สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาแชร์ประสบการณ์แอบรัก คิดว่าใครหลายคนคงเคยผ่านเรื่องแนวนี้กันมา ของเราเริ่มจาก
เมื่อ 10ปีที่แล้ว เป็นเฟรชชี่ ปี1 เป็นเด็กต่างจังหวัดเข้าไปเรียนที่ กทม ใช้ชีวิตปกติ วันนึงมีการเลือกเข้าชมรม
ของมหาลัย เพื่อนของเราในกลุ่มคนนึง เลือกเข้าชมรม เทควันโด ได้พบรุ่นพี่คนนี้ เพื่อนแนะนำให้รู้จัก ชื่อพี่ จ เราเห็นครั้งแรก
เห้ย น่ารักจัง ตาเล็กๆ ผิวแทนๆ ไว้ผมหน้าม้า เรียนวิศวะ เคมี ปี1 เหมือนกัน แต่ที่เรียกพี่ เพราะพี่ จ ซิ่วมาจาก ม เกษตร เอาเป็นว่า
เห็นแล้วใช่เลย นี่แหละ แล้วความบังเอิญพี่ จ อยู่หอเดียวกัน เราอยู่ฃั้น 2 พี่ จ อยู่ชั้น 4 หอเป็นตัว L เลยทำให้เรามองจากห้องเราขึ้นไปชั้น 4 ได้ชัดเจน
ตอนนั้นเราก็แอบมองพี่ จ อยู่บ่อยๆ ด้วยความที่อยู่หอเดียวกัน เลยทำให้ได้พูดคุยกันมากขึ้น โทรคุย ปรึกษากับเรื่องเรียน เรื่องทั่วๆไป จนสนิทกัน แต่น่าเสียดายที่เรามีแฟนอยู่แล้ว เลยคิดอะไรไม่ได้มาก แค่แอบปลื้ม ได้คุยกันบ้างแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว พี่ จ ชอบข้าวมันไก่ จะฝากเราซื้อตอนเราเลิกเรียนกลับมาบ่อยๆ
จนกระทั่งวันนึง เราปวดเท้าหรือเป็นอะไรสักอย่าง พี่ จ อาสาต้นน้ำร้อนมาให้แช่เท้าที่ห้อง นวดเท้าให้ คือดี ในใจนี่ละลายเลย ทำไมพี่น่ารักแบบนี้ แอบกรี้ดๆอยู้ในใจ หลังจากนั้น พี่ จ กับเราก็มีมาติวหนังสือให้เราบ้าง ลงมากินข้าวด้วยกันบ้าง ยิ่งทำให้สนิทมากขึ้น มีแกล้งกัน หยอกกันบ้างตามประสาพี่ๆน้องๆ เป็นแบบนี้ตลอดปี 1
พอขึ้นปี 2 เราย้ายหอ พี่ จ ก็ย้ายไปอีกหอนึง ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน นานๆจะเจอกันที ในมหาลัยบ้าง ข้างนอกบ้าง ต่างคนก็ต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง จนเรียนจบ ก็ไม่ได้เจอกันเลย
แต่!!! ความบังเอิญ ก็เกิดขึ้น เราทำงานที่เดียวกัน คือ สนามบินสุวรรณภูมิ แต่คนละส่วนงามกัน มีโอกาสได้เจอกันที่ อาคารผู้โดยสาร แล้วก็ตะโกนเรียก "พี่ จ" ดังมากจนคนอื่นหันมอง เรารู้สึกดีใจเหมือนได้เจอดาราคนโปรด แววตาเป็นประกาย แต่ก็มีอุปสรรคอีก คือ ช่วงที่เจอกันต่างคนต่างยุ่งในหน้าที่ของตัวเองเลยไม่ได้คุยกัน ไม่แม้กระทั่งแลกเบอร์หรือ เฟสบุ๊ค
เวลาผ่านล่วงเลยมา ประมาณ เดือน กรกฎา ปีนี้ (2560) เราฝันถึงพี่ จ เลยทักเฟสไปหาเพื่อนคนนึงเพื่อขอเฟสพี่ จ ซึ่งเพื่อนคนนี้มีสามีเป็นเพื่อนสนิทของพี่ จ แล้วเราก็แอดเฟสไป พี่เขารับแอดด้วย!!! โอ้ย ดีใจมากกกก คุยกันแล้วก็รู้ว่าพี่เขาไปทำงานอยู่ต่างประเทศ ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เรื่องเก่าๆสมัยปี1 ทำให้กลับมาสนิทกันเหมือนเดิม แต่ เราก็มีแฟนอยู่ด้วย(อีกแล้ว) เพิ่งคบกันได้ไม่นาน คุยกันไปเรื่อยๆ จนมารู้ว่าตอนปี1 พี่ จ ก็แอบชอบเราเหมือนกัน ทำเราหัวใจพองโต ประจวบเหมาะกับช่วงนั้นเราทะเลาะกับแฟนหนักมากจนเกือบเลิกกัน ได้พี่ จ นี่แหละที่คอยปลอบใจอยู่
ผ่านมาจนปลายเดือนตุลา แฟนเราหายไป ไม่ติดต่อ โทรไม่รับ ไลน์อ่านแต่ไม่ตอบ เราเลยตัดใจ เห็นเขาไปคุยกับ ญ อีกคนหน้าเฟสเลยบรรลุ ว่าหายไปไหน แต่ก็ใช้เวลาทำใจอยู่สักพัก ก็มีพี่ จ อีกเช่นเคยที่คอยอยู่ข้างๆ คอยถาม คอยเป็นห่วงอยู่ตลอด
เราเลยมาคิดๆดู ก็มีแต่พี่ จ นี่แหละที่อยู่ข้างๆเราตลอด ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร ไม่สบายใจ นอยด์อะไรก็ตาม พี่ จ ไม่เคยทิ้งเราไปไหนเลย เลยลองเปิดใจดูอีกสักครั้ง ประจวบเหมาะกับเราปลื้มพี่ จ อยู่แล้วด้วย ความบังเอิญ(อีกแล้ว) พี่ จ จะกลับไทยถาวร เลยคุยๆกันเรื่องลองคบกันดู พี่ จ ก็ไม๋มีใครและไม่อยากวิ่งตามหาใครอีกแล้ว ส่วนเราก็ไม่มีใคร เลยได้คบกัน จนเมื่อวาน พี่ จ ขอคบเรา เรานี่เขินจนทำตัวไม่ถูก แต่ก็ตอบตกลงไป ความรู้สึกจนตอนนี้ เห้ย ได้คบกันจริงๆหรอ นี่มันเรื่องจริงใช่มั้ย เกินความคาดหมายไปทุกอย่าง จังหวะและเวลาของเราตรงกันทั้งคู่ แล้วอีกไม่กี่วันเราจะได้เจอพี่ จ ตัวเป็นๆ หลังจากเห็นหน้ากันทางวีดีโอคอลมาตลอด ตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะทำตัวยังไง ยังนึกหน้าตัวเองตอนเจอกันไม่ออกเลย เราคงเขินจนไม่กล้าสบตาแน่ๆ
เรื่องราวของเราก็ประมาณนี้จ้า จากแอบชอบตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว จนกระทั่งวันนี้ความรู้สึกก็ยังชอบอยู่ แต่มองในอีกมุมถ้าเราไม่ได้เจอหรือคุยกัน เราก็ยังจะนึกถึงและแอบชอบต่อไป คิดว่าแค่คิดถึงก็มีความสุขแล้วจ้า ^_^
++แอบชอบรุ่นพี่ จนตอนนี้เกินความคาดหมาย++
เมื่อ 10ปีที่แล้ว เป็นเฟรชชี่ ปี1 เป็นเด็กต่างจังหวัดเข้าไปเรียนที่ กทม ใช้ชีวิตปกติ วันนึงมีการเลือกเข้าชมรม
ของมหาลัย เพื่อนของเราในกลุ่มคนนึง เลือกเข้าชมรม เทควันโด ได้พบรุ่นพี่คนนี้ เพื่อนแนะนำให้รู้จัก ชื่อพี่ จ เราเห็นครั้งแรก
เห้ย น่ารักจัง ตาเล็กๆ ผิวแทนๆ ไว้ผมหน้าม้า เรียนวิศวะ เคมี ปี1 เหมือนกัน แต่ที่เรียกพี่ เพราะพี่ จ ซิ่วมาจาก ม เกษตร เอาเป็นว่า
เห็นแล้วใช่เลย นี่แหละ แล้วความบังเอิญพี่ จ อยู่หอเดียวกัน เราอยู่ฃั้น 2 พี่ จ อยู่ชั้น 4 หอเป็นตัว L เลยทำให้เรามองจากห้องเราขึ้นไปชั้น 4 ได้ชัดเจน
ตอนนั้นเราก็แอบมองพี่ จ อยู่บ่อยๆ ด้วยความที่อยู่หอเดียวกัน เลยทำให้ได้พูดคุยกันมากขึ้น โทรคุย ปรึกษากับเรื่องเรียน เรื่องทั่วๆไป จนสนิทกัน แต่น่าเสียดายที่เรามีแฟนอยู่แล้ว เลยคิดอะไรไม่ได้มาก แค่แอบปลื้ม ได้คุยกันบ้างแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว พี่ จ ชอบข้าวมันไก่ จะฝากเราซื้อตอนเราเลิกเรียนกลับมาบ่อยๆ
จนกระทั่งวันนึง เราปวดเท้าหรือเป็นอะไรสักอย่าง พี่ จ อาสาต้นน้ำร้อนมาให้แช่เท้าที่ห้อง นวดเท้าให้ คือดี ในใจนี่ละลายเลย ทำไมพี่น่ารักแบบนี้ แอบกรี้ดๆอยู้ในใจ หลังจากนั้น พี่ จ กับเราก็มีมาติวหนังสือให้เราบ้าง ลงมากินข้าวด้วยกันบ้าง ยิ่งทำให้สนิทมากขึ้น มีแกล้งกัน หยอกกันบ้างตามประสาพี่ๆน้องๆ เป็นแบบนี้ตลอดปี 1
พอขึ้นปี 2 เราย้ายหอ พี่ จ ก็ย้ายไปอีกหอนึง ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน นานๆจะเจอกันที ในมหาลัยบ้าง ข้างนอกบ้าง ต่างคนก็ต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง จนเรียนจบ ก็ไม่ได้เจอกันเลย
แต่!!! ความบังเอิญ ก็เกิดขึ้น เราทำงานที่เดียวกัน คือ สนามบินสุวรรณภูมิ แต่คนละส่วนงามกัน มีโอกาสได้เจอกันที่ อาคารผู้โดยสาร แล้วก็ตะโกนเรียก "พี่ จ" ดังมากจนคนอื่นหันมอง เรารู้สึกดีใจเหมือนได้เจอดาราคนโปรด แววตาเป็นประกาย แต่ก็มีอุปสรรคอีก คือ ช่วงที่เจอกันต่างคนต่างยุ่งในหน้าที่ของตัวเองเลยไม่ได้คุยกัน ไม่แม้กระทั่งแลกเบอร์หรือ เฟสบุ๊ค
เวลาผ่านล่วงเลยมา ประมาณ เดือน กรกฎา ปีนี้ (2560) เราฝันถึงพี่ จ เลยทักเฟสไปหาเพื่อนคนนึงเพื่อขอเฟสพี่ จ ซึ่งเพื่อนคนนี้มีสามีเป็นเพื่อนสนิทของพี่ จ แล้วเราก็แอดเฟสไป พี่เขารับแอดด้วย!!! โอ้ย ดีใจมากกกก คุยกันแล้วก็รู้ว่าพี่เขาไปทำงานอยู่ต่างประเทศ ก็คุยกันมาเรื่อยๆ เรื่องเก่าๆสมัยปี1 ทำให้กลับมาสนิทกันเหมือนเดิม แต่ เราก็มีแฟนอยู่ด้วย(อีกแล้ว) เพิ่งคบกันได้ไม่นาน คุยกันไปเรื่อยๆ จนมารู้ว่าตอนปี1 พี่ จ ก็แอบชอบเราเหมือนกัน ทำเราหัวใจพองโต ประจวบเหมาะกับช่วงนั้นเราทะเลาะกับแฟนหนักมากจนเกือบเลิกกัน ได้พี่ จ นี่แหละที่คอยปลอบใจอยู่
ผ่านมาจนปลายเดือนตุลา แฟนเราหายไป ไม่ติดต่อ โทรไม่รับ ไลน์อ่านแต่ไม่ตอบ เราเลยตัดใจ เห็นเขาไปคุยกับ ญ อีกคนหน้าเฟสเลยบรรลุ ว่าหายไปไหน แต่ก็ใช้เวลาทำใจอยู่สักพัก ก็มีพี่ จ อีกเช่นเคยที่คอยอยู่ข้างๆ คอยถาม คอยเป็นห่วงอยู่ตลอด
เราเลยมาคิดๆดู ก็มีแต่พี่ จ นี่แหละที่อยู่ข้างๆเราตลอด ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไร ไม่สบายใจ นอยด์อะไรก็ตาม พี่ จ ไม่เคยทิ้งเราไปไหนเลย เลยลองเปิดใจดูอีกสักครั้ง ประจวบเหมาะกับเราปลื้มพี่ จ อยู่แล้วด้วย ความบังเอิญ(อีกแล้ว) พี่ จ จะกลับไทยถาวร เลยคุยๆกันเรื่องลองคบกันดู พี่ จ ก็ไม๋มีใครและไม่อยากวิ่งตามหาใครอีกแล้ว ส่วนเราก็ไม่มีใคร เลยได้คบกัน จนเมื่อวาน พี่ จ ขอคบเรา เรานี่เขินจนทำตัวไม่ถูก แต่ก็ตอบตกลงไป ความรู้สึกจนตอนนี้ เห้ย ได้คบกันจริงๆหรอ นี่มันเรื่องจริงใช่มั้ย เกินความคาดหมายไปทุกอย่าง จังหวะและเวลาของเราตรงกันทั้งคู่ แล้วอีกไม่กี่วันเราจะได้เจอพี่ จ ตัวเป็นๆ หลังจากเห็นหน้ากันทางวีดีโอคอลมาตลอด ตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะทำตัวยังไง ยังนึกหน้าตัวเองตอนเจอกันไม่ออกเลย เราคงเขินจนไม่กล้าสบตาแน่ๆ
เรื่องราวของเราก็ประมาณนี้จ้า จากแอบชอบตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว จนกระทั่งวันนี้ความรู้สึกก็ยังชอบอยู่ แต่มองในอีกมุมถ้าเราไม่ได้เจอหรือคุยกัน เราก็ยังจะนึกถึงและแอบชอบต่อไป คิดว่าแค่คิดถึงก็มีความสุขแล้วจ้า ^_^