สวัสดีเราชื่อเตย ส่วนแฟนเราชื่อแป๊กนี่เป็นกระทู้แรกและกระทู้เดียวที่เราจะมาแบ่งปันเรื่องราวของเรา
ก่อนอื่นเราขอย้อนกลับไปตอนที่เรากับแป๊กรู้จักกันก่อน วันที่ 28 กันยายน 2555 ตอนนั้นเราอยู่ม.3เราก็ได้ไปกินข้าวเช้าปกติที่รร.เราเจอแป๊กที่โรงอาหาร ซึ่งครั้งแรกที่เจอเราก็รู้สึกชอบเราะเขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ วันนั้นเรียนเสร็จกลับไปบ้านตอนค่ำเราก็เล่นเฟสบุ๊คปกติเราเห็นที่แนะนำเพื่อนเป็นเฟสของแป๊กเด้งขึ้นมาเราก้อกดเพิ่มเพื่อน เขาก็กดรับเพื่อนทันทีเราก้อทักเขาไปชวนคุย เราคุยกันได้สัปดาห์กว่าๆเขาก้อขอเบอร์เราเพราะเราเป็นคนคุยสนุกและช่วงนั้นเขาก้อเพิ่งเลิกกับแฟนด้วยเลยคุยกับเราตลอดทุกวัน เราจะสลับกันสมัครโทรฟรีเพื่อโทรหากันจนหลับแต่ที่รร.เราเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันอาจจะเป็นเพราะอายก้อได้ ช่วงตอนเย็นหลังเลิกเรียนเขาก็จะมาส่งเราขึ้นรถรับส่งกลับบ้านทุกวันจนเราเรียนจบม.3เราก็ได้โควต้าต่อที่รร.เดิมในสายวิทย์-คณิต ส่วนแป๊กได้โควต้าต่อในสายศิลป์-ทั่วไปเขาก็เรียนที่นี่ต่อได้2สัปดาห์ก็ย้ายไปเรียนต่อที่เทคนิคในเมือง ช่วงแรกๆเขาก็จะขับรถมาหาเราทุกวันหลังเลิกเรียนเพื่อส่งขึ้นรถกลับบ้าน ช่วงเราอยู่ม.ปลายเราก็จะสนิทกับเพื่อนผู้ชายเยอะ เพื่อนผู้ชายในห้องเราก็จะมาพูดหยอกว่าเลิกกับเเฟนแล้วมาคบกันไหมเราก้อไปบอกแฟนว่าเพื่อนพูดแบบนี้จนทำให้แป๊กโกรธแล้วไปมีเรื่องกับเพื่อนเราทำให้เรากับเพื่อนคนนี้ไม่ได้สนิทกันอีกแต่ก็คุยกันบ้าง คนต่อมาเป็นเพื่อนต่างห้องก็จะชอบพูดหยอกเราโดยเรียกว่าที่รักในแชทบ้างจนแป๊กเห็นเขาเข้าใจผิดคิดว่าเรากับเพื่อนแอบคบกันเลยบอกเลิกเรา เรากับแป๊กเลิกกันตอนม.5ตอนนั้นเราก็โสดสนิทต่างจากแป๊กที่มีแฟนไม่ซ้ำหน้า จนกระทั้งตอนม.6ช่วงกีฬาสีเราต้องทำกิจกรรมเลยไปนอนบ้านเพื่อน กีฬาสีวันแรกแข่งเสร็จเรากับเพื่อนก็จะไปหาข้าวกินกันแต่เราบังเอิญเจอแป๊กในตลาดเราขับรถสวนทางกันต่างคนต่างมองจนสุดสายตา กินข้าวเสร็จเราก็จะนอนเลยเปิดbee talkดูสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นแป๊กทักแชทเรามาว่าใช่เรามั้ยที่เจอเมื่อตอนเย็นเราก็ตอบว่าใช่ แล้วเขาก็ชวนเราคุยจนทำให้ความรู้สึกดีๆกลับมาอีกครั้งเราเลยนัดแป๊กเจอที่ร้านน้ำชาคุยกันเรื่องที่เลิกกัน เราก็ถามหาสาเหตุที่เลิกกันครั้งเก่าคุยไปน้ำตาก้อไหลไป หลังจากเจอกันครั้งนี้เราก้อคุยไลน์กันมาตลอด พอช่วงสอบแกทแพทเรามีสอบในเมืองเขาก็ชวนเราไปพักที่หอเขาเราก็ไป พอถึงวันสอบเขาก็ไปส่งเราไปสอบอีกที่นึง พอตอนเย็นเพื่อนเราเจอแป๊กที่ห้องพักที่เดียวกับเพื่อนเราคือแป๊กไปรับแฟนมาพักที่หอต่อจากเรา ช่วงนั้นเราไปหาแป๊กที่หอในเมืองบ่อยมาก พอถึงปีใหม่เราก้อคุยกันข้ามปีทุกปีซึ่งเขาก็บอกความจริงเราว่ามีแฟนอยู่แล้วไม่อยากโกหกเราต่อไป แล้วบอกให้เรารอเขาก่อนเขาจะกลับไปบอกเลิกแฟน พอช่วงรับใบจบม.6แป๊กมาขอเราเป็นแฟนอีกครั้งเราก็ตอบตกลง แป๊กถามเราตลอดว่าจะเรียนต่อมหาลัยที่ไหนเราก็บอกไปว่าอยากเรียนกทม.เขาก็เลยหาที่เรียนกทม.ด้วย แต่พอผลแอดออกเราก้อติดมหาลัยที่หาดใหญ่ตอนนั้นแป๊กยังไม่มีที่เรียนทีแต่ดีว่าที่สงขลายังมีรับสมัครอยู่ เขาก็เลยสมัครคณะเกี่ยวกับกฎหมายที่สงขลาเพื่อที่จะอยู่ใกล้เรา เราอยู่หอในของมหาลัย ส่วนเขาอยู่หอนอกวันเสาร์อาทิตย์เราก้อจะไปสงขลาที่เขาบ่อยมากตอนปี1ทุกอย่างราบรื่นดี เขาก็จะคอยเล่าให้เราฟังบ่อยๆเกี่ยวกับการใช้ชีวิต เขาอยู่ในชมรมวิ่งของมหาลัย วันนึงเขาก็เล่าให้ฟังว่ามีพี่ผู้หญิงในชมรมวิ่งทักมาเราก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าคงทักคุยกันปกติ จนเราไปส่งเฟสแป๊กก็เห็นตัสที่พี่ชมรมวิ่งคนนั้นมากดหัวใจยาวเราเลยแปลกใจเราก็ไปถามแป๊กว่าใครแป๊กก็บอกว่าพี่ เราก็ถามต่อว่าทำไมถึงกดหัวใจรัวๆแป๊กก็บอกต่อไปอีกว่าปุ่มมีให้กดก็กดไปดิ แป๊กเรียนที่สงขลาได้ปีเดียวก็ออกมาเรียนเทคนิคแล้วพักอยู่หลังมหาลัยที่เราเรียนอยู่ จนถึงปี2วันนึงเรากลับบ้านเล่นโทรศัพท์ปกติก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามาเป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้เราเลยถามว่าใครเขาก็ไม่ยอมตอบ เขาถามเราแต่ว่าเป็นไรกับแป๊กเราก็บอกว่าแฟนหลังจากนั้นเขาก็เอาแต่ร้องไห้ เราเลยเดาออกว่าเป็นพี่ที่ชมรมวิ่งคนนั้นที่เคยทักแฟนเรามาเราแอดเฟสไปคยเขาก็ไม่ตอบ ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากทั้งอยากรู้ความจริง ทั้งรัก ทั้งผิดหวังเราเลยโทรไปหาแฟนเราเพื่อถามแต่เขาก็เงียบ จนเรากลับมาหอเรานัดแป๊กมาคุยพร้อมกับเพื่อนแป๊กอีก2คน เราถามไรไปเขาก้อได้แต่ขอโทษพร้อมขอโอกาสตอนนั้นเราก้อให้โอกาสเขาแก้ตัวแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมมันเหมือนถูกหักหลังทั้งรักทั้งแค้น หลังจากเคลียกับแป๊กเสร็จเราก้อโทไปคุยกับพี่ชมรมวิ่งก็ได้รู้ความจริงว่าแอบคบกันตั้งแต่ปี1ช่วงแรกๆ พี่คนนั้นรู้ว่าแป๊กมีเราอยู่แล้วแต่ก็ยันจะคบต่อ เราโทไปให้เลิกยุ่งกับแฟนเราแล้วให้ต่างคนต่างอยู่ พอวางสายจากพี่ที่ชมรมวิ่งแป๊กก็บอกเราว่าพี่คนนั้นบอกว่าท้อง แต่แป๊กก็ยืนยันกับเราว่าประจำเดือนมาปกติ ตอนเรารู้ข่าวเราบอกกับแป๊กว่าไม่ต้องห่วงน้ะเราจะอยู่ข้างๆตลอดไม่ว่าจะท้องหรือไม่ท้อง ตอนนั้นแป๊กบอกเราว่าเคยพาพี่คนนี้ไปบ้านแล้วนั่งรถไฟกันไป เคยพาไปเกี่ยวกระบี่เขาก็เริ่มสารภาพมาทีละเรื่องจนเรารู้ความจริงทั้งหมดเราแทบบ้า เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด เราบอกกับแป๊กให้พาพี่ชมรมวิ่งไปตรวจที่รพ.แต่พี่เขาไม่ยอมเราเลยให้แป๊กพามาตรวจที่หอต่อหน้าปรากฏว่าไม่ได้ท้องตรวจเสร็จเราเลยให้กลับบ้านไป หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้นเราก็มาอยู่หอแป๊กบ่อยมากขึ้นวันนึงเราเล่นเฟสของแป๊กอยู่แล้วพี่ชมรมวิ่งคนนี้โทมาอีกเรารับสายแล้วบอกว่าไม่ต้องโทมาเเล้ว เราเลยลื่นไปอ่านแชทปรากฏว่าพี่คนนี้ขอให้แป๊กกลับไปคบกับแกอีกครั้งแต่แป๊กก็ไม่ได้ตอบอะไรไป ช่วงนี้แป๊กไปร้านเหล้าบ่อยมากจนเราจับได้ว่าเขาแอบไปคุยกับคนที่เจอในร้านเหล้าแต่เราก็ยังคงให้อภัยเขาอีกหลังจากนี้เราก็อยู่ปกติจนวันนึงเราไปสนิทกับพี่โน๊ตซึ่งเจอกันในแอปแชท ส่วนใหญ่ถ้าเจอกันก็จะเจอในร้านเหล้าช่วงแรกๆแกก็เหมือนจะจีบเราเราก็บอกว่าเรามีแฟนอยู่แล้วถ้าจะคุยก็คุยเหมือนคนปกติได้หรือแบบพี่น้องซึ่งเราก็ไม่ได้คุยกันบ่อย แป๊กเห็นเราคุยกับพี่โน๊ตเลยบอกให้เราเลิกคุยแต่เราก็ไม่ได้เลิกคุยเเค่เราไม่ทักกันเลย ช่วงลอยกระทงที่ผ่านมาเราเจอพี่โน๊ตตอนติดไปแดงแกก็มากับแฟนแถมยังทักทายเราปกติอีกด้วยแฟนแกก็น่ารักยิ้มแย้มแจ่มใสกับเราดีหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันนอกจากมีปัญหาหรืออะไรก็แค่ทักไปถามแค่นั้น วันที่ 11 มีนาที่ผ่านมาเราได้ไปเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังเลยชวนเพื่อนๆเเละพี่โน๊ตมาด้วย เราทักไปบอกพี่โน๊ตว่าเราเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังน้ะมามั้ยแฟนเรามาด้วยแค่นั้น แต่พี่โน๊ตตอบกลับมาว่าแล้วเตยอยู่กับแฟนอ่ะมาได้ยังไงทำให้แป๊กเข้าใจผิดคิดว่าเราแอบคุย แอบคบกัน แป๊กเลยไปพูดไม่ดีใส่พี่โน๊ตแล้วท้าแกทำให้เกิดเรื่องกันแต่ที่เป็นแบบนี้เพราะคืนนั้นแป๊กเมา คืนนั้นแป๊กมาส่งเราที่หอแล้วก็หายไปเลยตอนเช้าก็ส่งข้อความมาบอกเลิกเรา เราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะอธิบายสักนิดแป๊กบล็อคเราทุกอย่างเราติดต่อเขาไม่ได้ เราพยายามให้เพื่อนเขาพูดให้เพื่อปรับความเข้าใจกันแต่เขาก็ไม่ยอมฟัง ตอนนี้เราทำได้อย่างเดียวคือรอให้เขากลับมาที่หอถึงจะได้คุยกันเราก็รอเขามาทุกวันแต่เขาก็ยังไม่กลับมา
เขาไปบอกเพื่อนเขาว่าเราทำให้เขาต้องทะเลาะกับคนอื่นเพราะเราไปคุย เราแอบคบกับคนอื่นแต่เขาไม่ฟังเราอธิบายสักนิดเลย
**ตอนนี้เราก็ได้เเต่คิดว่าทำไมเขายอมปล่อยมือเราง่ายจังแค่เรื่องที่คิดว่าเราไปคุยกับคนอื่นถึงขั้นต้องเลิกกันเลยหรอ เเต่ทำไมเมื่อก่อนที่เรารู้ว่าเขาแอบไปมีคนอื่นจนทำให้ท้องทำไมเราถึงยังอยู้ข้างเค้าเสมอ เรายังช่วยเหลือเค้าทุกอย่าง เราต้องเสียเพื่อนที่เราสนิทไปกี่คนเเล้วกับการที่ทำให้เขาสบายใจขึ้น ให้อภัยกับการที่เขาแอบไปคุยกับคนอื่นได้ทุกครั้ง***
รักของเรา
ก่อนอื่นเราขอย้อนกลับไปตอนที่เรากับแป๊กรู้จักกันก่อน วันที่ 28 กันยายน 2555 ตอนนั้นเราอยู่ม.3เราก็ได้ไปกินข้าวเช้าปกติที่รร.เราเจอแป๊กที่โรงอาหาร ซึ่งครั้งแรกที่เจอเราก็รู้สึกชอบเราะเขาเป็นคนที่มีเสน่ห์ วันนั้นเรียนเสร็จกลับไปบ้านตอนค่ำเราก็เล่นเฟสบุ๊คปกติเราเห็นที่แนะนำเพื่อนเป็นเฟสของแป๊กเด้งขึ้นมาเราก้อกดเพิ่มเพื่อน เขาก็กดรับเพื่อนทันทีเราก้อทักเขาไปชวนคุย เราคุยกันได้สัปดาห์กว่าๆเขาก้อขอเบอร์เราเพราะเราเป็นคนคุยสนุกและช่วงนั้นเขาก้อเพิ่งเลิกกับแฟนด้วยเลยคุยกับเราตลอดทุกวัน เราจะสลับกันสมัครโทรฟรีเพื่อโทรหากันจนหลับแต่ที่รร.เราเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันอาจจะเป็นเพราะอายก้อได้ ช่วงตอนเย็นหลังเลิกเรียนเขาก็จะมาส่งเราขึ้นรถรับส่งกลับบ้านทุกวันจนเราเรียนจบม.3เราก็ได้โควต้าต่อที่รร.เดิมในสายวิทย์-คณิต ส่วนแป๊กได้โควต้าต่อในสายศิลป์-ทั่วไปเขาก็เรียนที่นี่ต่อได้2สัปดาห์ก็ย้ายไปเรียนต่อที่เทคนิคในเมือง ช่วงแรกๆเขาก็จะขับรถมาหาเราทุกวันหลังเลิกเรียนเพื่อส่งขึ้นรถกลับบ้าน ช่วงเราอยู่ม.ปลายเราก็จะสนิทกับเพื่อนผู้ชายเยอะ เพื่อนผู้ชายในห้องเราก็จะมาพูดหยอกว่าเลิกกับเเฟนแล้วมาคบกันไหมเราก้อไปบอกแฟนว่าเพื่อนพูดแบบนี้จนทำให้แป๊กโกรธแล้วไปมีเรื่องกับเพื่อนเราทำให้เรากับเพื่อนคนนี้ไม่ได้สนิทกันอีกแต่ก็คุยกันบ้าง คนต่อมาเป็นเพื่อนต่างห้องก็จะชอบพูดหยอกเราโดยเรียกว่าที่รักในแชทบ้างจนแป๊กเห็นเขาเข้าใจผิดคิดว่าเรากับเพื่อนแอบคบกันเลยบอกเลิกเรา เรากับแป๊กเลิกกันตอนม.5ตอนนั้นเราก็โสดสนิทต่างจากแป๊กที่มีแฟนไม่ซ้ำหน้า จนกระทั้งตอนม.6ช่วงกีฬาสีเราต้องทำกิจกรรมเลยไปนอนบ้านเพื่อน กีฬาสีวันแรกแข่งเสร็จเรากับเพื่อนก็จะไปหาข้าวกินกันแต่เราบังเอิญเจอแป๊กในตลาดเราขับรถสวนทางกันต่างคนต่างมองจนสุดสายตา กินข้าวเสร็จเราก็จะนอนเลยเปิดbee talkดูสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นแป๊กทักแชทเรามาว่าใช่เรามั้ยที่เจอเมื่อตอนเย็นเราก็ตอบว่าใช่ แล้วเขาก็ชวนเราคุยจนทำให้ความรู้สึกดีๆกลับมาอีกครั้งเราเลยนัดแป๊กเจอที่ร้านน้ำชาคุยกันเรื่องที่เลิกกัน เราก็ถามหาสาเหตุที่เลิกกันครั้งเก่าคุยไปน้ำตาก้อไหลไป หลังจากเจอกันครั้งนี้เราก้อคุยไลน์กันมาตลอด พอช่วงสอบแกทแพทเรามีสอบในเมืองเขาก็ชวนเราไปพักที่หอเขาเราก็ไป พอถึงวันสอบเขาก็ไปส่งเราไปสอบอีกที่นึง พอตอนเย็นเพื่อนเราเจอแป๊กที่ห้องพักที่เดียวกับเพื่อนเราคือแป๊กไปรับแฟนมาพักที่หอต่อจากเรา ช่วงนั้นเราไปหาแป๊กที่หอในเมืองบ่อยมาก พอถึงปีใหม่เราก้อคุยกันข้ามปีทุกปีซึ่งเขาก็บอกความจริงเราว่ามีแฟนอยู่แล้วไม่อยากโกหกเราต่อไป แล้วบอกให้เรารอเขาก่อนเขาจะกลับไปบอกเลิกแฟน พอช่วงรับใบจบม.6แป๊กมาขอเราเป็นแฟนอีกครั้งเราก็ตอบตกลง แป๊กถามเราตลอดว่าจะเรียนต่อมหาลัยที่ไหนเราก็บอกไปว่าอยากเรียนกทม.เขาก็เลยหาที่เรียนกทม.ด้วย แต่พอผลแอดออกเราก้อติดมหาลัยที่หาดใหญ่ตอนนั้นแป๊กยังไม่มีที่เรียนทีแต่ดีว่าที่สงขลายังมีรับสมัครอยู่ เขาก็เลยสมัครคณะเกี่ยวกับกฎหมายที่สงขลาเพื่อที่จะอยู่ใกล้เรา เราอยู่หอในของมหาลัย ส่วนเขาอยู่หอนอกวันเสาร์อาทิตย์เราก้อจะไปสงขลาที่เขาบ่อยมากตอนปี1ทุกอย่างราบรื่นดี เขาก็จะคอยเล่าให้เราฟังบ่อยๆเกี่ยวกับการใช้ชีวิต เขาอยู่ในชมรมวิ่งของมหาลัย วันนึงเขาก็เล่าให้ฟังว่ามีพี่ผู้หญิงในชมรมวิ่งทักมาเราก็ไม่ได้เอะใจอะไรเพราะคิดว่าคงทักคุยกันปกติ จนเราไปส่งเฟสแป๊กก็เห็นตัสที่พี่ชมรมวิ่งคนนั้นมากดหัวใจยาวเราเลยแปลกใจเราก็ไปถามแป๊กว่าใครแป๊กก็บอกว่าพี่ เราก็ถามต่อว่าทำไมถึงกดหัวใจรัวๆแป๊กก็บอกต่อไปอีกว่าปุ่มมีให้กดก็กดไปดิ แป๊กเรียนที่สงขลาได้ปีเดียวก็ออกมาเรียนเทคนิคแล้วพักอยู่หลังมหาลัยที่เราเรียนอยู่ จนถึงปี2วันนึงเรากลับบ้านเล่นโทรศัพท์ปกติก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามาเป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้เราเลยถามว่าใครเขาก็ไม่ยอมตอบ เขาถามเราแต่ว่าเป็นไรกับแป๊กเราก็บอกว่าแฟนหลังจากนั้นเขาก็เอาแต่ร้องไห้ เราเลยเดาออกว่าเป็นพี่ที่ชมรมวิ่งคนนั้นที่เคยทักแฟนเรามาเราแอดเฟสไปคยเขาก็ไม่ตอบ ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากทั้งอยากรู้ความจริง ทั้งรัก ทั้งผิดหวังเราเลยโทรไปหาแฟนเราเพื่อถามแต่เขาก็เงียบ จนเรากลับมาหอเรานัดแป๊กมาคุยพร้อมกับเพื่อนแป๊กอีก2คน เราถามไรไปเขาก้อได้แต่ขอโทษพร้อมขอโอกาสตอนนั้นเราก้อให้โอกาสเขาแก้ตัวแต่เราก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมมันเหมือนถูกหักหลังทั้งรักทั้งแค้น หลังจากเคลียกับแป๊กเสร็จเราก้อโทไปคุยกับพี่ชมรมวิ่งก็ได้รู้ความจริงว่าแอบคบกันตั้งแต่ปี1ช่วงแรกๆ พี่คนนั้นรู้ว่าแป๊กมีเราอยู่แล้วแต่ก็ยันจะคบต่อ เราโทไปให้เลิกยุ่งกับแฟนเราแล้วให้ต่างคนต่างอยู่ พอวางสายจากพี่ที่ชมรมวิ่งแป๊กก็บอกเราว่าพี่คนนั้นบอกว่าท้อง แต่แป๊กก็ยืนยันกับเราว่าประจำเดือนมาปกติ ตอนเรารู้ข่าวเราบอกกับแป๊กว่าไม่ต้องห่วงน้ะเราจะอยู่ข้างๆตลอดไม่ว่าจะท้องหรือไม่ท้อง ตอนนั้นแป๊กบอกเราว่าเคยพาพี่คนนี้ไปบ้านแล้วนั่งรถไฟกันไป เคยพาไปเกี่ยวกระบี่เขาก็เริ่มสารภาพมาทีละเรื่องจนเรารู้ความจริงทั้งหมดเราแทบบ้า เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด เราบอกกับแป๊กให้พาพี่ชมรมวิ่งไปตรวจที่รพ.แต่พี่เขาไม่ยอมเราเลยให้แป๊กพามาตรวจที่หอต่อหน้าปรากฏว่าไม่ได้ท้องตรวจเสร็จเราเลยให้กลับบ้านไป หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้นเราก็มาอยู่หอแป๊กบ่อยมากขึ้นวันนึงเราเล่นเฟสของแป๊กอยู่แล้วพี่ชมรมวิ่งคนนี้โทมาอีกเรารับสายแล้วบอกว่าไม่ต้องโทมาเเล้ว เราเลยลื่นไปอ่านแชทปรากฏว่าพี่คนนี้ขอให้แป๊กกลับไปคบกับแกอีกครั้งแต่แป๊กก็ไม่ได้ตอบอะไรไป ช่วงนี้แป๊กไปร้านเหล้าบ่อยมากจนเราจับได้ว่าเขาแอบไปคุยกับคนที่เจอในร้านเหล้าแต่เราก็ยังคงให้อภัยเขาอีกหลังจากนี้เราก็อยู่ปกติจนวันนึงเราไปสนิทกับพี่โน๊ตซึ่งเจอกันในแอปแชท ส่วนใหญ่ถ้าเจอกันก็จะเจอในร้านเหล้าช่วงแรกๆแกก็เหมือนจะจีบเราเราก็บอกว่าเรามีแฟนอยู่แล้วถ้าจะคุยก็คุยเหมือนคนปกติได้หรือแบบพี่น้องซึ่งเราก็ไม่ได้คุยกันบ่อย แป๊กเห็นเราคุยกับพี่โน๊ตเลยบอกให้เราเลิกคุยแต่เราก็ไม่ได้เลิกคุยเเค่เราไม่ทักกันเลย ช่วงลอยกระทงที่ผ่านมาเราเจอพี่โน๊ตตอนติดไปแดงแกก็มากับแฟนแถมยังทักทายเราปกติอีกด้วยแฟนแกก็น่ารักยิ้มแย้มแจ่มใสกับเราดีหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันนอกจากมีปัญหาหรืออะไรก็แค่ทักไปถามแค่นั้น วันที่ 11 มีนาที่ผ่านมาเราได้ไปเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังเลยชวนเพื่อนๆเเละพี่โน๊ตมาด้วย เราทักไปบอกพี่โน๊ตว่าเราเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังน้ะมามั้ยแฟนเรามาด้วยแค่นั้น แต่พี่โน๊ตตอบกลับมาว่าแล้วเตยอยู่กับแฟนอ่ะมาได้ยังไงทำให้แป๊กเข้าใจผิดคิดว่าเราแอบคุย แอบคบกัน แป๊กเลยไปพูดไม่ดีใส่พี่โน๊ตแล้วท้าแกทำให้เกิดเรื่องกันแต่ที่เป็นแบบนี้เพราะคืนนั้นแป๊กเมา คืนนั้นแป๊กมาส่งเราที่หอแล้วก็หายไปเลยตอนเช้าก็ส่งข้อความมาบอกเลิกเรา เราไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะอธิบายสักนิดแป๊กบล็อคเราทุกอย่างเราติดต่อเขาไม่ได้ เราพยายามให้เพื่อนเขาพูดให้เพื่อปรับความเข้าใจกันแต่เขาก็ไม่ยอมฟัง ตอนนี้เราทำได้อย่างเดียวคือรอให้เขากลับมาที่หอถึงจะได้คุยกันเราก็รอเขามาทุกวันแต่เขาก็ยังไม่กลับมา
เขาไปบอกเพื่อนเขาว่าเราทำให้เขาต้องทะเลาะกับคนอื่นเพราะเราไปคุย เราแอบคบกับคนอื่นแต่เขาไม่ฟังเราอธิบายสักนิดเลย
**ตอนนี้เราก็ได้เเต่คิดว่าทำไมเขายอมปล่อยมือเราง่ายจังแค่เรื่องที่คิดว่าเราไปคุยกับคนอื่นถึงขั้นต้องเลิกกันเลยหรอ เเต่ทำไมเมื่อก่อนที่เรารู้ว่าเขาแอบไปมีคนอื่นจนทำให้ท้องทำไมเราถึงยังอยู้ข้างเค้าเสมอ เรายังช่วยเหลือเค้าทุกอย่าง เราต้องเสียเพื่อนที่เราสนิทไปกี่คนเเล้วกับการที่ทำให้เขาสบายใจขึ้น ให้อภัยกับการที่เขาแอบไปคุยกับคนอื่นได้ทุกครั้ง***