เรื่องนี้เป้นเรื่องที่เกิดขึ้นจิง คิดว่าหลายคนก้อาจเคยเจอเหมือนเรา เราน่ะเป้นคนนึงที่ติดโซเชียล ชอบคุยกับเพื่อนใหม่ๆ เเต่ส่วนใหญ่เเล้วเราจะไม่คิดอะไร
ถ้าคนๆนั้นไม่บอกว่าจีบเรา
         เรามีโอกาสได้รุ้จักผช.คนนึงจากทางนี้ ช่วงเเรกที่คุยกันก้ไม่ได้มีอะไร เเต่คุยกันถูกคอมาก เค้าเป้นคนเอาใจเก่งใส่ใจ เเละมักจะทักมาเสมอเวลาว่าง
เราเเลกเบอกันค่ะ เเละด้วยเหตุที่ว่าฟังนั่นดร่าม่า เค้าอยากเล่า เเต่ขอโทได้รึเปล่า เราก้ไม่ได้อะไร เพราะถ้าให้เเล้วเค้าคุยไม่ดีเราก้เเค่ไม่รับก้พอเนอะ
เราเริ่มคุยกันเยอะขึ้น เพราะพี่เค้าทำงานเเล้ว เลยมีเวลามาก จนเค้ายอมรับว่าชอบเรา เราพยายามถามนะว่ามีเเฟนเเล้วรึเปล่าเค้าก้บอกไม่มี อื้มเราไม่ค่อยเชื่อเท่าไร
พยายามหลายครั้งเเต่ก้จับไม่ได้สักที เราคุยกันมาเรื่อยๆจนนัดเจอกัน เค้าไปส่งเราที่บ้าน เเละขอเราเป้นเเฟนในวันนั้น ตลอดเวลาที่อยุ่ด้วยเรารุ้สึกไว้ใจมาก
เค้าดูเเลช่วยโน้นช่วยนี้ มันทำให้เราตกลง
       ชีวิตหลังจากนั้นก้ดีนะ เเต่เราก้ยังไม่ค่อยมั่นใจว่าเค้ามีเเฟนอยุ่รึเปล่า ถมมถึงเรื่องเเฟนเก่าก้บ่ายเบี่ยงไม่ตอบ ไปเรื่องโน้นเรื่องนี่ บอกไม่อยากเล่าให้มันเป้นอดีตเถอะ เราก้ไม่ได้ว่าอะไร เราคุยกันได้สักระยะ เค้าก้ให้เราไปหาที่บ้าน เราก้บ้าจี้ไปเนอะ (บ้ารึเปล่า) คืนเเรกน่ากลัวนะ สิ่งที่เราขอน่ะ เราขอเค้าว่าอย่าทำอะไรเลยนะ ขอร้อง เค้ารับปากเเละก้ทำมันได้ หลายคนอาจจะไม่เชื่อ เเต่จริงนะผช.ที่รับปากเเล้วไม่ทำอะไรน่ะ
     มันทำให้เรารุ้สึกไว้ใจมากขึ้นเเละคิดจะฝากชีวิตไว้จริงๆ
    เเต่เเล้วเรื่องจิงก้เเดงขึ้นมา เมื่อวันที่เค้าโกหกเราว่าเค้าไปสัมนากับที่ทำงาน จิงๆเเล้วเราก้เชื่อนะ เเต่เค้าเล่นหายเงียบเลยไม่บอกว่าถึงเเล้ว ไม่บอกว่าอยุ่ไหน
คนเป้นห่วงก้ได้เเต่รอเนอะ เราไม่คิดเเม้เเต่จะโทไปด้วยซ้ำ จนถึงกลางคืนเค้าโทมาเเล้วบอกว่ายุ่งมากเเละรีบวางไป
  เช้าขึ้นเราจึงตัดสินใจโทไปเพราะเค้าบอกว่าจำเป้นต้องตื่นตีห้า เราเห้นว่าเค้าเหนื่อยจึงโทไปกลัวไม่ตื่น
            เเต่รุ้ไม้ ว่าคนที่รับเป้นผญ. เราน่ะใจเต้นจนไม่รุ้ว่าจะทำยังเลย "ขอเรียนสายพี่...หน่อยนะค่ะคือจะติดต่อเรื่องงานน่ะค่ะ" " อ่อเค้าหลับน่ะค่ะ ไว้โทมาไหม่ได้เปล่า" "จำเป้นจิงๆน่ะค่ะ รบกวนช่วยปลุกนะค่ะ"
         หลังจากนั้นเรากับเเฟนพี่เค้าก้ได้คุยกัน ความรุ้สึกเราเเย่มากเลยนะ เราทำร้ายผญ.คนนี้ทั้งๆที่ไม่รุ้เรื่องเลย ถ้าเรารุ้เราจะไม่ทำเเบบนั้น

ขอเดินออกมานะ !!!
      หลังจากนั้นผช.ก้มาอธิบายโน้นนี่ว่าเค้ากับเเฟนจะเลิกกันอยุ่เเล้ว ขอเถอะให้โอกาสเค้าได้พิสุจน์นะ เชื่อไม้เรามารุ้ทีหลังว่าประโยคนี้เค้าก้บอกกับเเฟนเก่าเหมือนกันใจร้ายจังเนอะ  เราให้โอกาสเค้านะกลับมาคบเเละไปหาเหมือนเดิม ทั้งๆที่ไม่ควรใช่ไหม
เรื่องเหมือนจะดี เเต่ทุกอย่างก้เเย่อีก เมื่อเเฟนเก่าเราที่เราไม่เคยบอกเลิกเเค่ห่างกันกลับมา เราน่ะรักพี่เค้ามาก เเละพยายามจะปฏิเสธคนเก่า เเต่ก้ไม่ได้ผล จนทั้งสองคนได้คุยกัน คนที่เรารักที่สุดกลับขอเดินจากไป เเต่คนที่เราเเทบจะหมดรักกลับขออยุ่เพื่อพิสูจน์ตัวเอง
            คิดว่าควรจะเลือกใครหรอคนที่รักเรา หรือคนที่เรารัก เค้าไม่เลือกใครเลยนะ เค้าไม่อยากทำร้ายใคร " เรารุ้นะว่าเธอเลือกพี่เค้า เพราะถ้าเธอเลือกเราเธอคงตอบมาเเล้ว" ประโยคนี้มันทำเราร้องไห้ไม่รุ้กี่ครั้ง เราทำร้ายเค้าขนาดนี่ทำไมยังอยุ่อ่ะ ทำไมหรอ
          เรากับพี่เค้าได้เจอกันอีกครั้งเพราะวันที่เกิดเรื่องเรากำลังจะไปหาเค้า "มาเถอะจัได้มาคุยกันที่นี่"
"เสียใจนะ เค้ารักตัวเองนะ" เสียงที่พี่เค้าบอกมันทำให้เรายิ่งร้องเข้าไปอีก เเละยิ่งร้องหนักเมื่อเค้สพุดว่า
"วันพุ่งนี้จะไปล้านเเฟนเก่า พ่อกับเเม่เค้าอยากให้ไปคุยกัน" คืออะไรหรอกลับไปขอคืนดีสินะ เเล้วทำไมอ่ะที่ผ่านมาคืออะไร เธออยุากับเราคุยกับเราบอกรักเรา เเต่เธอก้พยายามง้อเเฟนเก่าอยุ่ เราหน้าเหมือนควายไง หลอกได้หรอกดีจัง ใจร้ายน่ะนี่ - -
เราน่ะเสียใจมากเค้าเข้ามากอดเเละบอกว่าวันนี้อย่าคิดอะไรนะ มีเเค่เราก่อนนะ เรื่องพุ่งนี้ไม่เเน่อาจผิดหวังก้ได้
           เช้าวันรุ่งขี้น
"เก้บของถึงอย่างเเล้วนะ อ่ะนี่กำไลซื้อให้นะ นี่เสื้อซื้อให้นะ นี่ค่ารถกลับนะ" พี่
"ขอบคุนนะ™เรา
"สัญญานะว่าจะด฿เเลตัวเองดีดีระหว่าฃที่ไม่ได้คุยกัน ไว้กลับมาจะโทมานะ"พี่
"อย่าเลยขอร้องเถอะนะ ถ้าทุกอย่างดี อย่าโทมานะ เเต่ถ้ามันไม่โอค่อยนึกถึงเค้าเป้นคนเเรกเเละกันนะ"เรา
     เเล้ววันนั้นทั้งวันเค้าก้คุยกัลเราตลอด เค้าบอกว่าเป้นห่วงเรามาก อยากอยุ่กับเรา อยากให้เรามาอยุ่ข้าง เเต่เทอกำลังไปขอคืนดีหรา ใจร้ายจัง
เค้าคุยกับเราจนถึงนาทีสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่องบิน "เค้าจะทำตามสัญญานะ" มันเป้นคำสุดท้ายที่เค้าพุด เเต่เราเจ็บปวดมากเลย
         เค้าจะให้เราพุดความรุ้สึกที่ตัวเองมีทามมาย เค้าจะให้เราบอกทำไมว่าเสียใจเเค่ไหน เค้าจะพุดว่าเป้นห่วงว่ารักเราทำไมในเมื่อวันนี้เธอตัดสินใจเลือกเค้า สงสารให้ถูกเวลาได้ไหม ขอเถอะ
       วันนี้เป้นวันที่สองเเละนะ ที่เรายังคงใส่โซ่ข้อมือ ทั้งๆที่ก้รุ้คำตอบอยุ่เเล้ว เเต่มันไม่อยากถอะเลย จนกว่าตะถึงวันศุกร์นี้ เรามันโฃ่มากเลยไหมที่ยังรอทั้งๆที้ไม่เห้นโอกาสเลย  จะต้องจัดการยังไงดีหรอกับความรุ้สึกนี้