ตามหัวข้อเลย ใครเคยมีความคิดอยากฆ่าตัวตายบ้างมั้ย รู้สึกเหมือนว่าตัวเองไม่มีคุณค่า รู้สึกว่าตัวเองไม่มีประโยชน์ ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง เรียนก็ไม่เก่ง
ไม่เคยมีค่าสำหรับใครเลย ทั้งในครอบครัวก็ชอบดูถูกเราเรื่องการเรียน ยอมรับค่ะว่าเป็นคนที่ไม่ขยันเท่าไหร่ เเต่ลึกๆเเล้วมีความพยายามในตัวเองสูง
เเต่ต่อให้พยายามเเค่ไหนคนในครอบครัวก็ไม่เคยเห็นความพยายามของเราเลย รู้สึกเเย่เหมือนกันนะคะที่พยายามทำตัวดีเเล้วเค้าไม่เห็น ถามตัวเองตลอดว่าเราทำดีเเล้วได้อะไรบ้างหล่ะ ก็ไม่เห็นได้อะไรเลย เเต่พอเราทำความผิดทำไมเค้าถึงสนใจจังคะ ต่อว่าเรา เเต่ละคำพูดทำร้ายจิตใจเรามหาศาลเลย เเต่เราก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่นะคะ ดื้อบ้าง ทำตัวไม่ดีบ้าง เเต่ก็สมควรคะที่เค้าจะต่อว่าเรา เเต่บางคำพูดจากคนที่เรารักมันเเรงเกินไปคะ เคยโดนต่อว่าเเรงที่สุดก็คือ "เมิงจะเกิดมาทำไม ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกู" พอได้ฟังคำนี้ ชาไปทั้งตัวเลยคะ มันเป็นคำพูดที่ฟังเเล้วรู้สึกเเย่มากๆ ในใจเราก็อยากตายๆไปให้พ้นโลกใบนี้สักที
รู้สึกว่าไม่มีคุณค่ากับใครเลย เวลาไปโรงเรียนมีความสุขกว่าอยู่ที่บ้านอีกคะ อยู่ที่โรงเรียนเป็นตัวของตัวมากกว่าที่บ้านเสียอีก ได้พูดสิ่งที่รู้สึก เเต่พออยู่บ้าน เวลาเป็นอะไรน้อยใจ เสียใจอะไร ก็ไม่เคยพูดให้ใครฟังเลยคะ จะเป็นคนเงียบๆไปเลยแปลกเหมือนกันคะ เเต่ต่อให้เป็นอะไรเราก็จะพยายามเค้าตัวให้มีความความสุขตลอดเวลา เหมือนกับว่าเจออะไรก็เเค่ยิ้มๆไว้ค่ะ เเต่ใครจะไปรู้ว่าข้างในเราเก็บกดขนาดไหน เราเป็นคนอ่อนเเอมากๆ เจออะไรที่กระทบจิตใจสามารถร้องไห้ได้ตลอด เก็บคำพูดของคนอื่นมาคิดทุกครั้ง จะปล่อยวางก็ไม่ได้เหมือนมีอะไรดึงให้เรากลับไปคิดถึงคำพูดของคนนั้นๆอีก ท้อเหมือนกันนะคะ ต้องเข็มเเข็งขนาดไหนกัน ถึงจะอยู่รอดบนโลกใบนี้ได้
เคยมีความคิดอยากฆ่าตัวตายมั้ย?
ไม่เคยมีค่าสำหรับใครเลย ทั้งในครอบครัวก็ชอบดูถูกเราเรื่องการเรียน ยอมรับค่ะว่าเป็นคนที่ไม่ขยันเท่าไหร่ เเต่ลึกๆเเล้วมีความพยายามในตัวเองสูง
เเต่ต่อให้พยายามเเค่ไหนคนในครอบครัวก็ไม่เคยเห็นความพยายามของเราเลย รู้สึกเเย่เหมือนกันนะคะที่พยายามทำตัวดีเเล้วเค้าไม่เห็น ถามตัวเองตลอดว่าเราทำดีเเล้วได้อะไรบ้างหล่ะ ก็ไม่เห็นได้อะไรเลย เเต่พอเราทำความผิดทำไมเค้าถึงสนใจจังคะ ต่อว่าเรา เเต่ละคำพูดทำร้ายจิตใจเรามหาศาลเลย เเต่เราก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่นะคะ ดื้อบ้าง ทำตัวไม่ดีบ้าง เเต่ก็สมควรคะที่เค้าจะต่อว่าเรา เเต่บางคำพูดจากคนที่เรารักมันเเรงเกินไปคะ เคยโดนต่อว่าเเรงที่สุดก็คือ "เมิงจะเกิดมาทำไม ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกู" พอได้ฟังคำนี้ ชาไปทั้งตัวเลยคะ มันเป็นคำพูดที่ฟังเเล้วรู้สึกเเย่มากๆ ในใจเราก็อยากตายๆไปให้พ้นโลกใบนี้สักที
รู้สึกว่าไม่มีคุณค่ากับใครเลย เวลาไปโรงเรียนมีความสุขกว่าอยู่ที่บ้านอีกคะ อยู่ที่โรงเรียนเป็นตัวของตัวมากกว่าที่บ้านเสียอีก ได้พูดสิ่งที่รู้สึก เเต่พออยู่บ้าน เวลาเป็นอะไรน้อยใจ เสียใจอะไร ก็ไม่เคยพูดให้ใครฟังเลยคะ จะเป็นคนเงียบๆไปเลยแปลกเหมือนกันคะ เเต่ต่อให้เป็นอะไรเราก็จะพยายามเค้าตัวให้มีความความสุขตลอดเวลา เหมือนกับว่าเจออะไรก็เเค่ยิ้มๆไว้ค่ะ เเต่ใครจะไปรู้ว่าข้างในเราเก็บกดขนาดไหน เราเป็นคนอ่อนเเอมากๆ เจออะไรที่กระทบจิตใจสามารถร้องไห้ได้ตลอด เก็บคำพูดของคนอื่นมาคิดทุกครั้ง จะปล่อยวางก็ไม่ได้เหมือนมีอะไรดึงให้เรากลับไปคิดถึงคำพูดของคนนั้นๆอีก ท้อเหมือนกันนะคะ ต้องเข็มเเข็งขนาดไหนกัน ถึงจะอยู่รอดบนโลกใบนี้ได้