การเดินทางแต่ละครั้งผมจะไม่รีบมากครับไม่มีแบบแผนที่ชัดเจนปล่อยไปตามเวลา สถานการณ์ และเพื่อนนักท่องเที่ยวด้วยกัน แต่ผมก็หาข้อมูลการเดินทางไว้ก่อนนะ เช่น จากเมือง Dharamsala ไปยัง Golden Temple ณ เมือง Amritsar มีข้อมูลว่า 6 ชั่วโมง ไปขึ้นรถที่สถานีรถ บขส. แค่นั้นครับที่เหลือก็ใช้วาทศิลป์กับยิ้มสยาม เดิมทีกะว่าจะอยู่แค่ 3 วัน กลับอยู่แค่สองวัน แล้วไปที่อื่นต่อ หรือไม่เจอเพื่อนนักท่องเที่ยวด้วยกันชวนไป เราก็ไปครับ ไม่ได้ยึดติดกับแผนถือว่ามาเที่ยว มาผ่อนคลาย บางทีนอนคุยกับเพื่อนใหม่เป็นครึ่งวันไม่ทำอะไรเลยก็มี ตกบ่ายจิบชาเย็นกินข้าว นอน ก็ถือว่าพักผ่อนครับ ลองไปเรื่อยๆดูมันก็สนุกดี ผมเริ่มมีความคิดแบบนี้ตอนไปเที่ยวครั้งแรกแล้วเลือกนอน HOSTEL พื้นที่ส่วนกลางของ HOSTEL เป็นจุดที่น่าสนใจอย่างยิ่ง คุณจะได้พบกับเพื่อนๆที่หลากหลาย หลายความคิดบางครั้งบางคนพูดมาทำให้เราอึ้ง ทึ่ง ก็มี
ถ้าท่านจะเข้ามาอ่านเรื่องเลี้ยวซ้าย ขวา รอรถจุดนั้น จุดนี้ ข้ามไปได้เลยครับ มีนะแต่น้อยมาก ผมมีแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง กับบางเรื่องที่พอช่วยได้ เท่านั้น
เริ่มต้น PHUKET ไข่มุขแห่งอันดามัน
เพื่อนจากต่างประเทศถามผมว่า นี่คือสยามบิน นานาชาติใช่ไหม ทำไมมันเหมือนหมอชิดที่ไอนั่งรถไป บุรีรัมย์จัง
ผมก็ตอบเต็มปากเต็มคำ อ่านสิอ่าน มันอ่านว่าอะไร ก็แบบนั้นแหล่ะ ยูก็รู้ที่นี่ที่ไหน ? 5555 ++ แล้วเราก็ขำพร้อมกัน
เวลาในการขึ้นเครื่องเพื่อจะเดินทางไปเมืองแขก คือวันที่ 7 พฤศจิกายน 2561 เวลา 02.05 น. ณ สนามบินสุวรรณภูมิ ตอนนี้เวลา 23.25 น. เครื่องบินจากภูเก็ต โดยสายการบิน ที่ได้ชื่อว่า บูทีค แอร์ไลด์ ของเจ้าพ่อโรงพยาบาลเอกชนรายใหญ่ ออกจากสนามบินนานาชาติ ภูเก็ตก็แตะพื้นที่ สุวรรณภูมิ สภาพครบ 32 แต่ เมื่อได้เดินมาถึงที่เค้าเตอร์เช็คอิน ที่ชั้น 4 ก็เจอแถวที่ยาวมากกกกก อารายกานน อาบังไปไหน กลับบ้านนิ ทำไมกระเป๋าใบเท่าบ้านเลย ทำไมแบกทีวีไปด้วยอ่ะ แล้วยังจะทะเลาะกับเจ้าหน้าที่เค้าเตอร์อีกทำไม คุยกันดีๆ โยนของใส่กันทำไม จะไม่จ่ายส่วนต่างที่น้ำหนักเกิน รู้ทั้งรู้ว่าเกิน ยังไม่จ่าย, 20 กก. +- 5 ก็ฟรีแล้วนะ ยังมีแบกขึ้นเครื่องอีก ไม่น้อยกว่า 10 ก.ก. เอ่อมันคือบททดสอบแรกเริ่มหรอเนี่ยะ ดีจัง นี่ก็ผ่านไป ครึ่งชั่วโมงแล้ว ขยับแค่ 2 คนเอง กำกำกำ กะว่ามากินข้าว ที่สนามบินกันหิวบนเครื่องสักหน่อย ไม่ทันแน่ๆ 50 นาทีผ่านไป ต๊ะ ต่อน ย้อนนนนนน ไปจร้า
เบรก ABS ครั้งดังเอี๊ยยยยยยกกก หลังจากที่วิ่งได้ 100 เมตร ก็ตรงที่ตรวจ X-RAY ก่อนเข้าไปถึงด่าน ตม. อึ่มหืมมมม ยาวดีแท้ มีแต่ยาวๆ ทั้งนั้น กลุ่มอาแป๊ะ อาม่า แม่นางหงค์เอ๋อ ซุนหงอคง รวมทั้ง ตงฝางปู้ป้าย บูรพาไม่แพ้ แบกหมอนรองคอ (เป็นไทรอยด์ ?) เดินตามธงสีฟ้า ราคาถูก ห้อยหมีสีขาว(หมอง) จ่อคิวเพื่อเข้าตรวจ และจิบชาไปพรางๆ ผมมาเจอทัวร์จากประเทศแพนด้า ขอบตาดำ กลับบ้านพอดีเป๊ะ !! โอ้โห ต๊ะ ต่อน ย้อนนนนน อีก 40 นาที กว่าจะถึงที่ขึ้นเครื่องได้
วันนี้ตรูก้าวขาซ้ายหรือขวาก่อนออกจากบ้านกันแน่ เดี๋ยวคราวหน้าคงต้องกระโดดขาคู่ก่อนออกจากบ้าน ไม่ก้าวซ้ายหรือขวาโดยเด็ดขาด หลาบเลยคราวนี้ ก่อนขึ้นเครื่องเจ้าหน้าที่ตรวจค้นอีกครั้ง ไม้กายะสิทธิส่งเสียง ปี๊ด ปี๊ด สะแกน + ค้นกระเป๋าก่อนที่จะให้เข้าตัวเครื่องบิน ถ้าไม่ตรวจผมคงไม่ทัน ถึงกระนั้นพี่แขกยังมีของต้องห้ามอีกเยอะเลย
การติดต่อสื่อสาร ผมใช้ซิม ตัวเขียว ซื้อจากบ้านเราไปครับ สัญญาณดีครับชัดเจน เน็ต 3G , 4G ใช้ ดีในตัวเมืองใหญ่ๆ
กรุงเทพ - KOLKATA
7 พฤศจิกายน 04.30 ต.ม. อินเดีย ณ สนามบิน
ความสนุกบนสายการบินแขกคือ ความมันส์ ในการเสียงกดเรียกพนักงานดังกระหึ่มเป็นจังหวะเหมือนกลองสะบัดชัยส่งจังหวะให้ชาวบ้านออกมาฟ้อนรำ แต่จะขับเคลื่อนด้วยระบบ Dolby Digital Surround EX โว้ววววว มันส์ดีจังเครื่องยังไม่ออกจากเขตน่านฟ้าสยามประเทศเลย หน้า-หลังซ้าย-ขวา โรงหนัง 5 ดาวยังอาย ใจเย็นๆ ครับลูกเพ่ ใจเย็นๆ ได้ทุกคนแหล่ะครับลูกเพ่ คือไม่ใช่อะไร ขอน้ำฟรีเขามีแจกน้ำฟรี หลายๆที่ในอินเดียแม้แต่บนท้องถนนก็ยังมีจุดที่ให้บริการน้ำดื่มฟรี หรือนี่จะเป็นธรรมเนียมปฏิบัติกันก็ได้ น้ำฟรี เพื่อนผมบอกว่า ห้ามดื่มน้ำจากที่อื่นนอกจากขวดที่ซื้อเท่านั้น เพราะธาตุในร่างกายยังไม่แข็งพอ กรุณาอย่าลองของ
เครื่องก็จะลงแตะพื้นแล้วอากาศภายในอาคารสนามบินเมือง KOLKATA เย็นดีครับ Netaji Subhas Chandra Bose International Airport (CCU ) at KOKLATA CITY ผมชอบสนามบินนี้จัง สวยดี มีอักษรอะไรไม่รู้เขียนไว้ด้านบน เป็นการตกแต่ง ทั้งลำมีผมคนเดียวครับ ที่ต้องประจันหน้ากับเจ้าหน้าที่ ตม. ช่องของ E – VISA ผิดคาดบริการดี เจ้าหน้าที่ถามว่าคุณได้กรอก เอกสารเข้าเมืองหรือยัง ผมก็ยัง ยักก็กรอกซะพ่อหนุ่มเหลือน้อย ไม่ขอดูอะไรเลยนอกจากเอกสาร E-VISA แล้วก็ผ่านเลยไป ประทับตรา ถ่ายรูป,บอกลาเจ้าหน้าที่ แล้วไปรับกระเป๋า ผมไม่ออกจากอาคารนะครับเพราะยังต้องเดินทางต่ออีก แต่ต้องรอนานนิด CCU ที่เมืองนี้เงียบดี มีที่ให้เลือกนอนได้ สะดวกสะอาด แต่ของกินหายากนิด และแทบจะไม่มีเนื้อสัตว์ ส่วนใหญ่คนที่มารอเครื่องจะมีผ้ามาด้วยเมืองอินเดีย เมืองผ้าอยู่แล้วแล้วเขาก็จะเอามารองเพื่อปูนอน ความคิดดี เราเอาบ้าง ผ้าขาวม้าไหม ที่แม่ทอเองกับมือ แม่ให้พ่อเอาไว้ใช้ตั่งแต่นามนม ผมขอพ่อมาอีกทีเพื่อให้อุ่นใจเวลาเดินทาง ทุกครั้งผมจะพกไปด้วยทุกที่ และมันก็ช่วยให้ผมทำอะไรง่ายขึ้นอีกเยอะเลย ผมปูนอนเหมือนคนข้างๆโดยกระเป๋าใบเล็กเอาหนุนหัวส่วนใบใหญ่ เอาเข้ามุม แต่ไม่ต้องกลัวหรอกครับว่าจะหาย เพราะหลายๆคนยังวางไว้ในรถเข็นเลย คนไม่เยอะ และผู้ที่จะเข้ามาในสนามบินได้ ต้องมีตั๋วโดยสารเทานั้น ถ้าไม่มีหมดสิทธิ์ครับ ไม่เหมือนบ้านเรา และหน้าตาผู้คุมทางเข้าหน้ากลัวมากกก ถือปืนด้ามยาวด้วย
การหลอกขายสินค้าในเมืองนี้ตรง DUTY FREE ขาเข้า คือเข้าใจนะครับว่าน้องคนขายอยากขายของก็มีน้ำหอมลดราคา 50% แต่มีขนาด 125 ML. ผมบอกว่าผมไม่มีกระเป๋าโหลดไต้ท่องเครื่อง สามารถถือไปได้หรอ น้องตอบ CAN CAN แล้วโยกหัว 1 ที ถามอีก แน่ใจนะ น้องเดินไปถามหัวหน้าเป็นภาษาถิ่น แล้วสีหน้าน้องก็เปลี่ยนไป แต่ยังกลับมายืนยัน ว่า CAN ผมก็บอกว่า ขอคุยกับหัวหน้าหน่อย อยากถามว่ามันได้จริงหรือ ถ้าไม่ได้จะทำอย่างไร (ในใจไม่อยากเสี่ยง) สุดท้ายผมก็ไม่ได้ซื้อหรอครับ ขากลับมั่นใจกว่า แต่บ้านเราได้นะครับถ้าไม่เอาออกจากถุงของ DUTY FREE แต่บ้านเขาผมไม่มั่นใจ เลยไม่เสี่ยงครับ ต่อเครื่องได้ถึงแม้ว่าคุณจะหิ้วสุรามาเป็นลิตรก็ตาม
7 พฤศจิกายน 09.30 ต่อเครื่องอีกครั้งไปยังเมือง DELHI, บินในประเทศ
เหตุการณ์บนเครื่องเป็นไปด้วยดี เครื่องกำลังจะถอยออกจากงวง แต่มีประกาศเจ้าหน้าที่ว่าขอความช่วยเหลือ ว่ามีผู้ป่วยมีใครเป็นหมอบ้างเราต้องความช่วยเหลือ เอ๋า เอาสิ รอไปสิ ยายแกเมากลิ่นน้ำหอมไหม หรือกลิ่นเต่า แกจะอวก ท้องใส้ปั่นป่วนหรือยาย หน้าซีดมากๆ ก็ยังดีครับมีหมอผู้หญิงขึ้นเครื่องมาด้วยและก็ได้ช่วยเหลือไว้ ผมว่าจะหยิบยาลมตราเด็กในพานทองปลอมผสมน้ำอุ่นให้แกหน่อย อิอิ 😂 หรือไม่ก็ยาหม่องทาท้องแก 😜 อิอิ กลัวแกปล่อยสิ่งที่แกกินเข้ามาออกทางเดิม ^_^ เลยไม่ช่วย ประมาณ 30 นาทีเครื่องช้าออกไป ผมไมได้สั่งอาหารล่วงหน้าเพราะคิดว่าจะกินที่สนามบิน แต่อย่างว่าสนามบิน ที่ KOKLATA หาชองกินยากได้แซนวิชใส้ผักมากับกาแฟ มันไม่อยู่ท้องครับ เรามันคนกินเช้าเป็นมื้อหลักเนาะ พอพนักงานต้อนรับบนเครื่องมาเปิดมาม่าเท น้ำร้อนให้คนแถวหน้า เท่านั่นแหล่ะครับ ท้องนี้ร้องดังมากเลยสั่งไป 1 ถ้วย บะหมี่กึ่งสำเร็จ รส มะเขือเทศ 5555 + ทีแรกก็ถามเรานะ ว่า เวเจตหรือนอนเวเจต พอเราบอกนอนเวจเจท บอกว่าไม่มี แล้วจะถามพี่ทำอะไรจ๊ะน้องสาว จัดมาเลย บะหมี่กึ่งสำเร็จ รส มะเขือเทศ 200 IRN คุ้มไหม ? คุ้มครับ แซบมากกก อาหร่อยเหาะเลย ไม่ได้ถ่ายมา ขอโทษที กินพร้อมกับชมวิววิวภูเขาหิมาลัย ใกลๆโน้นนนนน (นั่งฝั่งขวาขาไป)
7 พฤศจิกายน 13.50 ผมลงที่ TERMINAL 1
TERMINAL 1 เป็นที่ตั้งของสายการบินต้นทุนต่ำ ในประเทศ-ต่างประเทศ แต่ถ้า AIR INDIA กับ JET AIRWAY จะลง TERMINAL 3 ผมรอกระเป๋า 40 นาที นานไปนะจ๊ะแต่เราไม่รีบ เที่ยวที่ผมมามีหัวสีทองซะ 20 – 30 % ได้กระเป๋าก็หาทางออก แล้วเดินทางไปในเมืองหลายคนแนะนำว่าต้องไปกับรถไฟ METRO ครับ แต่สถานที่มันอยู่ที่ TERMINAL 3 ใครลง TERMINAL 3 ก็สบายหน่อยมีป้ายบอกชัดเจน ออกจากประตูสนามบินไปก็ใช่เลย
แนะนำครับ :
หากลง TERMINAL 1 เดินไปประตูขวาสุด ออกไปนอกครับ เดินเรียบอาคารไปยังมุมตึกนิดเดียว จะมีโต๊ะเขียนไว้ว่าไป METRO Aerocity ชื่อเต็มสถานี Delhi Aerocity Metro Station
หรือ จะไปต่อเครื่องที่ TERMINAL 3 เลือกได้ครับว่าจะไปไหน ? คนเยอะก็เบียดคนน้อยก็ได้นั่งแต่เขามี คอก ครับ คอกไว้เก็บกระเป๋าใบใหญ่ ราคา 30 IRN ต่อเที่ยว ถามคนแถวนั้นได้ครับ บอก Aero เข้าเข้าใจ รถจอดใต้สะพานวนรถขึ้นสะนามบิน
ตั๋ว รถไฟฟ้าหรือ METRO การซื้อ
- แบบเหรียญบอกสถานี > จ่ายตัง > ได้เหรียญ > GO
- แบบบัตร > เริ่มที่ 200 IRN ได้เงินมา 100 IRN ประกันบัตร 100 IRN เติมทีละ 200 IRN จบ
หาเดินทางต่อไปอีก CITY LINE หาบัตรไมทำงาน ให้ไปติดต่อเจ้าหน้าที่ครับ ไม่แน่ใจเรื่องการเชื่อมต่อมาสาย CITY LINE ผมแตะบัตรเพื่อเดินทางต่อไปสายสีเหลือง เข้าใช้งานไม่ได้ เลยไปที่ตู้เติมเงินตรวจแล้วมีเงินเหลือ เลยบอกเจ้าหน้าที่ว่า ใช้ไม่ได้ แล้วเจ้าหน้าที่ก็ทำให้ แล้วก็ใช้ได้ครับ น่าจะต้องทำการเชื่อมบัตร เดานะครับ
จะเล่าให้อ่านครับ เจ้าหน้าที่ที่ผมซื้อบัตรโดยสาร รถไป METRO ผมบอกว่าจะขอซื้อการ์ด ผมพูดว่า CARD การ์ด คาร์ด คะราด กราด หลายรอบ เจ้าหน้าที่ฝังไม่เข้าใจ คนต่อแถวก็มาก คนรอแซงก็จะแซง สายตาทุกสายตาจองมาที่เรา ผมตัดสินใจใช้ สำเนียงใหม่และภาษาใหม่เลย จัดภาษาแม่เลย แคน ไอ แฮฟ อะ นิว การ์ด ได้ บ่ พ่อใหญ่ ? OK OK 200 INS โอ้ยยยยยย คนบ้านเดียวกันกะบอบอกเนาะให้ข่อยเว่าอยู่ได้ หึยยยยย!! ข่อยนี้เว่าภาษาอังกฤษ ซะแน่นคอเลย หึยยยย งึด !!
และสิ่งที่ท่าจะพบเจอคือไม่ต้องห่วงเรื่องการแย่งเข้าไปในขบวนรถ หรือเรื่องออกจากขบวนรถ มีได้เสียแน่นอน ไม่ต้องเดินเดี๋ยวเพื่อนข้างหลังผลักเองครับ ผมถูกทำอนาจาร มาแล้วเกือบไม่เสียตัว เอ้ยเสียตัว บนรถไฟมาแล้ว ผู้หญิงเดินหาตู้ผู้หญิงเลยนะครับ ปลอดภัยถ้าอยากเสีย..ง ก็คงต้องลอง 555+
ปลายทางสถานี DELHI เอ๊ะเหมือนสถานีร้าง
[CR] อินเดีย ไปเรื่อยๆ เหมือนรถขายโอ่ง
การเดินทางแต่ละครั้งผมจะไม่รีบมากครับไม่มีแบบแผนที่ชัดเจนปล่อยไปตามเวลา สถานการณ์ และเพื่อนนักท่องเที่ยวด้วยกัน แต่ผมก็หาข้อมูลการเดินทางไว้ก่อนนะ เช่น จากเมือง Dharamsala ไปยัง Golden Temple ณ เมือง Amritsar มีข้อมูลว่า 6 ชั่วโมง ไปขึ้นรถที่สถานีรถ บขส. แค่นั้นครับที่เหลือก็ใช้วาทศิลป์กับยิ้มสยาม เดิมทีกะว่าจะอยู่แค่ 3 วัน กลับอยู่แค่สองวัน แล้วไปที่อื่นต่อ หรือไม่เจอเพื่อนนักท่องเที่ยวด้วยกันชวนไป เราก็ไปครับ ไม่ได้ยึดติดกับแผนถือว่ามาเที่ยว มาผ่อนคลาย บางทีนอนคุยกับเพื่อนใหม่เป็นครึ่งวันไม่ทำอะไรเลยก็มี ตกบ่ายจิบชาเย็นกินข้าว นอน ก็ถือว่าพักผ่อนครับ ลองไปเรื่อยๆดูมันก็สนุกดี ผมเริ่มมีความคิดแบบนี้ตอนไปเที่ยวครั้งแรกแล้วเลือกนอน HOSTEL พื้นที่ส่วนกลางของ HOSTEL เป็นจุดที่น่าสนใจอย่างยิ่ง คุณจะได้พบกับเพื่อนๆที่หลากหลาย หลายความคิดบางครั้งบางคนพูดมาทำให้เราอึ้ง ทึ่ง ก็มี
ถ้าท่านจะเข้ามาอ่านเรื่องเลี้ยวซ้าย ขวา รอรถจุดนั้น จุดนี้ ข้ามไปได้เลยครับ มีนะแต่น้อยมาก ผมมีแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง กับบางเรื่องที่พอช่วยได้ เท่านั้น
เริ่มต้น PHUKET ไข่มุขแห่งอันดามัน
เพื่อนจากต่างประเทศถามผมว่า นี่คือสยามบิน นานาชาติใช่ไหม ทำไมมันเหมือนหมอชิดที่ไอนั่งรถไป บุรีรัมย์จัง
ผมก็ตอบเต็มปากเต็มคำ อ่านสิอ่าน มันอ่านว่าอะไร ก็แบบนั้นแหล่ะ ยูก็รู้ที่นี่ที่ไหน ? 5555 ++ แล้วเราก็ขำพร้อมกัน
เวลาในการขึ้นเครื่องเพื่อจะเดินทางไปเมืองแขก คือวันที่ 7 พฤศจิกายน 2561 เวลา 02.05 น. ณ สนามบินสุวรรณภูมิ ตอนนี้เวลา 23.25 น. เครื่องบินจากภูเก็ต โดยสายการบิน ที่ได้ชื่อว่า บูทีค แอร์ไลด์ ของเจ้าพ่อโรงพยาบาลเอกชนรายใหญ่ ออกจากสนามบินนานาชาติ ภูเก็ตก็แตะพื้นที่ สุวรรณภูมิ สภาพครบ 32 แต่ เมื่อได้เดินมาถึงที่เค้าเตอร์เช็คอิน ที่ชั้น 4 ก็เจอแถวที่ยาวมากกกกก อารายกานน อาบังไปไหน กลับบ้านนิ ทำไมกระเป๋าใบเท่าบ้านเลย ทำไมแบกทีวีไปด้วยอ่ะ แล้วยังจะทะเลาะกับเจ้าหน้าที่เค้าเตอร์อีกทำไม คุยกันดีๆ โยนของใส่กันทำไม จะไม่จ่ายส่วนต่างที่น้ำหนักเกิน รู้ทั้งรู้ว่าเกิน ยังไม่จ่าย, 20 กก. +- 5 ก็ฟรีแล้วนะ ยังมีแบกขึ้นเครื่องอีก ไม่น้อยกว่า 10 ก.ก. เอ่อมันคือบททดสอบแรกเริ่มหรอเนี่ยะ ดีจัง นี่ก็ผ่านไป ครึ่งชั่วโมงแล้ว ขยับแค่ 2 คนเอง กำกำกำ กะว่ามากินข้าว ที่สนามบินกันหิวบนเครื่องสักหน่อย ไม่ทันแน่ๆ 50 นาทีผ่านไป ต๊ะ ต่อน ย้อนนนนนน ไปจร้า
เบรก ABS ครั้งดังเอี๊ยยยยยยกกก หลังจากที่วิ่งได้ 100 เมตร ก็ตรงที่ตรวจ X-RAY ก่อนเข้าไปถึงด่าน ตม. อึ่มหืมมมม ยาวดีแท้ มีแต่ยาวๆ ทั้งนั้น กลุ่มอาแป๊ะ อาม่า แม่นางหงค์เอ๋อ ซุนหงอคง รวมทั้ง ตงฝางปู้ป้าย บูรพาไม่แพ้ แบกหมอนรองคอ (เป็นไทรอยด์ ?) เดินตามธงสีฟ้า ราคาถูก ห้อยหมีสีขาว(หมอง) จ่อคิวเพื่อเข้าตรวจ และจิบชาไปพรางๆ ผมมาเจอทัวร์จากประเทศแพนด้า ขอบตาดำ กลับบ้านพอดีเป๊ะ !! โอ้โห ต๊ะ ต่อน ย้อนนนนน อีก 40 นาที กว่าจะถึงที่ขึ้นเครื่องได้
วันนี้ตรูก้าวขาซ้ายหรือขวาก่อนออกจากบ้านกันแน่ เดี๋ยวคราวหน้าคงต้องกระโดดขาคู่ก่อนออกจากบ้าน ไม่ก้าวซ้ายหรือขวาโดยเด็ดขาด หลาบเลยคราวนี้ ก่อนขึ้นเครื่องเจ้าหน้าที่ตรวจค้นอีกครั้ง ไม้กายะสิทธิส่งเสียง ปี๊ด ปี๊ด สะแกน + ค้นกระเป๋าก่อนที่จะให้เข้าตัวเครื่องบิน ถ้าไม่ตรวจผมคงไม่ทัน ถึงกระนั้นพี่แขกยังมีของต้องห้ามอีกเยอะเลย
การติดต่อสื่อสาร ผมใช้ซิม ตัวเขียว ซื้อจากบ้านเราไปครับ สัญญาณดีครับชัดเจน เน็ต 3G , 4G ใช้ ดีในตัวเมืองใหญ่ๆ
กรุงเทพ - KOLKATA
7 พฤศจิกายน 04.30 ต.ม. อินเดีย ณ สนามบิน
ความสนุกบนสายการบินแขกคือ ความมันส์ ในการเสียงกดเรียกพนักงานดังกระหึ่มเป็นจังหวะเหมือนกลองสะบัดชัยส่งจังหวะให้ชาวบ้านออกมาฟ้อนรำ แต่จะขับเคลื่อนด้วยระบบ Dolby Digital Surround EX โว้ววววว มันส์ดีจังเครื่องยังไม่ออกจากเขตน่านฟ้าสยามประเทศเลย หน้า-หลังซ้าย-ขวา โรงหนัง 5 ดาวยังอาย ใจเย็นๆ ครับลูกเพ่ ใจเย็นๆ ได้ทุกคนแหล่ะครับลูกเพ่ คือไม่ใช่อะไร ขอน้ำฟรีเขามีแจกน้ำฟรี หลายๆที่ในอินเดียแม้แต่บนท้องถนนก็ยังมีจุดที่ให้บริการน้ำดื่มฟรี หรือนี่จะเป็นธรรมเนียมปฏิบัติกันก็ได้ น้ำฟรี เพื่อนผมบอกว่า ห้ามดื่มน้ำจากที่อื่นนอกจากขวดที่ซื้อเท่านั้น เพราะธาตุในร่างกายยังไม่แข็งพอ กรุณาอย่าลองของ
เครื่องก็จะลงแตะพื้นแล้วอากาศภายในอาคารสนามบินเมือง KOLKATA เย็นดีครับ Netaji Subhas Chandra Bose International Airport (CCU ) at KOKLATA CITY ผมชอบสนามบินนี้จัง สวยดี มีอักษรอะไรไม่รู้เขียนไว้ด้านบน เป็นการตกแต่ง ทั้งลำมีผมคนเดียวครับ ที่ต้องประจันหน้ากับเจ้าหน้าที่ ตม. ช่องของ E – VISA ผิดคาดบริการดี เจ้าหน้าที่ถามว่าคุณได้กรอก เอกสารเข้าเมืองหรือยัง ผมก็ยัง ยักก็กรอกซะพ่อหนุ่มเหลือน้อย ไม่ขอดูอะไรเลยนอกจากเอกสาร E-VISA แล้วก็ผ่านเลยไป ประทับตรา ถ่ายรูป,บอกลาเจ้าหน้าที่ แล้วไปรับกระเป๋า ผมไม่ออกจากอาคารนะครับเพราะยังต้องเดินทางต่ออีก แต่ต้องรอนานนิด CCU ที่เมืองนี้เงียบดี มีที่ให้เลือกนอนได้ สะดวกสะอาด แต่ของกินหายากนิด และแทบจะไม่มีเนื้อสัตว์ ส่วนใหญ่คนที่มารอเครื่องจะมีผ้ามาด้วยเมืองอินเดีย เมืองผ้าอยู่แล้วแล้วเขาก็จะเอามารองเพื่อปูนอน ความคิดดี เราเอาบ้าง ผ้าขาวม้าไหม ที่แม่ทอเองกับมือ แม่ให้พ่อเอาไว้ใช้ตั่งแต่นามนม ผมขอพ่อมาอีกทีเพื่อให้อุ่นใจเวลาเดินทาง ทุกครั้งผมจะพกไปด้วยทุกที่ และมันก็ช่วยให้ผมทำอะไรง่ายขึ้นอีกเยอะเลย ผมปูนอนเหมือนคนข้างๆโดยกระเป๋าใบเล็กเอาหนุนหัวส่วนใบใหญ่ เอาเข้ามุม แต่ไม่ต้องกลัวหรอกครับว่าจะหาย เพราะหลายๆคนยังวางไว้ในรถเข็นเลย คนไม่เยอะ และผู้ที่จะเข้ามาในสนามบินได้ ต้องมีตั๋วโดยสารเทานั้น ถ้าไม่มีหมดสิทธิ์ครับ ไม่เหมือนบ้านเรา และหน้าตาผู้คุมทางเข้าหน้ากลัวมากกก ถือปืนด้ามยาวด้วย
การหลอกขายสินค้าในเมืองนี้ตรง DUTY FREE ขาเข้า คือเข้าใจนะครับว่าน้องคนขายอยากขายของก็มีน้ำหอมลดราคา 50% แต่มีขนาด 125 ML. ผมบอกว่าผมไม่มีกระเป๋าโหลดไต้ท่องเครื่อง สามารถถือไปได้หรอ น้องตอบ CAN CAN แล้วโยกหัว 1 ที ถามอีก แน่ใจนะ น้องเดินไปถามหัวหน้าเป็นภาษาถิ่น แล้วสีหน้าน้องก็เปลี่ยนไป แต่ยังกลับมายืนยัน ว่า CAN ผมก็บอกว่า ขอคุยกับหัวหน้าหน่อย อยากถามว่ามันได้จริงหรือ ถ้าไม่ได้จะทำอย่างไร (ในใจไม่อยากเสี่ยง) สุดท้ายผมก็ไม่ได้ซื้อหรอครับ ขากลับมั่นใจกว่า แต่บ้านเราได้นะครับถ้าไม่เอาออกจากถุงของ DUTY FREE แต่บ้านเขาผมไม่มั่นใจ เลยไม่เสี่ยงครับ ต่อเครื่องได้ถึงแม้ว่าคุณจะหิ้วสุรามาเป็นลิตรก็ตาม
7 พฤศจิกายน 09.30 ต่อเครื่องอีกครั้งไปยังเมือง DELHI, บินในประเทศ
เหตุการณ์บนเครื่องเป็นไปด้วยดี เครื่องกำลังจะถอยออกจากงวง แต่มีประกาศเจ้าหน้าที่ว่าขอความช่วยเหลือ ว่ามีผู้ป่วยมีใครเป็นหมอบ้างเราต้องความช่วยเหลือ เอ๋า เอาสิ รอไปสิ ยายแกเมากลิ่นน้ำหอมไหม หรือกลิ่นเต่า แกจะอวก ท้องใส้ปั่นป่วนหรือยาย หน้าซีดมากๆ ก็ยังดีครับมีหมอผู้หญิงขึ้นเครื่องมาด้วยและก็ได้ช่วยเหลือไว้ ผมว่าจะหยิบยาลมตราเด็กในพานทองปลอมผสมน้ำอุ่นให้แกหน่อย อิอิ 😂 หรือไม่ก็ยาหม่องทาท้องแก 😜 อิอิ กลัวแกปล่อยสิ่งที่แกกินเข้ามาออกทางเดิม ^_^ เลยไม่ช่วย ประมาณ 30 นาทีเครื่องช้าออกไป ผมไมได้สั่งอาหารล่วงหน้าเพราะคิดว่าจะกินที่สนามบิน แต่อย่างว่าสนามบิน ที่ KOKLATA หาชองกินยากได้แซนวิชใส้ผักมากับกาแฟ มันไม่อยู่ท้องครับ เรามันคนกินเช้าเป็นมื้อหลักเนาะ พอพนักงานต้อนรับบนเครื่องมาเปิดมาม่าเท น้ำร้อนให้คนแถวหน้า เท่านั่นแหล่ะครับ ท้องนี้ร้องดังมากเลยสั่งไป 1 ถ้วย บะหมี่กึ่งสำเร็จ รส มะเขือเทศ 5555 + ทีแรกก็ถามเรานะ ว่า เวเจตหรือนอนเวเจต พอเราบอกนอนเวจเจท บอกว่าไม่มี แล้วจะถามพี่ทำอะไรจ๊ะน้องสาว จัดมาเลย บะหมี่กึ่งสำเร็จ รส มะเขือเทศ 200 IRN คุ้มไหม ? คุ้มครับ แซบมากกก อาหร่อยเหาะเลย ไม่ได้ถ่ายมา ขอโทษที กินพร้อมกับชมวิววิวภูเขาหิมาลัย ใกลๆโน้นนนนน (นั่งฝั่งขวาขาไป)
7 พฤศจิกายน 13.50 ผมลงที่ TERMINAL 1
TERMINAL 1 เป็นที่ตั้งของสายการบินต้นทุนต่ำ ในประเทศ-ต่างประเทศ แต่ถ้า AIR INDIA กับ JET AIRWAY จะลง TERMINAL 3 ผมรอกระเป๋า 40 นาที นานไปนะจ๊ะแต่เราไม่รีบ เที่ยวที่ผมมามีหัวสีทองซะ 20 – 30 % ได้กระเป๋าก็หาทางออก แล้วเดินทางไปในเมืองหลายคนแนะนำว่าต้องไปกับรถไฟ METRO ครับ แต่สถานที่มันอยู่ที่ TERMINAL 3 ใครลง TERMINAL 3 ก็สบายหน่อยมีป้ายบอกชัดเจน ออกจากประตูสนามบินไปก็ใช่เลย
แนะนำครับ :
หากลง TERMINAL 1 เดินไปประตูขวาสุด ออกไปนอกครับ เดินเรียบอาคารไปยังมุมตึกนิดเดียว จะมีโต๊ะเขียนไว้ว่าไป METRO Aerocity ชื่อเต็มสถานี Delhi Aerocity Metro Station
หรือ จะไปต่อเครื่องที่ TERMINAL 3 เลือกได้ครับว่าจะไปไหน ? คนเยอะก็เบียดคนน้อยก็ได้นั่งแต่เขามี คอก ครับ คอกไว้เก็บกระเป๋าใบใหญ่ ราคา 30 IRN ต่อเที่ยว ถามคนแถวนั้นได้ครับ บอก Aero เข้าเข้าใจ รถจอดใต้สะพานวนรถขึ้นสะนามบิน
ตั๋ว รถไฟฟ้าหรือ METRO การซื้อ
- แบบเหรียญบอกสถานี > จ่ายตัง > ได้เหรียญ > GO
- แบบบัตร > เริ่มที่ 200 IRN ได้เงินมา 100 IRN ประกันบัตร 100 IRN เติมทีละ 200 IRN จบ
หาเดินทางต่อไปอีก CITY LINE หาบัตรไมทำงาน ให้ไปติดต่อเจ้าหน้าที่ครับ ไม่แน่ใจเรื่องการเชื่อมต่อมาสาย CITY LINE ผมแตะบัตรเพื่อเดินทางต่อไปสายสีเหลือง เข้าใช้งานไม่ได้ เลยไปที่ตู้เติมเงินตรวจแล้วมีเงินเหลือ เลยบอกเจ้าหน้าที่ว่า ใช้ไม่ได้ แล้วเจ้าหน้าที่ก็ทำให้ แล้วก็ใช้ได้ครับ น่าจะต้องทำการเชื่อมบัตร เดานะครับ
จะเล่าให้อ่านครับ เจ้าหน้าที่ที่ผมซื้อบัตรโดยสาร รถไป METRO ผมบอกว่าจะขอซื้อการ์ด ผมพูดว่า CARD การ์ด คาร์ด คะราด กราด หลายรอบ เจ้าหน้าที่ฝังไม่เข้าใจ คนต่อแถวก็มาก คนรอแซงก็จะแซง สายตาทุกสายตาจองมาที่เรา ผมตัดสินใจใช้ สำเนียงใหม่และภาษาใหม่เลย จัดภาษาแม่เลย แคน ไอ แฮฟ อะ นิว การ์ด ได้ บ่ พ่อใหญ่ ? OK OK 200 INS โอ้ยยยยยย คนบ้านเดียวกันกะบอบอกเนาะให้ข่อยเว่าอยู่ได้ หึยยยยย!! ข่อยนี้เว่าภาษาอังกฤษ ซะแน่นคอเลย หึยยยย งึด !!
และสิ่งที่ท่าจะพบเจอคือไม่ต้องห่วงเรื่องการแย่งเข้าไปในขบวนรถ หรือเรื่องออกจากขบวนรถ มีได้เสียแน่นอน ไม่ต้องเดินเดี๋ยวเพื่อนข้างหลังผลักเองครับ ผมถูกทำอนาจาร มาแล้วเกือบไม่เสียตัว เอ้ยเสียตัว บนรถไฟมาแล้ว ผู้หญิงเดินหาตู้ผู้หญิงเลยนะครับ ปลอดภัยถ้าอยากเสีย..ง ก็คงต้องลอง 555+
ปลายทางสถานี DELHI เอ๊ะเหมือนสถานีร้าง