คนจีนยุคโบราณให้ความสำคัญกับคุณธรรมเรื่องความกตัญญูมาก ซึ่งหลักปรัชญาขงจื้อได้มีแนวคิดที่ว่า "ร่างกาย เส้นผม ผิวหนัง เป็นสิ่งที่พ่อแม่ให้มา ไม่ควรทำลาย" และกลายเป็นความเชื่อฝังลงรากลึกว่าการตัดผมเป็นการไม่กตัญญูต่อพ่อแม่(ซึ่งเรื่องกตัญญูต่อพ่อแม่เป็นคุณธรรมที่สำคัญที่สุด)ดังนั้นคนจีนโบราณจึงไม่ตัดผม ยกเว้นจะเป็นนักโทษหรือบวชพระในศาสนาพุทธ
ในสมัยสามก๊ก โจโฉออกกฏลงโทษประหารทหารในบังคับบัญชาที่ทำให้ข้าวในทุ่งนาของราษฎรเสียหาย ปรากฏว่าครั้งหนึ่งม้าที่โจโฉขี่เกิดเตลิดเข้าไปเหยียบย่ำข้าวของประชาชนจนเสียหาย ที่ปรึกษาเสรอให้ยึดหลักการที่ชนชั้นปกครองยุคโบราณใช้กันคือผู้ทำหน้าที่ปกครองไม่ต้องอยู่ภายใต้กฏหมายที่ตนเองบังคับใช้ แต่โจโฉปฏิเสธ และตัดสินใจใช้วิธีตัดผมแทนตัดหัว เหตุการณ์นี้ถ้ามองในมุมคนไทยแถมยังเป็นคนยุคปัจจุบัน อาจเห็นเป็นเรื่องตลก (ตัดผมแทนหัว) แต่ถ้ามองในมุมคนจีนโบราณ โจโฉซึ่งเป็นชนชั้นปกครอง(ซึ่งปกติชนชั้นปกครองยุคโบราณคือผู้อยู่เหนือกฏหมาย)ยอมรับโทษตามกฏระเบียบ โดยยอมตัดผมซึ่งคนจีนยุคโบราณจะไม่ตัดกัน เพราะมองว่าเป็นเรื่องร้ายแรง ไม่กตัญญูต่อพ่อแม่ ถือว่าเป็นเรื่องน่าตกตะลึง
ต่อมาในยุคที่พวกแมนจูเรืองอำนาจรุกรานจีน พวกเขารู้ว่าความเชื่อนี้ฝังลึกในจิตใจชาวจีน พวกแมนจูต้องการให้ชาวจีนยอมสยบตนเอง จึงมีประกาศให้ชาวจีนโกนผมไว้หางเปียตามแบบอย่างของชาวแมนจู ซึ่เป็นการหักล้างความเชื่อที่คนจีนยึดถือมานับพันปี พวกแมนจูมีประกาศว่า"มีหัว ไม่มีผม,มีผม ไม่มีหัว"ซึ่งคนที่ยอมโกนหัวก็คือคนที่ยอมละทิ้งความเป็นชนชาติจีน แล้วยอมสยบต่อพวกแมนจูนั่นเอง ปรากฏว่ามีชาวจีนนับแสนที่ยอมตายแต่ไม่ยอมตัดผม