สวัสดีค่ะ เรื่องมันมีอยู่ว่า เราขายของออนไลน์อยู่ต้องไปส่งให้ลูกค้าที่ไปรษณีย์บ้าง แล้วเราก็ชอบไปวิ่งในงานต่างๆ จนวันนึงคนที่ทำงานไปรษณีย์เค่าเห็นเราไปวิ่งเลยชวนเราเข้าชมรมวิ่ง ซึ่งเราเข้าอยุ่แล้วค่ะ พอเข้าชมรมก็ไม่ค่อยพูดกับใครค่ะ เพราะเป้นคนที่ไม่ค่อยพูดกับคนที่ไม่ค่อยสนิท เมื่อเดือนตุลาคม ชมรมวิ่งเราจัดงานวิ่งค่ะ แล้วเราก้ไปช่วยคนในชมรมรับสมัครหลายๆที่ตลอด จากที่เราไม่ค่อยพุดก้สามารถคุยคนอื่นได้ และแล้วเราก็เจอคนในชมรมวิ่งคนนึง ซึ่งเค้าอายุเท่ากับเราเลย แต่เราก้ไม่ได้คุยกัน เพราะเค้าเป้นนักวิ่งที่ใครๆเค้าก้รุ้จัก ( ยกเว้นเราหรือบางคนที่เค้าไม่สนกีฬาวิ่งที่ไม่รุ้จักเค้า) แน่นอนค่ะ แม่เค้าเป็นนักวิ่งด้วย ส่วนพ่อเค้าเป็นโค้ชให้กับนักวิ่งในชมรม (เรากับพ่อแม่เค้ารู้จักกันก่อนที่เราจะรู้จักเค้าค่ะ) เราเห็นหน้าเค้าครั้งแรก ถามว่าชอบมั้ย บอกเลยว่าไม่ !! จนจบการรับสมัครวิ่งในที่ต่างๆ ประมาณอาทิตย์กว่าๆ เค้าก้แอดเฟสเรามา เราก็รับนน่ะค่ะ แต่ก็ไม่คิดไร จนเค้าทักมาหาเรา
ช : "ขอบใจที่รับแอดน่ะ"
ญ : "ไม่เป็นไรๆ" (นายนี่มันคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหน)

แล้วเราก็ทักถามเค้าค่ะ
ญ : "เราว่าเราคุ้นๆน่ะ นายลูกของโค้ชใช่มั้ย"
ข ; " ใช่ๆ นึกว่าจะจำเราไม่ได้ซะแล้ว555"

หลังจากนั้นเราก้คุยกันทุกวัน จนคุยได้เกือบๆเดือนนึง เราก็ไปดูเค้าแข่งวิ่งทุกสนาม วันนึงเค้าขอให้เราไปที่บ้านเค้า เราก็ไป เพราะคิดว่าคนนี้เค้าจิงจังกับเราแน่ๆ ก็ไปหาทุกเย้นหลังเราเลิกเรียน ไปหาไรกินกันบ้าง (เค้าอยากกินไรเราก็เลี้ยงค่ะ) นอนด้วยกันบ้าง แค่ 5 วันที่เราไปหาเค้านอนกับเค้า เค้าจะชอบพูดทุกครั้งเวลาเราไปหา "ขอน่ะ" เเล้วเราปฎิเสธทุกครั้ง แต่ก็ จูบ กอด ดูด เกือบทุกอย่างยกเว้น เ...ด ค่ะ5555 เพราะเป็นครั้งแรกของเรา จนวันที่ 6 เราไม่ได้ไปหาเค้าเพราะเรามีธุระ เค้าก็ไม่ทักมาคุยกับเราน่ะ เรารุ้สึกแปลกๆก้ไม่ทักไปด้วย วันต่อมาเราเห้นเค้าลงสตอรี่ในไอจี ในสตอรี่เค้าโพสเป็นเวลาเที่ยงคืนค่ะ มีมือเค้ากับผญ. คนอื่น (กับกูทำไมไม่ลงว่ะสาส) เราเห็นตอนนั้นความรุ้สึกคือ เสียความรุ้สึกมาก เสียใจ นั่งร้องไห้กลางห้องเรียน มันทำไรไม่ถุกแล้วนาทีนั้น แล้วเราก้บล็อคเบอร์ บล็อคเฟส บล็อคไอจี บล้อคไลน์เค้าหมดทุกอย่าง หลังจากวันนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนเพื่อนเราในกลุ่มมีเค้าเป็นเพื่อนในเฟสทุกคน เพื่อนเรามันก้เล่าให้ฟังว่าเค้าลงรุปคู่กับผญ. คนนึง (เหมือนกูเป็นคนรักของนอนเวลาอ่ะที่ไม่อยากให้ใครรู้ ขนาดรูปยังไม่ลงด้วยกันเลย พอกูจะลงก้ขอว่าอย่าลง ทำตัวเหมือนเราโสด โอเค. ก็ได้ เราก็เพ้อโสดของเราไปเรื่อยในตอนนั้น)  ในขณะนั้นเรายังรุ้สึกคิดถึงเค้าอยุ่เหมือนเดิม เราไม่คุยกับเพื่อนเลยอยุ่หลายวัน ไม่คุยกับใครเลยก็ว่าได้ นั่งเงียบๆไม่พูดกับใคร คิดถึงเค้าตลอดเวลา แต่ตอนนี้ถึงจะคิดถึงเค้าแต่ก้ไม่ได้มากมายเหมือนก่อนแล้ว เราคิดได้ว่าก้แค่ความคิดถึงโง่ๆ รักโง่ๆที่ทำให้เราเสียเวลาหาเงิน เสียทั้งความรุ้สึกดีๆ เสียคนเดิมของเราที่มีความสุข เราคิดได้หลายๆอย่าง จนตอนนี้คิดแต่จะหาเงิน5555 แต่สิ่งที่ระแวงตอนนี้คือกลัวเจอเค้ามากค่ะ ไม่อยากเจอเค้า เพราะกลัวร้องไห้ต่อหน้าเค้าค่ะ5555 เราเป้นคนที่ร้องไห้ง่ายมาก หรือ เป้นไอ้ขี้แงนี่แหละ แต่ก็ช่างมันนั่นแหละ ให้เค้าไปเจอคนที่เค้าต้องการมากกว่า ส่วนเราก็ใช่ชีวิตมีความสุขกับการหาเงิน ทำกิจกรรมกับเพื่อนครอบครัว ให้เวลากับตัวเองมากๆ

ใครที่มีเหตุการณ์เหมือนแบบนี้เราขอกำลังใจให้น่ะค่ะ เเล้วเราจะผ่านมันไปให้ได้ด้วยกันน่ะค่ะ
ปล. หากพิมพ์ผิดๆถูกๆไม่ค่อยเข้าใจ ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ พึงจะเคยตั้งครั้งแรก