เราอายุ 20 ปลายๆ จะ30 แล้วค่ะ สมัยเป็นเด็กวัยรุ่น ก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน แต่ ช่วงหลังมามองเห็นพ่อแม่แก่ตัวลง ใจก็หายแปลกๆ เพราะ เราเป็นลูกที่ติดกับพ่อแม่มาก สนิทกันมาก เราเองเป็นคนไม่ได้มีเพื่อนมาก เพื่อนหลายคนก็ทยอยแต่งงานมีครอบครัว ส่วนความรักส่วนตัวไม่ได้คาดหวังอะไรแล้ว เพราะ ก็โสดมาตลอด 😂  อยู่ๆก็คิดขึ้นมา นอนคิดแบบจริงจังว่าแล้วต่อไปเราจะอยู่ยังไง เวลาสุขหรือทุกข์ใจจะแบ่งปันกับใคร จะเหงามั้ย จะมีความสุขยังไงคนเดียว ถ้าป่วยมาจะทำยังไง เราคิดจริงจังถึงขนาดเครียดมากจนจะซึมเศร้า รู้สึกว่าชีวิตต่อไปข้างหน้ามีแต่ความน่ากลัวและโดดเดี่ยว มีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างคะ หรือมีใครที่ใช้ชีวิตคนเดียวจริงๆ อยากถามว่าหาความสุขได้จากตรงไหน แล้วถ้าท้อใจเหงาใจทำยังไงคะ