สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กมหาลัยฝึกงานใกล้จะจบแล้วเรานึกมองย้อนกลับไปในช่วงชีวิตที่ผ่านมาแล้วรู้สึกว่าทำไมเราเกิดมาไม่มีพร้อมแบบคนอื่นพ่อกับแม่แท้ๆของเราแยกทางกันพ่อแท้ๆเสียชีวิตไปตั้งแต่เราแรกเกิดทุกวันนี้เราอยู่กับน้องสาวแท้ๆของแม่เราซึ่งเค้าเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เรายังแบเบาะส่วนพ่อคนปัจจุบันของเราก็ดีกับเรามากรักเราเสมือนลูกแท้ๆสมัยก่อนเราป่วยบ่อยเค้าพาเราไปหาหมอแทบจะทุกอาทิตย์เมื่อก่อนบ้านเราก็พอจะมีเงินอยู่บ้างจึงสามารถส่งเราเรียนพิเศษและโรงเรียนเอกชนจนถึงจบม.6 สมัยนั้นตอนอยู่ ม.6 เราได้เงินไปวันละ40บาทในขณะที่เพื่อนคนอื่นได้ไปวันละ100บาทแทบทุกคนมันแทบไม่พอนะ40บาทอะแต่เราก็อยู่มาได้จนจบสมัยนั้นเราอยากได้โทรศัพท์ทางบ้านเราก็ไม่ให้ ไม่ซื้อให้+ไม่ให้ใช้ คือไม่เข้าใจอะว่าทำไมคนอื่นใช้ได้แต่ทางบ้านเราต้องไม่ให้ใช้แต่กับน้องเรา(ลูกแท้ๆของแม่เรา)ตอนนี้เรียน ม.1 เค้าดันซื้อให้เราก็แอบคิดนะสงสัยเราคงไม่ใช่ลูกแท้ๆของเค้าเค้าจึงไม่ซื้อให้ พอเราเริ่มเข้ามหาลัยปี1 เราเรียนใกล้บ้านเพราะเค้าไม่อยากให้ไปเรียนที่ กทม เค้าบอกว่าเสียค่าใช้จ่ายเยอะเค้าไม่ซื้อโทรศัพท์ให้นะเงินก็ให้ไปแค่วันละ80บาทค่ารถโดยสารไปกลับก็40บาทแล้วอะเราดิ้นรนเก็บเงินซื้อโทรศัพท์เครื่องแรกเองสมัยนั้นเป็นแบบปุ่มกดก็หรูสุดแล้วจนปี3เราถึงมีไอโฟนใช้เพราะดิ้นรนหามาด้วยตัวเองเพราะมีคนขายต่อมือ2ราคาถูกเลยซื้อมาใช้ตอนนั้นเป็นไอโฟน4เราดิ้นรนเองทุกอย่างอะกู้ กยศ เลยมีเงินใช้เดือนละ2200ซึ่งตอนนั้นทีปัญหากับแม่ แม่ไม่ให้ใช้เงิน กยศ แล้วแม่บอกว่าถ้าจะใช้เงิน กยศ ก็จะไม่ให้เงินไปมหาลัยหลังจากนั้นเราก็ใช้แต่เงิน2200โดยที่แม่ได้ให้เงินเราใช้อีกเลยเราแอบน้อยใจชะตาชีวิตนะทำไมคนอื่นเค้ามีเงินไปแบบพอใช้ลองมองย้อนดูตอนนี้น้องชายเราเรียน รร.เอกชนชื่อดังค่าเทอมเทอมละ3หมื่นเค้าจ่ายให้ได้แต่กับค่าเทอมเรา7000เค้าให้เรากู้พอเริ่มมามีแฟนค่อยสบายแฟนไปรับมาส่งตลอดค่อยช่วยทุกทางจนกระทั่งเราฝึกงานเราจำเป็นต้องใช้notebookเราก็ดิ้นรนผ่อนเองและแฟนก็ช่วยดีที่เราฝึกงานใกล้บ้านเลยไม่ลำบาคเรื่องที่พักช่วงชีวิตเราที่ผ่านมาขัดสนเรื่องเงินทองตลอดอยากได้อะไรต้องดิ้นรนหาด้วยตัวเองไม่มีที่ทางบ้านจะยื่นให้ต่างกับน้องไม่ต้องขออะไรก็ได้เสมอเราน้อยใจชีวิตนะบางทีทำไมต้องเป็นอย่างนี้เราไม่เคยมีความสุขเลย ยังดีที่พ่อเราก็ให้เงินบ้างสมัย ม.ปลายเราได้เงินไม่พอเราไม่กล้าขอเพิ่มบางทีเราแอบขโมยพ่อก็มีนะ นึกแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้เราคิดว่าอยากฝึกงานให้เสร็จเร็วๆหางานทำให้มั่นคงชีวิตเราคงจะดีกว่านี้