สำหรับทีมฟุตบอลการมี
สนามเหย้า..ก็เหมือนมีบ้านเป็นของตัวเอง
วันนี้..ผมจะพาไปดูสนามเหย้าที่เราภูมิใจ
ของทีมเรากันครับ เราเป็นทีมอะคาเดมี่เล็กๆในต่างจังหวัด..ทำมาสองปีกว่า จากเด็กเพียง 4 คนในวันแรกๆ
วันนี้เรามีเด็กแปดสิบกว่าคนแล้วครับ อย่าเพิ่งนึกถึงรายได้ที่เป็นตัวเงินนะ เราเป็นอะคาเดมี่จิตอาสาที่สอนเด็กฟรีๆครับ (น้ำตาจิไหล)...
ถึงเราจะเปิดสอนเด็กฟรีๆ แต่เราก็อยากมีสนามดีๆ สวยๆ ให้เด็กๆได้เล่น ให้คนในหมู่บ้านอยากเข้ามาชมและเชียร์เด็กๆของเรา
เวลาแข่งขัน ยิ่งปีนี้เราลงแข่งขันฟุตบอลอะคาเดมี่ลีค (MOL) มีทั้งแมทเหย้า-เยือน เราก็อยากให้ทุกทีมที่มา..จดจำอะคาเดมี่เล็กๆ
ในต่างจังหวัดกลับไปเช่นกัน..
สนามที่เราใช้ซ้อม ใช้แข่ง..เป็นสนามโรงเรียนครับ
"แรกๆเราก็ยืม..หลังๆเราก็ยึดมาเป็นสนามของเรา" ..ซึ่งโรงเรียนก็อนุญาต
ให้ใช้แต่โดยดี จนทุกวันนี้..โรงเรียนจะใช้สนามยังต้องมาขอเราเลยครับ 555++ (ขำๆนะครับ)
สภาพสนามในช่วงแรกๆที่เราเข้ามาใช้..เรียกง่ายๆ
"สนามดินจริง" เด็กๆเล่นได้ แต่อย่าล้ม มีแผลแน่นอนครับ
ทีมโค้ชจึงระดมทุนจากผู้ปกครอง คนในชุมชน คนละเล็กละน้อยจนได้สนามหญ้าใหม่..
*สภาพสนามในช่วงแรกๆ
สนามหญ้าที่เราทำใหม่..ทะนุถนอมอยู่นานกว่าจะรอด ได้ใช้ประโยชน์คุ้มกับสิ่งที่ลงไป...
ด้วยความที่เราใช้สนามแห่งนี้เป็นสนามซ้อมที่ต้องใช้ซ้อม 6 วัน/ สัปดาห์ ปลูกหญ้าดีขนาดไหนก็ไม่รอดครับ
ถึงแม้จะรดน้ำหลังซ้อมเสร็จในทุกๆวัน เรื่องพื้นสนามไม่ต้องพูดถึง..จนหลายๆคนตั้งชื่อว่า
"ขลุกขลัก สเตเดี้ยม"
แต่มันก็เป็นความได้เปรียบของทีมเรา เวลาทีมจากในเมือง
ที่เล่นสนามหญ้าเทียมมาแข่ง..เจอสนามแบบนี้มีเล่นไม่ออกบ้างแหละครับ
การดูแลสนามก็เป็นเรื่องใหญ่นะ โชคดีหน่อยที่เรามีทีมโค้ชและผู้ปกครองคอยช่วยๆกันดูแล..โค้ชบางท่านมาสนาม
แต่ไม่ได้แค่สอนบอลเด็กๆนะครับ ตัดหญ้า ลดน้ำ คล้ายๆจะเป็นหน้าที่หลักเลย สำหรับเครื่องตัดหญ้าตอนแรกๆเราก็ยืมหน่วยงานราชการในพื้นที่ใกล้แหละครับ
สถานีอนามัย โรงพยาบาล ที่ว่าการอำเภอ กะไว้เหมือนเดิม..
ยืมก่อนแล้วค่อยยึด 55+ (ล้อเล่นนะครับ) มันเป็นเครื่องจักรที่จำเป็นมากๆ เราเลยซื้อเป็นของอะคาเดมี่
รถ(ตัดหญ้า)ป้ายแดงเลยนะครับ
ถึงแม้เราเป็นอะคาเดมี่จิตอาสา แต่เราก็พยายามจะทำให้ของฟรีที่เราทำ..เป็นของที่มีคุณภาพ อาจได้ไม่หมดทุกเรื่อง แต่ก็จะทำให้ได้มากที่สุด บางทีมันก็เหมืนการจินตนาการในสมัยเด็กๆของเราเหมือนกันนะ อยากทำทีมบอล อยากมีสนามเป็นของตัวเอง อยากมีธงแลกเปลี่ยน อยากมีชุดประจำทีมที่เป็นชุดและโลโก้ของเราเอง นึกถึงทีไร..ก็แอบอมยิ้มทุกครั้ง
เราออกแบบตราโลโก้ประจำทีมเป็นรูปน่ารักๆให้เหมาะกับที่เราสอนเด็กๆ เป็นรูปสับปะรด ผลไม้ชื่อดังของบ้านเรา แต่ดูจะคิขุไปหน่อยเลยต้องเติมดาบเข้าไป กลายเป็น
นักรบพันตา ไร่ใหม่อะคาเดมี่ เราทำธงแลกเปลี่ยน แรกๆก็ทำเองครับ ที่บ้านโค้ชท่านหนึ่งเป็นร้านเย็บผ้า
ก็ฝากให้ทำ ค่าจ้างไม่ต้องพูดถึง..ไม่มีจ่าย อิอิ
นี่คือชุดประจำทีมของเราครับ..ยิ้มๆ
นอกจากแมทการแข่งที่มีทุกเดือน เราก็ต้องหาแมทอุ่นเครื่องให้เด็กเพื่อเพิ่มประสบการณ์ด้วย
จะได้เล่นสนามดีดีกับเขาก็ตอนนี้แหละ ออกไปกระชับมิตรกับทีมอะคาเดมี่ในเมือง...555
อุปกรณ์ที่ใช้ในสนามส่วนใหญ่เราทำเองครับ ตั้งแต่สนาม โกลด์ประตู ม้านั่งสำรอง สแตนด์เชียร์ ใช้ทีมช่างของผู้ปกครองเด็กบ้าง
ของโรงพยาบาลบ้าง ของเทศบาลบ้าง
เอาที่ประหยัดราคาแต่..คุณภาพดี
เก้าอี้ม้านั่งสำรอง ชุดแรกๆ..เราขอจากเก้าอี้เก่าของโรงพยาบาลที่จำหน่ายแล้ว เอามาพ่นสีใหม่ก็สวยงาม แต่ของโรงพยาบาลมี
ค่อนข้างน้อยครับ และส่วนใหญ่กว่าจะจำหน่าย ตัวพลาสติกก็จะกรอบหมด เราเลยความอนุเคราะห์จากโรงเรียนในพื้นที่
ได้มาส่วนหนึ่งที่พอเต็มม้านั่งทั้ง 4 ชุด
เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา..พายุเข้าจังหวัดเรา ฝนตกหนักเกือบทุกวัน น้ำท่วมสนาม พูดง่ายๆ..
เจอฝนรอบนี้..แข่งโปโลน้ำ ได้เลยครับ
เราดำเนินการติดตั้ง หลังคาสแตนเชียร์ เพื่อเพิ่มอรรถรสในการชมและเชียร์เด็กๆของเรา และอำนวยความสะดวกให้กับเด็กๆ
และผู้ปกครองของทีมที่มาเยือน ทุกๆครั้งที่มีการแข่งขัน ทีมผู้ปกครองจะเข้ามาช่วยกันทำสนามเสมอ
มีแข่งเมื่อไร..
ทีมแม่ครัวพร้อมเสมอครับ🍲🍜 ช่วยกันทำอาหารอร่อยๆให้กับเด็กๆและผู้ปกครองทั้งสองทีม
ทีมผู้ปกครองน่ารักมากๆ
ผมคิดว่า..สนามแห่งนี้
จะเป็นสนามสร้างประสบการณ์ดีดี ให้กับเด็กๆในอำเภอของเรา วันนี้..เด็กๆของเรา
อาจไม่ได้ติดทีมชาติ อาจไม่ติดสโมสรดังๆ แต่ในอนาคตพวกเขาอาจทำได้ อาจารย์ท่านหนึ่งบอกไว้ว่า...
"เด็กๆของเราชนะแน่นอน ชนะที่ได้ซ้อม ชนะที่ได้แข่ง ชนะที่มีวินัย ชนะเด็กบ้าเกม ชนะยาเสพติด
และมันจะเป็นกิจกรรมที่ดีของชุมชน"
#ช่วยกันสร้าง_และสานต่อนะครับ😊
ความมุ่งมั่น ตั้งใจของเด็กๆ..พลังงานน้อยๆที่ไม่มีวันหมด
"สนามเหย้า"..ของอะคาเดมี่เด็กบ้านนอก
ของทีมเรากันครับ เราเป็นทีมอะคาเดมี่เล็กๆในต่างจังหวัด..ทำมาสองปีกว่า จากเด็กเพียง 4 คนในวันแรกๆ
วันนี้เรามีเด็กแปดสิบกว่าคนแล้วครับ อย่าเพิ่งนึกถึงรายได้ที่เป็นตัวเงินนะ เราเป็นอะคาเดมี่จิตอาสาที่สอนเด็กฟรีๆครับ (น้ำตาจิไหล)...
ถึงเราจะเปิดสอนเด็กฟรีๆ แต่เราก็อยากมีสนามดีๆ สวยๆ ให้เด็กๆได้เล่น ให้คนในหมู่บ้านอยากเข้ามาชมและเชียร์เด็กๆของเรา
เวลาแข่งขัน ยิ่งปีนี้เราลงแข่งขันฟุตบอลอะคาเดมี่ลีค (MOL) มีทั้งแมทเหย้า-เยือน เราก็อยากให้ทุกทีมที่มา..จดจำอะคาเดมี่เล็กๆ
ในต่างจังหวัดกลับไปเช่นกัน..
สนามที่เราใช้ซ้อม ใช้แข่ง..เป็นสนามโรงเรียนครับ "แรกๆเราก็ยืม..หลังๆเราก็ยึดมาเป็นสนามของเรา" ..ซึ่งโรงเรียนก็อนุญาต
ให้ใช้แต่โดยดี จนทุกวันนี้..โรงเรียนจะใช้สนามยังต้องมาขอเราเลยครับ 555++ (ขำๆนะครับ)
สภาพสนามในช่วงแรกๆที่เราเข้ามาใช้..เรียกง่ายๆ "สนามดินจริง" เด็กๆเล่นได้ แต่อย่าล้ม มีแผลแน่นอนครับ
ทีมโค้ชจึงระดมทุนจากผู้ปกครอง คนในชุมชน คนละเล็กละน้อยจนได้สนามหญ้าใหม่..
*สภาพสนามในช่วงแรกๆ
สนามหญ้าที่เราทำใหม่..ทะนุถนอมอยู่นานกว่าจะรอด ได้ใช้ประโยชน์คุ้มกับสิ่งที่ลงไป...
ด้วยความที่เราใช้สนามแห่งนี้เป็นสนามซ้อมที่ต้องใช้ซ้อม 6 วัน/ สัปดาห์ ปลูกหญ้าดีขนาดไหนก็ไม่รอดครับ
ถึงแม้จะรดน้ำหลังซ้อมเสร็จในทุกๆวัน เรื่องพื้นสนามไม่ต้องพูดถึง..จนหลายๆคนตั้งชื่อว่า "ขลุกขลัก สเตเดี้ยม"
แต่มันก็เป็นความได้เปรียบของทีมเรา เวลาทีมจากในเมือง ที่เล่นสนามหญ้าเทียมมาแข่ง..เจอสนามแบบนี้มีเล่นไม่ออกบ้างแหละครับ
การดูแลสนามก็เป็นเรื่องใหญ่นะ โชคดีหน่อยที่เรามีทีมโค้ชและผู้ปกครองคอยช่วยๆกันดูแล..โค้ชบางท่านมาสนาม
แต่ไม่ได้แค่สอนบอลเด็กๆนะครับ ตัดหญ้า ลดน้ำ คล้ายๆจะเป็นหน้าที่หลักเลย สำหรับเครื่องตัดหญ้าตอนแรกๆเราก็ยืมหน่วยงานราชการในพื้นที่ใกล้แหละครับ สถานีอนามัย โรงพยาบาล ที่ว่าการอำเภอ กะไว้เหมือนเดิม..ยืมก่อนแล้วค่อยยึด 55+ (ล้อเล่นนะครับ) มันเป็นเครื่องจักรที่จำเป็นมากๆ เราเลยซื้อเป็นของอะคาเดมี่ รถ(ตัดหญ้า)ป้ายแดงเลยนะครับ
ถึงแม้เราเป็นอะคาเดมี่จิตอาสา แต่เราก็พยายามจะทำให้ของฟรีที่เราทำ..เป็นของที่มีคุณภาพ อาจได้ไม่หมดทุกเรื่อง แต่ก็จะทำให้ได้มากที่สุด บางทีมันก็เหมืนการจินตนาการในสมัยเด็กๆของเราเหมือนกันนะ อยากทำทีมบอล อยากมีสนามเป็นของตัวเอง อยากมีธงแลกเปลี่ยน อยากมีชุดประจำทีมที่เป็นชุดและโลโก้ของเราเอง นึกถึงทีไร..ก็แอบอมยิ้มทุกครั้ง
เราออกแบบตราโลโก้ประจำทีมเป็นรูปน่ารักๆให้เหมาะกับที่เราสอนเด็กๆ เป็นรูปสับปะรด ผลไม้ชื่อดังของบ้านเรา แต่ดูจะคิขุไปหน่อยเลยต้องเติมดาบเข้าไป กลายเป็น นักรบพันตา ไร่ใหม่อะคาเดมี่ เราทำธงแลกเปลี่ยน แรกๆก็ทำเองครับ ที่บ้านโค้ชท่านหนึ่งเป็นร้านเย็บผ้า ก็ฝากให้ทำ ค่าจ้างไม่ต้องพูดถึง..ไม่มีจ่าย อิอิ
นี่คือชุดประจำทีมของเราครับ..ยิ้มๆ
นอกจากแมทการแข่งที่มีทุกเดือน เราก็ต้องหาแมทอุ่นเครื่องให้เด็กเพื่อเพิ่มประสบการณ์ด้วย จะได้เล่นสนามดีดีกับเขาก็ตอนนี้แหละ ออกไปกระชับมิตรกับทีมอะคาเดมี่ในเมือง...555
อุปกรณ์ที่ใช้ในสนามส่วนใหญ่เราทำเองครับ ตั้งแต่สนาม โกลด์ประตู ม้านั่งสำรอง สแตนด์เชียร์ ใช้ทีมช่างของผู้ปกครองเด็กบ้าง
ของโรงพยาบาลบ้าง ของเทศบาลบ้าง เอาที่ประหยัดราคาแต่..คุณภาพดี
เก้าอี้ม้านั่งสำรอง ชุดแรกๆ..เราขอจากเก้าอี้เก่าของโรงพยาบาลที่จำหน่ายแล้ว เอามาพ่นสีใหม่ก็สวยงาม แต่ของโรงพยาบาลมี
ค่อนข้างน้อยครับ และส่วนใหญ่กว่าจะจำหน่าย ตัวพลาสติกก็จะกรอบหมด เราเลยความอนุเคราะห์จากโรงเรียนในพื้นที่
ได้มาส่วนหนึ่งที่พอเต็มม้านั่งทั้ง 4 ชุด
เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา..พายุเข้าจังหวัดเรา ฝนตกหนักเกือบทุกวัน น้ำท่วมสนาม พูดง่ายๆ..เจอฝนรอบนี้..แข่งโปโลน้ำ ได้เลยครับ
เราดำเนินการติดตั้ง หลังคาสแตนเชียร์ เพื่อเพิ่มอรรถรสในการชมและเชียร์เด็กๆของเรา และอำนวยความสะดวกให้กับเด็กๆ
และผู้ปกครองของทีมที่มาเยือน ทุกๆครั้งที่มีการแข่งขัน ทีมผู้ปกครองจะเข้ามาช่วยกันทำสนามเสมอ
มีแข่งเมื่อไร..ทีมแม่ครัวพร้อมเสมอครับ🍲🍜 ช่วยกันทำอาหารอร่อยๆให้กับเด็กๆและผู้ปกครองทั้งสองทีม
ทีมผู้ปกครองน่ารักมากๆ
ผมคิดว่า..สนามแห่งนี้ จะเป็นสนามสร้างประสบการณ์ดีดี ให้กับเด็กๆในอำเภอของเรา วันนี้..เด็กๆของเรา
อาจไม่ได้ติดทีมชาติ อาจไม่ติดสโมสรดังๆ แต่ในอนาคตพวกเขาอาจทำได้ อาจารย์ท่านหนึ่งบอกไว้ว่า...
"เด็กๆของเราชนะแน่นอน ชนะที่ได้ซ้อม ชนะที่ได้แข่ง ชนะที่มีวินัย ชนะเด็กบ้าเกม ชนะยาเสพติด
และมันจะเป็นกิจกรรมที่ดีของชุมชน"
#ช่วยกันสร้าง_และสานต่อนะครับ😊
ความมุ่งมั่น ตั้งใจของเด็กๆ..พลังงานน้อยๆที่ไม่มีวันหมด