เป็นโสดค่ะ โสดมาพักใหญ่ ดูแลตัวเองได้ดี มีชีวิตที่ดี มีความสุขสนุกสนาน
แต่ปีหน้าก็จะ30แล้ว อยู่ๆพี่ชายก็ไล่ให้หาฝาชี (ทั้งๆที่ตัวนางเองก็เป็นหนุ่มโสดไม่ยอมมีครอบครัวนะคะ)
อยู่ๆวันนึง...พี่ก็บอกว่า คิดเรื่องนี้ได้แล้ว ปีหน้าก็30แล้ว เหลือเวลามีลูกอีกไม่กี่ปี เลย35ไปก็จะมีลำบาก
เค้าเป็นห่วง เห็นเราใช้ชีวิตสตรองมาก ไปไหนมาไหนคนเดียว เราควรมีคนดูแลได้แล้ว

แต่...เรากลัวค่ะ กลัวเจอคนที่ทำให้เราใช้ชีวิตยุ่งยากกว่าเดิม
กลัวเจอคนที่เราไม่สามารถรักได้อย่างสนิดใจ เหมือนที่เรารักเพื่อนสนิด พี่ชายของเรา
เคยมีแฟน เคยมีความรักค่ะ แต่ด้วยเหตุผลต่างๆนานาก็พาให้มีอันเลิกราไป
พอโสดนานๆ ภูมิคุ้มกันความเจ็บปวดมันสูงมาก ก็ยากที่จะเปิดใจ

ส่วนตัวเรา เรารู้สึกเราอยู่ได้ไม่มีปัญหานะคะ
เหงามั้ย...ถ้าไม่โกหกก็เหงา
คือ...แต่คือ...มันไม่ได้ง่ายที่จะเจอคนที่ศีลเสมอกัน ทัศนคติไปในทิศทางเดียวกัน
เป้าหมายมันไม่ใช่แค่มีสามี มีครอบครัว
แต่มันก็คือการมีชีวิตต่อไปอย่างปกติและเป็นสุขร่วมกับคนอีกคนที่มีทิศทางความคิดร่วมกันได้

มีใครเป็นเหมือนกันมั้ยคะ? กลัวฝนไปซะแล้ว -*-