พอดีมีความฝันใหญ่คะ อยากเก่งด้านภาษา ทั้งจีนและอังกฤษ แต่อยากไปเรียนที่อเมริกา ฐานะไม่ได้ดีเลยอยากสอบชิงทุนคะ อยากได้ทุน100% harvard แต่ดันขี้เกียจคะ (จริงๆไม่ต้อง harvard หรอกคะ เราแค่ตั้งความฝันไว้สูงๆ เพื่อให้ลงมือทำคะ แค่ได้ทุนก็ดีใจแล้วคะ)
อยากให้เพื่อนๆช่วยแนะนำหน่อยค่ะ แต่ไม่ได้แนะนำเรื่องวิธีต่างๆนะคะ พอจะรู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง อยากจะขอแบบแนวคิดให้ลงมือทำ กำลังใจ แรงบันดาลใจ หรือเป็นแบบตัวอย่างจากคนที่ขี้เกียจที่เปลี่ยนเป็นขยัน หรือคนที่เริ่มจาก0จนได้ไปเรียนต่างประเทศอย่างนี้คะ
เมื่อก่อนเราเรียนเพื่อนแม่คะ แต่พอหลังๆแม่เปลี่ยนไป กำลังใจที่อยากทำเพื่อใครสักคนมันหายไปคะ เราเลยเปลี่ยนความคิดทำเพื่อตัวเอง แต่เราเป็นคนยังไงก็ได้ ถ้าทำเพื่อเราไม่ต้องทำอะไรที่ยากๆก็ได้งี้คะ แต่สุดท้ายแล้วลึกๆเราก็อยากทำเพื่อแม่อยู่ดี เพียงแต่ว่ากำลังใจจากแม่ไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว เลยทำให้เราเริ่มไม่ค่อยทำอะไรจริงๆจังๆคะ
อย่าเพิ่งด่ากันคะ ไม่ว่าจะเป็นขี้เกียจก็ไม่ต้องฝัน หรือ ก็รู้ตัวแล้วทำไมยังขี้เกียจ คือบางอย่างเรารู้ตัวคะแต่แบบมันก็ยังเป็นแบบ รู้สึกว่าความฝันเราไม่แรงกล้าพอ หรือไม่ได้มีอะไรมาแรงบันดาลใจพอที่จะสู้กับความขี้เกียจคะ
(ถ้าเกิดทำให้ใครหงุดหงิด กดออกก่อนนะคะ อย่าแสดงความคิดเห็นเลยคะ กลัวจะบั่นทอนจิตใจมากกว่านี้ แต่ถ้าเป็นแนวสอนหรือตักเตือนแบบไม่มีอารมณ์เกี้ยวโกรธยินดีนะคะ ขอบคุณคะ)
มีความฝันใหญ่ แต่ขี้เกียจ (อย่าเพิ่งด่านะคะ)
อยากให้เพื่อนๆช่วยแนะนำหน่อยค่ะ แต่ไม่ได้แนะนำเรื่องวิธีต่างๆนะคะ พอจะรู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง อยากจะขอแบบแนวคิดให้ลงมือทำ กำลังใจ แรงบันดาลใจ หรือเป็นแบบตัวอย่างจากคนที่ขี้เกียจที่เปลี่ยนเป็นขยัน หรือคนที่เริ่มจาก0จนได้ไปเรียนต่างประเทศอย่างนี้คะ
เมื่อก่อนเราเรียนเพื่อนแม่คะ แต่พอหลังๆแม่เปลี่ยนไป กำลังใจที่อยากทำเพื่อใครสักคนมันหายไปคะ เราเลยเปลี่ยนความคิดทำเพื่อตัวเอง แต่เราเป็นคนยังไงก็ได้ ถ้าทำเพื่อเราไม่ต้องทำอะไรที่ยากๆก็ได้งี้คะ แต่สุดท้ายแล้วลึกๆเราก็อยากทำเพื่อแม่อยู่ดี เพียงแต่ว่ากำลังใจจากแม่ไม่ได้เหมือนเดิมแล้ว เลยทำให้เราเริ่มไม่ค่อยทำอะไรจริงๆจังๆคะ
อย่าเพิ่งด่ากันคะ ไม่ว่าจะเป็นขี้เกียจก็ไม่ต้องฝัน หรือ ก็รู้ตัวแล้วทำไมยังขี้เกียจ คือบางอย่างเรารู้ตัวคะแต่แบบมันก็ยังเป็นแบบ รู้สึกว่าความฝันเราไม่แรงกล้าพอ หรือไม่ได้มีอะไรมาแรงบันดาลใจพอที่จะสู้กับความขี้เกียจคะ
(ถ้าเกิดทำให้ใครหงุดหงิด กดออกก่อนนะคะ อย่าแสดงความคิดเห็นเลยคะ กลัวจะบั่นทอนจิตใจมากกว่านี้ แต่ถ้าเป็นแนวสอนหรือตักเตือนแบบไม่มีอารมณ์เกี้ยวโกรธยินดีนะคะ ขอบคุณคะ)