สวัสดีค่ะ เรายืมขอเพื่อนมาตั้งกระทู้
เราคบกันแฟนมา 1 ปีกว่าๆ มันอาจเป็นเวลาไม่นานนะคะแต่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ทำอะไรหลายอย่างด้วยกันมากมาย
บอกตรงๆ ว่าเราอยู๋กับเขาแล้วสบายใจ มีความสุข แบบสบายใจไม่ีเคยเป็นมากก่อนจริงๆ เราเป็นผัหญิงที่ปิดตัวเองไม่ยอมมีแฟนจริงๆสักที
จนมาเจอเขาคนที่เราอยากเปิดใจ เขาเป็นแฟนคนแรกของเรา คบกันครอบครัวเราชอบเขาหมด บอกเขาเป็นคนดี รักษาเขาไว้ดีๆนะ
แต่แล้ว เราเองก็เผลอทำนิสัยแย่ๆใส่เขาบ้างบางที แต่ทุกครั้งที่เราทำเขายอม และเราก็ขอโทษเขาตลอดที่เราทำแบบนั้น
เราอาจงี่เง่า เราอาจไม่เข้าใจเขาบ้าง จนวันนึงทุกอย่างปกติ แต่ด้วยความที่เราเองอาจจะงี่เง่าไปชวนทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยจนทำให้คนรอบตัวเขา
บอกเราแย่ จนวันต่อมาเขาตัดสินใจบอกเลิกเรา เราทั้งยื้อ ทั้งขอร้อง บอกจะปรับปรุงตัว แต่แล้วเขาบอกโอเค
แต่คบกันต่อต้องปิดบังห้ามให้ใครรู้รวมถึงเพื่อนเขา เพราะเรื่องของเราทำให้คนอื่นเดือดร้อน ส่งผลกระทบต่องาน เราก็ยอมแต่เราก็อึดอัดบ้าง
ยื้อมา2 เดือนเ เราเริ่มป่วย เราเข้ารพ.ทุกวัน เริ่มร่างกายอ่อนแอเหมือนตรอมใจ เริ่มทำอะไรไม่ดีเคยคิดสั้น แต่ไม่ทำ เคยไม่กินข้าวนอนร้องไห้อย่างเดียว
ราเถียงกันจนเขามาบอกเลิกเราอีกในวันเกิดเราพอดี เราทรมานมากค่ะทำไมเขาไม่อยู่เป็นของขวัญให้เรา แต่เขาก็ยังคุยกับเราถามเราเป็นยังไง จนวันเกิดเขาเราไปหาเขาเอาเค้กไปให้อยากให้เขามีความสุขที่สุด ถึงวันเกิดเราเขาจะทำเราแทบตายแต่ไม่เป็นไรวันเกิดเขาเราทำให้ได้ พอเราไปเขาขอบคุณเรา ทั้งๆที่เราเลิกกันแล้วเขาทำเหมือนรักเรา เขาหอม เขากอด เขาดูแลเราดีมาก จนเราคิดว่าเราจะเสียผู้ชายที่ดีแบบนี้ไปไม่ได้ ที่เขาเปลี่ยนไปเพราะนิสัยเรา แต่สิ่งที่เราเจ็บคือเราเอาของไปให้เขาเพื่อนเขาถามของใคร เขาตอบไม่รู้ทั้งที่เขารู้ อันนี้เราเจ็บแต่ก็เข้าใจว่าเขาคงไม่อยากให้ใครรู้ พอเราคิดมากเรื่อยๆจนทำให้ร่างกายแย่ เข้ารพ.บ่อย
จนเขาคงทนสภาพเราไม่ไหว เขาเลยบอกเลิกว่าพอเถอะ รู้ไหมคะว่าเราแทบจะตาย ยิ่งป่วยอยู่แล้วตรอมใจอยู่แล้วยิ่งหนักขึ้น
เขารู้ แต่เราไม่รู้ว่าเขา รังเกียจเราไหมที่เราเป็นแบบนี้ เขาบอกไม่อยากเป็นต้นเหตุที่ทำเราเป็นแบบนี้
เขาเลือกที่จะไป เราเจ็บมากเลยค่ะ เราจะทำยังไง เรารักเขาจากใจเราทำให้เขาได้ทุกอย่าง
เรายังคิดอยู่นะคะ เลิกกันเขาเสียใจบ้างไหม ในขณะที่เราร้องไห้ เขาดูปกติ หรือเราเป็นตัวถ่วงในชีวิตเขาจริงๆ เราสับสนเราเสียใจมากๆ
เราควรจะทำยังไงดี เราอยากให้เขากลับมาได้ไหม เพราะตอนมีกันเรามีทั้งคู่ดูมีความสุขกันมากๆ
แต่เขาคงไม่กลับมาแล้วใช่ไหมคะ มันคงฝืนเขามากๆ
เลิกกับแฟนแล้วทรมาน ทรุดแทบตรอมใจตายทำยังไงดีค่ะ??
เราคบกันแฟนมา 1 ปีกว่าๆ มันอาจเป็นเวลาไม่นานนะคะแต่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ทำอะไรหลายอย่างด้วยกันมากมาย
บอกตรงๆ ว่าเราอยู๋กับเขาแล้วสบายใจ มีความสุข แบบสบายใจไม่ีเคยเป็นมากก่อนจริงๆ เราเป็นผัหญิงที่ปิดตัวเองไม่ยอมมีแฟนจริงๆสักที
จนมาเจอเขาคนที่เราอยากเปิดใจ เขาเป็นแฟนคนแรกของเรา คบกันครอบครัวเราชอบเขาหมด บอกเขาเป็นคนดี รักษาเขาไว้ดีๆนะ
แต่แล้ว เราเองก็เผลอทำนิสัยแย่ๆใส่เขาบ้างบางที แต่ทุกครั้งที่เราทำเขายอม และเราก็ขอโทษเขาตลอดที่เราทำแบบนั้น
เราอาจงี่เง่า เราอาจไม่เข้าใจเขาบ้าง จนวันนึงทุกอย่างปกติ แต่ด้วยความที่เราเองอาจจะงี่เง่าไปชวนทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยจนทำให้คนรอบตัวเขา
บอกเราแย่ จนวันต่อมาเขาตัดสินใจบอกเลิกเรา เราทั้งยื้อ ทั้งขอร้อง บอกจะปรับปรุงตัว แต่แล้วเขาบอกโอเค
แต่คบกันต่อต้องปิดบังห้ามให้ใครรู้รวมถึงเพื่อนเขา เพราะเรื่องของเราทำให้คนอื่นเดือดร้อน ส่งผลกระทบต่องาน เราก็ยอมแต่เราก็อึดอัดบ้าง
ยื้อมา2 เดือนเ เราเริ่มป่วย เราเข้ารพ.ทุกวัน เริ่มร่างกายอ่อนแอเหมือนตรอมใจ เริ่มทำอะไรไม่ดีเคยคิดสั้น แต่ไม่ทำ เคยไม่กินข้าวนอนร้องไห้อย่างเดียว
ราเถียงกันจนเขามาบอกเลิกเราอีกในวันเกิดเราพอดี เราทรมานมากค่ะทำไมเขาไม่อยู่เป็นของขวัญให้เรา แต่เขาก็ยังคุยกับเราถามเราเป็นยังไง จนวันเกิดเขาเราไปหาเขาเอาเค้กไปให้อยากให้เขามีความสุขที่สุด ถึงวันเกิดเราเขาจะทำเราแทบตายแต่ไม่เป็นไรวันเกิดเขาเราทำให้ได้ พอเราไปเขาขอบคุณเรา ทั้งๆที่เราเลิกกันแล้วเขาทำเหมือนรักเรา เขาหอม เขากอด เขาดูแลเราดีมาก จนเราคิดว่าเราจะเสียผู้ชายที่ดีแบบนี้ไปไม่ได้ ที่เขาเปลี่ยนไปเพราะนิสัยเรา แต่สิ่งที่เราเจ็บคือเราเอาของไปให้เขาเพื่อนเขาถามของใคร เขาตอบไม่รู้ทั้งที่เขารู้ อันนี้เราเจ็บแต่ก็เข้าใจว่าเขาคงไม่อยากให้ใครรู้ พอเราคิดมากเรื่อยๆจนทำให้ร่างกายแย่ เข้ารพ.บ่อย
จนเขาคงทนสภาพเราไม่ไหว เขาเลยบอกเลิกว่าพอเถอะ รู้ไหมคะว่าเราแทบจะตาย ยิ่งป่วยอยู่แล้วตรอมใจอยู่แล้วยิ่งหนักขึ้น
เขารู้ แต่เราไม่รู้ว่าเขา รังเกียจเราไหมที่เราเป็นแบบนี้ เขาบอกไม่อยากเป็นต้นเหตุที่ทำเราเป็นแบบนี้
เขาเลือกที่จะไป เราเจ็บมากเลยค่ะ เราจะทำยังไง เรารักเขาจากใจเราทำให้เขาได้ทุกอย่าง
เรายังคิดอยู่นะคะ เลิกกันเขาเสียใจบ้างไหม ในขณะที่เราร้องไห้ เขาดูปกติ หรือเราเป็นตัวถ่วงในชีวิตเขาจริงๆ เราสับสนเราเสียใจมากๆ
เราควรจะทำยังไงดี เราอยากให้เขากลับมาได้ไหม เพราะตอนมีกันเรามีทั้งคู่ดูมีความสุขกันมากๆ
แต่เขาคงไม่กลับมาแล้วใช่ไหมคะ มันคงฝืนเขามากๆ