ก่อนอื่นนะครับผมขอเล่าเรื่องราวของผมก่อน ขอไม่ยาวมาก(มั้ง) 55555

      คือช่วงม.ปลายครับ ประมาณม.4-ม.5 ผมชอบผู้หญิงคนนึงเขาน่ารัก ยิ้มตลอดก็ตามจีบตามคุยมาตลอดเวลา5-6เดือน แต่ก็ไม่มีวี่แววจะไปต่อได้เลย เพราะเขาชอบเพื่อนของผมครับ5555555555 จุก! เพื่อนสนิทด้วยหล่อ ดัง ผมเลยเลิกคุยเลิกตามตั้งแต่นั้นมา

#ต่อจากนี้จะเข้าเรื่องจริงๆละครับ#
       มันจะมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงครับอยู่ห้องเดียวกัน เรียกได้ว่าผมสนิทกับเขาเลยแหละตั้งแต่ขึ้นม.ปลายใหม่ๆ ก็คุยกับแทบทุกเรื่อง เวลาผมมีปัญหาเขาก็จะยื่นมือมาช่วยตลอดเลย เวลาผมนั่งเศร้าอยู่หน้าห้อง นั่งเกากีตาร์เพลงเศร้าไปร้องไปก็ออกมานั่งเล่นด้วยคุยด้วย ก็ทำให้ผมดีขึ้นครับ ประเด็นมันอยู่ที่ว่าผมมารู้ทีหลังว่าเขาชอบผมครับ(โบ๊ะเลย) ผมก็เป็นคนที่หน้าตาไม่ได้หล่ออะไรเลยครับถ้าจะเทียบกับไอเพื่อนสนิทผมข้างต้น 555555 แต่ผมชอบเล่นดนตรี ชอบร้องเพลง แล้วก็ที่สำคัญผมไม่ชอบพูดกูกับผู้หญิงอ่ะครับ คือเพื่อนสนิทเขามาเล่าให้ฟังแทบทั้งหมดว่าชอบผมตั้งแต่ตอนไหน ชอบยังไง เมื่อผมรู้ก็ช็อคสิครับแบบ *ขอโทษนะครับ* "เชี่ยยยย ทำไมกูไม่รู้ตัวเลยวะ" (บ่นตัวเอง) หลังจากที่ผมรู้ผมก็นึกย้อนไปว่าเป็นยังไงบ้างการกระทำเขาต่อผม และการกระทำผมต่อเขา คือที่นึกย้อนละเห็นชัดๆคือ เราสองคนต่างช่วยเหลือกันครับ ชอบหยอกล้อกันในห้องบ่อยๆจนเพื่อนชอบล้อว่าชอบกัน แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดเพื่อนคนอื่น(ผมคนเดียวหรือเปล่าที่ไม่คิด55555) คือจะเรียกได้ว่าคือ "การรักใครแบบไม่รู้ตัว"ป่ะครับ พอใช้ประโยคนี้ได้ไหม หลังจากผมรู้ผมก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ รู้สึกอยากกลับไปแก้ไขแต่คงทำไม่ได้ก็ต้องเดินต่อไป แต่ทุกวันนี้เขาก็มีแฟนของเขาแล้วครับ(หว่ายยยย เฟลไปดิ) แต่พอเศร้าหรือมีปัญหาเขาก็จะร้องไห้มาหาผมบ่อยๆเรื่องแฟน ผมก็ปลอบใจให้กำลังใจให้คำปรึกษามาตลอด(หว่ายยยไอเพื่อนที่ดี55555) เพราะเราสนิทกันมากๆครับ เวลาคุยด้วยผมมีความรู้สึกแบบในหัวแบบ "กูอยากทำหน้าที่นั้นแทนโว้ยยย กูจะทำให้ดีที่สุดเลย" แต่ก็ทำไม่ได้ครับแล้วผมก็คอนเฟิร์มไม่ได้ว่าเขายังพอหลงเหลือเศษเสี้ยวใจให้ผมอยู่หรือเปล่า 55555555 ขำตัวเองมากคิดมาได้ไง แล้วปัจจุบันผมเรียนมหาลัยก็ไม่มีใครเช่นเคย      
       มาถึงตอนนี้แล้วก็ตามหัวข้อเลยครับผม มันจะเป็นไปได้ไหมครับ ผมยังแอบหวังเล็กๆอยู่นะครับ สักวันๆ!55555 ผมอยากทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด ไม่อยากให้เขาร้องไห้อีกเวลาเห็นเขาเสียใจผมก็อึดอัด ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยเป็นเลย(ใจมันไปเองล้วนๆ) ถ้าเกิดมันเป็นจริงก็คงดีเนาะ...

ปล.ปัจจุบันผมสองคนก็เป็นเพื่อนสนิทกันปกติครับ ไม่มีเรื่องบาดหมางไม่มีปมอะไรกันเลย ปกติมากๆครับผม

ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่านจนจบครับ