ท่ามกลางแรงลมพายุ
        
เสียงเม็ดฝนที่ตกกระหน่ำลงบนหลังคาสังกะสี  ช่วยกลบเสียงพูดคุยเบาเร้นของซายอและละมอได้ดี   ทั้งสองพอปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่าเกาะแห่งนี้ที่พวกเขาเคยมาพักค้างอ้างแรมบ่อยหน  เคยแม้กระทั่งมาสร้างที่พักอาศัยอยู่ชั่วคราวยามทะเลหน้ามรสุม   กำลังจะมีคนฝั่งเมืองทางโน้นมาครอบครองเหมือนพื้นที่ร้างว่างเปล่าบนฝั่งเมืองเมื่อหลายสิบปีก่อน   ที่คนมากอายุในเผ่าพันธุ์ของพวกเขาบอกเล่าต่อกันมาว่าเคยไปพักค้างอ้างแรม  เคยไปสร้างที่พักอาศัยชั่วคราวได้ในฤดูมรสุม

แต่เมื่อหลายปีก่อนนั้น  เมื่อคนฝั่งเมืองมาครอบครองพื้นที่ในลักษณะต่างๆ  เพื่อทำเป็นโรงแรม รีสอร์ทจนเต็มทุกริมหาด   นับแต่นั้นมาชนเผ่าของเขา ก็ต้องร่นถอยมาใช้ชีวิตเร่ร่อนไปมา  ได้เพียงในน่านน้ำทะเลและหมู่เกาะน้อยใหญ่เหล่านี้เท่านั้น.. ..

แต่แล้วเวลานี้  เกาะน้อยๆแห่งนี้กำลังจะกลายเป็นเหมือนริมฝั่งนั่นหรอกหรือไร  การครอบครองยึดพื้นที่ของคนฝั่งเมืองรุกคืบผ่านน่านน้ำทะเลมาแล้วหรือ   รุกคืบมาจนถึงเกาะเล็กๆแห่งนี้  แล้วจะลามลุกไปถึงเกาะไหนๆอีกกี่มากน้อย
การพูดคุยจบสิ้นลง  แล้วทั้งสองคนทะเลก็พากันหลับใหลไปด้วยความล้า  ท่ามกลางลมและพายุฝนที่มีทีท่าว่าจะไม่หยุดลงโดยง่ายเลยในค่ำคืนนี้..

แสงแห่งอรุณทำให้ซายอรู้สึกตัวตื่น เมื่อยามฟ้าสว่างมาได้ชั่วครู่ใหญ่.. เหมือนพายุฝนจะจางหายไปแล้วจนสิ้นเมื่อตอนฟ้าจวนสว่าง   เพราะ ณ เวลานี้มีเพียงหยดน้ำเล็กๆ บางๆ เบาๆ  ไหลลู่จากหลังคาสังกะสีปีกเดียว  ตกกระทบพื้นหญ้าข้างล่างเป็นระยะ  

ซายอกวาดสายตาไปทั่วเพิงพัก  นึกงุนงงอยู่เล็กน้อย  เมื่อไม่พบชายฉกรรจ์ทั้งสามคนที่เขาพบเจอเมื่อคืน  ..ชายหนุ่มลุกออกจากเพิงพัก  กวาดสายตาไปไกลจนถึงบริเวณหน้าหาดที่เขาจอดเรือก่าบางไว้  ภาพที่เห็นตรงหน้ามีเรือยนต์ใหญ่อีกลำมาจอดเทียบข้างใกล้เรือของเขา  ชายฉกรรจ์สามคนที่เขาพบเจอเมื่อคืนที่เพิงแห่งนี้  ยืนพูดคุยกับใครบางคนอยู่ที่นั่น

ใครบางคนที่มองจากระยะไกลๆตรงนี้   คือชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่ง  ไม่คุ้นตา
        
ซายอรีบกลับเข้ามาที่เพิงพัก  ปลุกน้องให้ตื่นเพราะต้องรีบออกเรือไปยังเกาะใหญ่  เมื่อนึกถึงอาการป่วยไข้ของคนเป็นแม่ที่รอยาอยู่  ทำให้ละมอแทบไม่ได้ไถ่ถามความใดๆ   นอกจากรีบเดินตามผู้เป็นพี่ออกไปยังเรือก่าบางตรงหน้าหาด   ซายอรีบก้าวเท้าเดินไปยังบริเวณหน้าหาด  ที่กลุ่มชายฉกรรจ์และหนุ่มสาวยืนพูดคุยกัน  ในขณะที่ทั้งกลุ่มนั้นเริ่มทยอยหันมามองคนทะเลทั้งสอง  ซึ่งกำลงมุ่งเดินตรงดิ่งมาหาพวกเขา

และเมื่อซายอก้าวเดินมาอยู่ประจันหน้าคนทั้งหมด  เขาก็เริ่มต้นคำถามไม่รีรอ   “พวก -ึง สองคนใช่ไหมที่จะมาสร้างที่ทางบนเกาะนี้”

ละมอ ก้าวเท้าเดินมาประชิดอยู่หลังพี่ชาย   จ้องมองกลุ่มคนตรงหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจ

ชายหนุ่มรุ่นราวสามสิบต้นๆ  ก้าวเท้ามายืนประจันคนทะเล  “ใช่สิครับ  ผมจะมาทำรีสอร์ทบนเกาะนี้”


อ่านต่อในครั้งหน้า

สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008