เหตุการณ์นี้ยังเป็นกับเราอยู่ในปัจุบันเลยค่ะ ตั้งเเต่ตอนเด็ก ช่วง อ.3 เราโดนคนที่เป็นญาติป.3 มาอนาจารเราค่ะ เเล้วผ่านมา เเม่ก็เป็นคนที่ชอบตีเราตีเจ็บด้วย คำด่าที่ใช้ก็รุนเเรง (เช่น   ควายฯลฯ)มันเลยเป็นปมฝังใจเรามาตลอดจนพอย้ายเข้ามาอยู่ในครอบครัวนี้ ตอนเเรกก็ปกติ หลังๆยายเริ่มลำเอียง ไม่ว่าจะมีคนทิ้งขยะตรงไหน ยายจะโทษเราคนเเรกเลยค่ะ เพราะเราเป็นพี่ที่อายุเยอะที่สุด(ตอนนั้นป.3)เเล้วมันก็เป็นเเบบนี้มาเรื่อยๆเลยค่ะ ตาก็ไม่ต่างกัน ช่วงวันอาทิตย์2-3สัปดาห์ก่อน วันนั้นเราเป็นไข้หนัก นอนอยู่จู่ๆยายลุกขึ้นมาตี เราร้องให้หนักมากเพราะไม่ไหวเเล้ว เราเลยบอกไปว่าไข้อยู่ เเต่ยายก็ยิ่งตี เเถมใช้อิฐฟาดหัวเราด้วยค่ะ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้คือเรากำลังพูดกับน้องอยู่ จู่ๆตาก็บอกอะไรสักอย่าง เราเลยถามตาไปว่า ตาพูดอะไรหรอ ตาก็บอกต่อว่าอะไร เเล้วก็บอกว่า จะตบปากเเตก เราเลยโพสถามไปในเฟสว่าตาเป็นอะไร จู่ๆมาด่าเรา เเม่ก็ทักมาหาเราว่าลบโพสออก มันเเรง เเล้วมาพูดนู่นนี่นั่น ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องพาย้ายโรงเรียน ย้ายที่ ไล่ออกจากบ้าน ระบายเเล้วก็เครียด นั่งร้องให้ทุกวัน ไม่มีไฟในการใช้ชีวิตต่อเลยค่ะ อยากรู้ว่าทำยังไงถึงจะกลับมามีความสุขได้