คือเราคบกับแฟนได้ประมาณ 2 เดือนค่ะ เขาทำงานเป็นเวลา (ทำงานเป็นกะ เช้า หรือเช้าบ่าย) วันหยุดแล้วแต่หัวหน้าจะให้หยุดวันไหน ส่วนเราทำงานออฟฟิต หยุดเสาร์อาทิต เวลาหยุดเราไม่ตรงกัน เขาก้อพยายามที่จะขอหยุดเสาร์อาทิต หรือแลกเวรกับคนอื่นเพื่อให้หยุดตรงกับเรา เราไปหาแฟน และแฟนก็มาหาเรา สลับกันไปหากันคนละอาทิต(เราอยู่กับน้าเป็นครอบครัว)ทางบ้านก็รับรู้ว่าเรามีแฟนคนนี้ไม่ได้กีดกันอะไรแฟนก็เข้ากับทางบ้านเราได้ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ  1 เดือนแรก เราเข้าใจกันดีค่ะ ไม่มีทะเลาะกัน อาจจะมีงอลกันบ้าง เราติดแฟนมาก ไม่ค่อยได้ไปหาเพื่อนเลย ทางบ้านก็มีน้อยใจแคร์ความรู้สึกกับคนที่บ้านน้อยลง และเราก้อเป็นคนไม่พูดเยอะอะไรยุแล้ว ยิ่งเราทำงานเหนื่อยเจอปัญหามากมาย เราก็จะไม่ค่อยได้คุยกับใคร พอเข้าเดือนที่3 เราเริ่มทะเลาะกับแฟนอาทิตนึง 2-3 ครั้ง เขาเริ่มไม่เข้าใจเรา เสาร์เราไปหาเขา อาทิตเราไปกับเพื่อน อาทิตต่อไปเราจะไปเที่ยวกับครอบครัว เราชวนแฟนแล้วแฟนไม่ว่างทำงานเลยไปไม่ได้ เราจะไปไหนเราบอกแฟนก่อนทุกครั้ง แต่เหมือนว่าแฟนไม่โอเค เริ่มพูดประชดเรา ว่าให้เราไม่แคร์ความรู้สึก ไม่สนใจ คนอื่นน่ะมีเวลาให้กับแฟนกว่าจะหาเวลาได้ ต้องคุยกับหัวหน้า ต้องขอแลกเวรต้องคิดคำพูดเพื่อที่จะหยุดให้ตรงกับเรา เราบอกแฟนทุกครั้ง ไม่ได้หยุดตรงกันไม่เป็นไร หยุดวันอื่นก็ไปหากันได้ แต่แฟนเราเป็นคนเอาแต่ใจ งี่เง่า เราพูดไม่เข้าหูก็เริ่มหงุดหงิด งอลให้เรา เราอธิบายให้แฟนฟัง แต่เขาไม่ฟัง บางครั้งก็เหมือนจะเข้าใจ เราก็เข้าใจน่ะว่ารัก เราก็รักแฟนมาก ยอมทุกอย่างทั้งๆเราที่ไม่เคยยอมใคร เราไม่อยากเลิก เรารักเขามาก และเชื่อว่าสักวันนึงเราจะผ่าน ณ จุดนี้ไปได้ เราไม่รู้จะทำยังไงดีถึงจะมีอะไรดีขึ้นหรือเราควรจะหยุดดี มาแชร์ถามคิดเห็นกันน่ะคะ เราหมดหนทางจริงๆค่ะ