปด้านหลังของชุดตุ๊กตาออกเล็กน้อย แล้วก็กระซิบเข้าไปในนั้น
แล้วชุดตุ๊กตาที่ไม่น่าจะมีอะไรอยู่ข้างใน ก็ตัวขยายใหญ่ขึ้น---
(???): "ฮะ!?"
บานิลรูดซิปปิด แล้วชุดตุ๊กตาก็เด้งตัวขึ้นมา
อควอ: "Sacred Highness...."
(น่าจะ)คาซึมะ: "เฮ้ พอได้แล้วน่า เดี๋ยวข้างในมันก็หายไปอีกหรอก ดูสิ กลัวจนหัวหดหมดแล้ว"
ชุดตุ๊กตาตกใจกลัวอควอที่กำลังร่ายเวทออกมาอีกรอบ เลยไปหลบอยู่หลังชั้นวางสินค้า ก่อนจะโผล่หน้ามาทั้งตัวสั่น
ชุดตุ๊กตา: "ทะทะทะ ท่านบานิล แม่ผู้หญิงป่าเถื่อนผมฟ้านี่ หรือว่าจะ....!"
บานิล: "อืม อย่างที่เจ้าคิดไว้นั่นแหละ เป็นศัตรูคู่แค้นของพวกเรา....(ที่เหลืองงๆ ขอไม่แปลครับ)"



คาซึมะ: "งะ งั้นเหรอ เข้าใจแล้ว! เพราะงั้นขอร้องล่ะช่วยใจเย็นทีเถอะ เกิดอควอมาที่นี่แล้วจะทำไงกัน! จะว่าไปเธอพูดอะไรออกมารึเปล่า ฟังไม่เข้าใจมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว!"
ดัคเนสที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก็เอานิ้วชี้มาแนบริบฝีปากทำเสียง ชี่
คาซึมะ: "จริงอยู่ที่เป็นคนสวยแถมหื่นด้วย แต่ถ้าไม่มีผู้เสียหายออกมาประกาศตัวก็ถือว่ายังเป็นผู้บริสุทธิ์! ชั้นขอสัญญากับรุ่งสางที่จะมาถึงนี่เลย ว่าจะจัดการให้เรื่องนี้เป็นเรื่องระดับชาติ!"
แล้วผมที่เครื่องร้อนเต็มที่นั้น ก็ได้สังเกตสภาพร่างของดัคเนส
จริงอยู่ที่ว่าโป๊อยู่ แต่ข้างบนนั้นมีสวมชุดว่ายน้ำที่เหมือนบิกินี่เอาไว้
แล้วก็คลุมผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ทับไว้อีกที ส่วนที่มือนั้นก็มีผ้าขนหนูสำหรับขัดหลังอยู่
และไม่รู้ว่าเพราะรู้สึกถึงสายตาของผมรึเปล่า ดัคเนสเลยหน้าแดงไปถึงหู ออกท่าทางเขินอายอย่างหนัก ก่อนจะพูดออกมาด้วยเสียงเบาเหมือนเสียงยุงบิน
ดัคเนส: "....คิดว่า จะถูหลังให้น่ะ...."



(ข้ามบรรทัดแรกครับ ไม่เข้าใจ)
แล้วเพื่อนที่ว่ามันอะไรล่ะน่ะ ไปสนิทกันตอนไหนไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย
ดยุคที่ส่งสายตาเป็นมิตรไปให้กับอควอ ก็ดึงสติกลับมา หันไปหาวิสอีกครั้ง
ผิดไปจากดยุคที่สวมผ้าคลุม วิสในวันนี้ใส่ชุดหรูหราแบบเดียวกับวันก่อน
ดยุค: "ก็ไม่ใช่เรื่องที่ชั้นควรพูดหรอกนะ แต่ท่าทางแบบนั้นจะไหวเหรอ?"
วิส: "อาจจะดูน่าอาย แต่ยังไงนี่ก็คือชุดประลองของชั้นค่ะ...."
ดยุคพยักหน้าครั้งหนึ่งให้กับคำพูดของวิสที่มีท่าทีเขินอาย
ดยุค: "ถ้างั้นก็ต้องขออภัยด้วย ท่าทางชั้นจะดูถูกเกินไปหน่อยสินะ"
วิส: "ปะ เปล่าเลยค่ะ! อย่างชั้นเอง ก็พึ่งมีคุณคนแรกนี่แหละที่ทำให้ชั้นมาอยู่ในสภาพนี้ได้.....คือว่า พอดีไม่ค่อยชินเท่าไร ก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ"
วิสห่อไหล่จนทำให้ดูเหมือนตัวลีบลงเล็กน้อย ทางดยุคเองก็ได้แสดงท่าทางประหลาดใจออกมาให้เห็นแว่บนึง
ดยุค: "เข้าใจล่ะ ถ้าเป็นพวกนักผจญภัยที่มีฝีมือหน่อย ก็น่าจะได้รับผลจากคำพูดดูถูกดูแคลนบ้าง แต่ว่า....เธอน่ะชื่อเสียงโด่งดังมากล่ะนะ ถ้าได้ยินชื่อของแม่มดเยือกแข็ง นักผจญภัยทั่วไปที่รู้ว่าต้องมาดวลกับเธอคงกลัวหัวหดไปแล้วล่ะ...." (ผมดำน้ำมั่วๆ นะครับตรงนี้)



ที่เห็นนั้นเป็นตราประทับของกองกำลังราชาปีศาจ นางฟ้าตนนั้นคือนางฟ้าตกสวรรค์ ถ้างั้นตอนนี้ก็น่าจะเป็นสมุนของราชาปีศาจสินะ
อควอที่ไม่ยอมมากไปกว่านี้แล้วก็แสยะยิ้มออกมา ยื่นมือไปหาทางดยุคที่กำลังโกรธอยู่
อควอ: "งี่เง่าซะจริงนะ คิดว่าชั้นคนนี้เป็นใครกัน? นางฟ้าตกสวรรค์เอ๋ย จงยอมศิโรราบซะ! ชื่อของชั้นคืออควอ! ผู้มีผู้นับถือกว่า 20 ล้านคนทั่วประเทศ เป็นร่างเคารพบูชาของนิกายแอคซิส! หรือก็คือเทพธิดาอควอคนนั้นยังไงล่ะ!"
แล้วดยุคก็ลืมตาขึ้น.....!
ดยุค: "อะไรเนี่ย ก็แค่ผู้หญิงปัญญาอ่อนเองนี่นา...."
อควอ: "หยุดรอตรงนั้นเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
อควอที่กึ่งๆ จะร้องไห้เดินเข้าหา แล้วก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
อควอ: "จะว่าไปก็เจ้าเล่ห์จริงๆ นะ ที่ใช้เวทมนตร์สายศักดิ์สิทธิ์ได้ก็เพราะอย่างนี้เองสินะ! ทั้งๆ ที่ตกสวรรค์เพราะต่อต้านเทพเจ้าแท้ๆ แต่พอเข้าตาจนแล้วดันยืมสุดยอดพลังจากเหล่าเทพเจ้าแบบนี้นี่ไม่คิดว่ามันน่าละอายบ้างเหรอ!?"
ดยุค: "นะ หนวกหูน่า! พวกเราเหล่านางฟ้านั้นโดนพวกเทพต่างๆ นาๆ ใช้งานอย่างหนักหนาสาหัสนะ! เพราะงั้นค่าตอบแทนเล็กน้อยอย่างการได้ใช้พลังแบบเดียวกันนิดๆ หน่อยๆ มันก็ถูกแล้วนี่! ถ้าให้พูดละก็ มันก็เหมือนกับการเก็บเงินเดือนส่วนที่ไม่ได้รับซักทีนั่นแหละ! แถมส่วนใหญ่แล้วพวกแกเองก็คงไม่รู้หรอก ว่าพวกเทพธิดาน่ะไม่ว่าหน้าไหนๆ มันก็... "
พอพูดถึงตรงนั้น


ก็มีเท่านี้ครับ
จริงๆ มีภาคดัสท์เล่ม 2 ที่ออกวันเดียวกันด้วย เนื้อหาเน้นดัสท์กับยุนยุน แต่ภาพมันเรทเกือบทุกภาพ เลยไม่เอามาลงครับ ไปหากันเองนะครับ
(จริงๆ คือขี้เกียจ)

อีกเรื่องที่เกี่ยวข้องกันเล็กน้อย
ผลงานใหม่ของ อ.อาคัตสึกิ นัตสึเมะ ที่แต่งนิยายเรื่องนี้ ที่บอกไว้ในวิดีโอสัมภาษณ์ก่อนหน้วว่าจะมีผลงานใหม่
ตอนนี้ก็วางขายเล่มแรกไปแล้วครับ (วางขายไปต้นเดือนก่อน)
โดยใช้ชื่อว่า 戦闘員、派遣します (Sentō-in, haken shimasu แปลคร่าวๆ ว่า นักรบ ออกประจำการ) พร้อมสายคาดที่แปลประมาณว่า "เฮ้ เจ้าคนแต่ง จะมีแต่นางเอกจิตวิปริตรึไงเนี่ย? แถม ถ้าให้บ่นอีก ตัวเอกก็ยังเฮงซวยพอๆ กันอีก..."
เห็นรีวิวคร่าวๆ ว่าเมากาวพอๆ กันด้วย (หน้าปกเล่มแรกก็คล้ายกันซะ....)
โดยมีให้ดูรูปตัวละคร + ลองอ่านที่ http://sneakerbunko.jp/series/akatsuki2nd/ ครับ ลองอ่านไปนิดนึงแล้ว ฮาอยู่ แค่เรื่องย่อก็เสื่อมแล้ว

คลิปโปรโมท