หุบเขาแสงจันทร์ 1 (ปฐมบท ทะเลแห่งชีวิต)
ท่ามกลางความมืดมิดแห่งท้องทะเล
เสียงฟ้าร้องดังกัมปนาท สายฟ้าฟาดตรงกลางฟ้า เป็นแสงแวบวับน่าสะพรึงกลัว..
แล้วคลื่นทะเลนั้นเล่า เหมือนช่างจะรุนแรงกว่าหลายค่ำคืนที่ผ่านมา หลายระลอกคลื่นที่กระทบซัดด้านข้างของเรือก่าบาง ทำให้เรือลำนั้นโคลงเคลงเอียงไปมาอยู่หลายหน
เหมือนฝนกำลังจะตก เหมือนพายุกำลังจะมา
แต่เหมือนสองชีวิตที่อยู่ในเรือจะนิ่งเฉย
เหมือนคือความคุ้นเคย เหมือนคือธรรมชาติแห่งวิถีชีวิต ของเหล่ายิปซีแห่งท้องทะเล
“พี่ซายอ เราแวะไปพักเรือตรงเกาะข้างหน้าก่อนดีไหม”
เสียงของเด็กสาววัยดรุณ ผิวคล้ำผมหยิกบางดังขึ้น เมื่อเดินออกมาพ้นนอกหลังคาเรือ
ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่ท่อนบนเปลือยเปล่า สวมใส่กางเกงชาวเลสีดำเข้ม หันมามองเด็กสาวเจ้าของคำถาม “ดูก่อน..”
“เรากลับไปเกาะใหญ่ไม่ทันหรอก ละว่าพายุจะลงมาก่อนนะพี่”
คำของเด็กสาวเหมือนอยากจะไปหยุดพักที่เกาะตรงหน้ามากกว่าเดินทางต่อ
“แต่แม่ใหญ่รอยาจากเราอยู่”
คำอันเป็นเหตุผลของชายหนุ่ม เหมือนต้องการบอกให้คนเป็นน้องรู้ถึงจุดประสงค์ว่าควรรีบเดินทางกลับให้ถึงเกาะใหญ่โดยเร็ว เพราะมีคนเจ็บป่วยทางโน้น รอการกลับมาของเขาและละมอ
ละมอผู้เป็นน้องสาว เหมือนจะยังเห็นต่างกับคำของพี่ชาย
“แต่ถ้าพายุลงแรง เรือของเราจะไปไม่รอดนะพี่” คำของละมอมีเหตุผล
..ยิปซีแห่งท้องทะเลอย่างพวกเขา ดูความเป็นไปและทิศทางของลมฟ้าอากาศได้ดี รู้ได้ว่าฝนฟ้าและลมพายุจะหนักเบาอย่างไร แม้แต่ซายอผู้เป็นพี่ ก็เชี่ยวชาญในการพยากรณ์นี้ ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นคนทะเลอันสืบทอดกันมายาวนาน
“หยุดพักตรงเกาะโน้นก่อนเถอะ ให้พอพายุไปเราค่อยเดินทางต่อ”
ละมอยังคงร้องบอกพี่ชายซ้ำ
ทั้งๆที่ซายอเองก็รู้ พายุน่าจะลงหนักไปถึงค่อนคืน แต่จิตใจของยิปซีทะเลหนุ่ม กลับมีปลายทางอยู่ที่เกาะใหญ่ไกลโพ้นทางโน้นมากกว่า
แต่ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรเด็ดขาด
สายฝนแรกก็เริ่มตกลงมาเป็นเม็ดใหญ่
จากเม็ดกระจายห่างในชั่วไม่กี่วินาที
ก็กระหน่ำเป็นห่าฝนรุนแรงในบัดดล
..... ..... ..... ..... ..... .....
ทั้งเด็กสาวและชายหนุ่มบนเรือก่าบาง ต่างยืนจ้องหน้ามองตากันว่าจะเอาอย่างไรดี..
“ว่ายังไงพี่ ละว่าเรือเราจะไม่ไหวนะพี่”
คำถามท่ามกลางสายฝนรุนแรงของเด็กสาว
เหมือนซายอเองก็ตระหนักรู้แล้วว่าต้องทำสิ่งใด เพื่อความปลอดภัยต่อชีวิตของเขา น้องสาว และเรือก่าบางลำนี้ เรือที่เขาเอง หวงแหนไม่น้อยไปกว่าชีวิตของตัว.. .. แล้วที่สุดซายอก็หันหัวเรือ เร่งเครื่องยนต์มุ่งตรงไปที่เกาะเล็กเบื้องหน้า
ละมอมองพี่ชาย มองการตัดสินใจกระทำของเขา อย่างนึกโล่งใจ
อ่านต่อในครั้งหน้า
สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008
หุบเขาแสงจันทร์ 1 (ปฐมบท ทะเลแห่งชีวิต) / ตรีวิทย์ นฤดม
หุบเขาแสงจันทร์ 1 (ปฐมบท ทะเลแห่งชีวิต)
ท่ามกลางความมืดมิดแห่งท้องทะเล
เสียงฟ้าร้องดังกัมปนาท สายฟ้าฟาดตรงกลางฟ้า เป็นแสงแวบวับน่าสะพรึงกลัว..
แล้วคลื่นทะเลนั้นเล่า เหมือนช่างจะรุนแรงกว่าหลายค่ำคืนที่ผ่านมา หลายระลอกคลื่นที่กระทบซัดด้านข้างของเรือก่าบาง ทำให้เรือลำนั้นโคลงเคลงเอียงไปมาอยู่หลายหน
เหมือนฝนกำลังจะตก เหมือนพายุกำลังจะมา
แต่เหมือนสองชีวิตที่อยู่ในเรือจะนิ่งเฉย
เหมือนคือความคุ้นเคย เหมือนคือธรรมชาติแห่งวิถีชีวิต ของเหล่ายิปซีแห่งท้องทะเล
“พี่ซายอ เราแวะไปพักเรือตรงเกาะข้างหน้าก่อนดีไหม”
เสียงของเด็กสาววัยดรุณ ผิวคล้ำผมหยิกบางดังขึ้น เมื่อเดินออกมาพ้นนอกหลังคาเรือ
ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่ท่อนบนเปลือยเปล่า สวมใส่กางเกงชาวเลสีดำเข้ม หันมามองเด็กสาวเจ้าของคำถาม “ดูก่อน..”
“เรากลับไปเกาะใหญ่ไม่ทันหรอก ละว่าพายุจะลงมาก่อนนะพี่”
คำของเด็กสาวเหมือนอยากจะไปหยุดพักที่เกาะตรงหน้ามากกว่าเดินทางต่อ
“แต่แม่ใหญ่รอยาจากเราอยู่”
คำอันเป็นเหตุผลของชายหนุ่ม เหมือนต้องการบอกให้คนเป็นน้องรู้ถึงจุดประสงค์ว่าควรรีบเดินทางกลับให้ถึงเกาะใหญ่โดยเร็ว เพราะมีคนเจ็บป่วยทางโน้น รอการกลับมาของเขาและละมอ
ละมอผู้เป็นน้องสาว เหมือนจะยังเห็นต่างกับคำของพี่ชาย
“แต่ถ้าพายุลงแรง เรือของเราจะไปไม่รอดนะพี่” คำของละมอมีเหตุผล
..ยิปซีแห่งท้องทะเลอย่างพวกเขา ดูความเป็นไปและทิศทางของลมฟ้าอากาศได้ดี รู้ได้ว่าฝนฟ้าและลมพายุจะหนักเบาอย่างไร แม้แต่ซายอผู้เป็นพี่ ก็เชี่ยวชาญในการพยากรณ์นี้ ด้วยสัญชาตญาณของความเป็นคนทะเลอันสืบทอดกันมายาวนาน
“หยุดพักตรงเกาะโน้นก่อนเถอะ ให้พอพายุไปเราค่อยเดินทางต่อ”
ละมอยังคงร้องบอกพี่ชายซ้ำ
ทั้งๆที่ซายอเองก็รู้ พายุน่าจะลงหนักไปถึงค่อนคืน แต่จิตใจของยิปซีทะเลหนุ่ม กลับมีปลายทางอยู่ที่เกาะใหญ่ไกลโพ้นทางโน้นมากกว่า
แต่ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรเด็ดขาด
สายฝนแรกก็เริ่มตกลงมาเป็นเม็ดใหญ่
จากเม็ดกระจายห่างในชั่วไม่กี่วินาที
ก็กระหน่ำเป็นห่าฝนรุนแรงในบัดดล
..... ..... ..... ..... ..... .....
ทั้งเด็กสาวและชายหนุ่มบนเรือก่าบาง ต่างยืนจ้องหน้ามองตากันว่าจะเอาอย่างไรดี..
“ว่ายังไงพี่ ละว่าเรือเราจะไม่ไหวนะพี่”
คำถามท่ามกลางสายฝนรุนแรงของเด็กสาว
เหมือนซายอเองก็ตระหนักรู้แล้วว่าต้องทำสิ่งใด เพื่อความปลอดภัยต่อชีวิตของเขา น้องสาว และเรือก่าบางลำนี้ เรือที่เขาเอง หวงแหนไม่น้อยไปกว่าชีวิตของตัว.. .. แล้วที่สุดซายอก็หันหัวเรือ เร่งเครื่องยนต์มุ่งตรงไปที่เกาะเล็กเบื้องหน้า
ละมอมองพี่ชาย มองการตัดสินใจกระทำของเขา อย่างนึกโล่งใจ
อ่านต่อในครั้งหน้า
สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008